|
7.11.2009 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 267/20 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 10ης Σεπτεμβρίου 2009 [αίτηση του Thüringer Oberlandesgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha) κατά Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH
(Υπόθεση C-206/08) (1)
(Διαδικασίες σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών - Δημόσια υπηρεσία διανομής πόσιμου νερού και επεξεργασίας λυμάτων - Σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών - Έννοια - Μετακύλιση στον προμηθευτή του κινδύνου που συνδέεται με την εκμετάλλευση των οικείων υπηρεσιών)
2009/C 267/34
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Thüringer Oberlandesgericht
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Wasser- und Abwasserzweckverband Gotha und Landkreisgemeinden (WAZV Gotha)
κατά
Eurawasser Aufbereitungs- und Entsorgungsgesellschaft mbH
Παρισταμένων των: Stadtwirtschaft Gotha GmbH, Wasserverband Lausitz Betriebsführung GmbH (WAL)
Αντικείμενο
Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Thüringer Oberlandesgericht — Ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχεία α′, και δ′, και παράγραφος 3, στοιχείο β′, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών (EE L 134, σ. 1) — Διαγωνισμός με αντικείμενο την παροχή –υπό μορφή παραχωρήσεως δημόσιας υπηρεσίας– στο κοινό υπηρεσιών στον τομέα της παραγωγής, μεταφοράς και διανομής πόσιμου ύδατος, καθώς και στον τομέα της αποχετεύσεως και της επεξεργασίας λυμάτων — Κριτήρια διακρίσεως μεταξύ δημόσιας συμβάσεως παροχής υπηρεσιών και παραχωρήσεως δημόσιας υπηρεσίας
Διατακτικό
Το γεγονός ότι, στην περίπτωση μιας σύμβασης που αφορά υπηρεσίες, ο προμηθευτής δεν εισπράττει αμοιβή απευθείας από την αναθέτουσα αρχή αλλά δικαιούται να αξιώσει την καταβολή αμοιβής από τρίτους αρκεί για να θεωρηθεί η σύμβαση αυτή ως «σύμβαση παραχώρησης υπηρεσιών», υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, στοιχείο β′, της οδηγίας 2004/17/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών, οσάκις ο προμηθευτής αναλαμβάνει πλήρως ή τουλάχιστον ως επί το πλείστον τον επιχειρηματικό κίνδυνο που φέρει η αναθέτουσα αρχή, έστω και αν ο κίνδυνος αυτός είναι σημαντικά περιορισμένος εκ των προτέρων λόγω της διαμορφώσεως της επίμαχης παροχής υπηρεσιών κατά το δημόσιο δίκαιο.