امپراتور روم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱:
{{اشتباه نشود|
{{Infobox former monarchy
| border = سلطنتی
خط ۱۸:
| pretender = هیچکس
}}
'''امپراتور روم''' فرمانروای [[امپراتوری روم]] در طی دوران سلطنتی (آغاز از ۲۷ پ. م) بود. امپراتوران روم از
مشروعیت فرمانروایی یک امپراتور به کنترلش بر [[ارتش روم|ارتش]] و بهرسمیت شناختهشدن توسط [[سنای روم|سنا]] وابسته بود؛ یک امپراتور معمولاً توسط نیروهایش، یا با اعطای لقب توسط مجلس سنا، یا هر دو اعلام میشد. امپراتوران اولیه بهتنهایی فرمانروایی مینمودند؛ سپس گاهی امپراتوران با همامپراتورشان حکم میراندند و حکومت بر امپراتوری میانشان تقسیم میگشت.
خط ۲۴:
رومیها مقام امپراتور را با پادشاه جدا در نظر میگرفتند. نخستین امپراتور، [[آگوستوس]]، بهطور قاطع شناختهشدن مانند یک پادشاه را نپذیرفت. اگرچه آگوستوس توانست ادعا کند که قدرتش با اعتبار جمهوریخواهانه است، جانشینش، [[تیبریوس]]، نتوانست بهطور قانعکنندهای چنین ادعایی را بکند. با وجود این، برای سیصد سال نخست امپراتوران روم، از آگوستوس تا [[دیوکلسین]]، تلاشهایشان اینگونه بهتصویر کشیدهشد که آنان رهبران جمهوری هستند.
از دیوکلسین، که اصلاحات تقسیمیاش همچنین موقعیت را به یک امپراتور برای [[امپراتوری روم غربی|غرب]] و یک امپراتور دیگر برای [[امپراتوری بیزانس|شرق]] تقسیم کند، تا پایان امپراتوری، امپراتوران بهشکل سلطنتی بهطور آشکار حکم میراندند و قاعدهٔ کلی اسمی جمهوری را باقی نگه نمیداشتند، اما تضاد با «پادشاهان» حفظ شدهبود: اگرچه جانشینی سلطنتی بهطور کلی ارثی بود، اما تنها زمانی ارثی بود که کاندیدای مناسب و پذیرفتهشدهای توسط ارتش و تأسیسات اداری موجود بود، بنابراین اصل وراثت خودکار تصویب نشدهبود. عناصر چارچوب سازمانی جمهوری (مجلس سنا، کنسولها، و رؤسای دادگاه) تا
== فهرست ==
|