Philippe Garrel

Philippe Garrel
	; (2017) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Boulogne-Billancourt, 1948ko apirilaren 6a (76 urte)
Herrialdea	Frantzia
Familia
Aita	Maurice Garrel
Ezkontidea(k)	Caroline Deruas ; Brigitte Sy
Bikotekidea(k)	ikusi Nico;
Seme-alabak	ikusi Louis Garrel; Esther Garrel; Léna Garrel (en) ;
Haurrideak	ikusi Thierry Garrel (en) ;
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	aktorea, film-zuzendaria, gidoilaria, zinema ekoizlea, film-muntatzailea, argazki-zuzendaria, zinema aktorea eta errealizadorea
Enplegatzailea(k)	La Fémis (en)
Lan nabarmenak	ikusi J'entends plus la guitare; Le Vent de la nuit; Les Amants réguliers;
Jasotako sariak	ikusi Louis Delluc saria (2005) : Les Amants réguliers; European Film Academy Critics Award (2006) : Les Amants réguliers; Silver Bear for Best Director (2023) : The Plough (en) ;
Kidetza	Groupe Zanzibar (en)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	ateismoa

Philippe Garrel (gaʁɛl ahoskatua; Boulogne-Billancourt, 1948ko apirilaren 6a) frantziar zinema zuzendari, argazki-zuzendari, gidoilari, editore eta ekoizlea da, Nouvelle Vague mugimenduaren kidea dena.^[1] Bere filmek sariak irabazi dituzte Cannesen eta Venezian.

Biografia

Maurice Garrel aktorearen semea, Thierry Garrel bere anaia ekoizlea da lanbidez. Gaztetan, zinemarekiko zaletasun handia zuen eta laster hasi zuen bere ibilbidea, Jean-Luc Godard eta François Truffauten lanen eraginpean. 1964an, 16 urte besterik ez zituela, Les Enfants désaccordés bere lehendabiziko film laburra idatzi eta zuzendu zuen.

1982an, Jean Vigo Saria irabazi zuen L'Enfant secret filmari esker. 1984an Cannesko Perspectives du Cinéma Saria irabazi zuen Liberté, la nuit filmean egindako lanagatik. Hamar urtez, kritikarien txaloak jaso zituen Venezian. 1991n, J'entends plus la guitare filmean egindako lanari esker, zilarrezko lehoia irabazi zuen. 199an Le vent de la nuit urrezko lehoia irabazteko izendatu zuten. Bi urte geroago, Sauvage Innocence filmak FIPRESCI Saria irabazteaz gain, berriro urrezko lehoiarentzat izendatua izan zen. 2005ean berriro zilarrezko lehoia irabazi zuen, Les Amants Réguliers filmari esker.

1969an Nico alemaniar abeslari eta aktorea ezagutu zuen. Honek "The Falconer" abestia interpretatu zuen Le Lit de la Vierge bere filmerako. Elkarrekin bizi ziren eta 1972an Nicok La Cicatrice intérieure bere filmean parte hartu zuen. Beste hainbat filmetan parte hartu eta gero, 1979an bion arteko harremana bukatu zen.

Brigitte Sy aktorearekin batera, Louis Garrel eta Esther Garrel seme-alabak dituzte, biak aktoreak direlarik. Gero, Caroline Deruas aktore eta idazlea ezkondu zuen.^[2]

Filmografia

Urtea	Filma	Lanbidea	Oharra(k)
1964	Les Enfants désaccordés	Zuzendari/gidoigile/editore	Film laburra
1965	Droit de visite	Zuzendari/gidoigile	Film laburra
1967	Marie pour mémoire	Zuzendari/gidoigile/editore
1968	Anémone	Zuzendari/gidoigile/aktore
1968	La Concentration	Gidoigile/zuzendari/ekoizle/ko-editore/arte-zuzendari
1968	Le Révélateur	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle
1968	Actua 1^[3]	Zuzendari
1969	Le Lit de la Vierge	Zuzendari/gidoigile/editore/aktore/ekoizle
1972	La Cicatrice intérieure	Zuzendari/gidoigile/editore/aktore/ekoizle	Antzezlea(k): Nico
1972	Athanor	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle	Film laburra. Antzezlea(k): Nico
1974	Les Hautes Solitudes	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle	Antzezlea(k): Jean Seberg, Nico
1975	Un ange passe	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle/argazki-zuzendari
1975	Le Berceau de cristal	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle/argazki-zuzendari	Antzezlea(k): Pierre Clémenti, Nico, Anita Pallenberg
1978	Voyage au jardin des morts	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle	Film laburra
1979	L'Enfant secret	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle/aktore	1982ra arte debekatua
1979	Le Bleu des origines	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle/argazki-zuzendari/aktore
1983	Liberté, la nuit	Zuzendari/gidoigile/editore	Antzezlea(k): Maurice Garrel
1984	Paris vu par... 20 ans après	Zuzendari/gidoigile	Rue Fontaine atala; Antzezlea(k): Jean-Pierre Léaud
1985	Elle a passé tant d'heures sous les sunlights	Zuzendari/gidoigile/editore/ekoizle/aktore
1989	Les Ministères de l'art	Zuzendari	Dokumentala. Parte-hartzailea(k): Benoît Jacquot, André Téchiné, Jacques Doillon, Chantal Akerman, Werner Schroeter, Juliette Berto, Leos Carax
1989	Les Baisers de secours	Zuzendari/gidoigile/aktore
1991	J'entends plus la guitare	Zuzendari/gidoigile
1993	La Naissance de l'amour	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Jean-Pierre Léaud, Lou Castel
1996	Le Cœur fantôme	Zuzendari/gidoigile
1999	Le Vent de la nuit	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Catherine Deneuve
2001	Sauvage Innocence	Zuzendari/gidoigile
2004	Les Amants réguliers	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Louis Garrel
2008	La Frontière de l'aube	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Louis Garrel
2011	Un été brûlant	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Monica Bellucci eta Louis Garrel
2013	La Jalousie	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Louis Garrel eta Anna Mouglalis
2015	L'Ombre des femmes	Zuzendari/gidoigile	Antzezlea(k): Stanislas Merhar eta Clotilde Courau
2017	L'Amant d'un jour	Zuzendari	Antzezlea(k): Esther Garrel and Éric Caravaca

Erreferentziak

↑ (Ingelesez) «Philippe Garrel» New York Times.
↑ (Frantsesez) «Philippe Garrel: entretien avec un être brûlant» Les Inrockuptibles 2011/10/02.
↑ (Frantsesez) Hallet, Arnaud. (2014-6-15). «Actua 1 : le film rescapé de Philippe Garrel» Revue Zinzolin.

Datuak: Q433979
Multimedia: Philippe Garrel / Q433979

[1] (Ingelesez) «Philippe Garrel» New York Times.

[2] (Frantsesez) «Philippe Garrel: entretien avec un être brûlant» Les Inrockuptibles 2011/10/02.

[3] (Frantsesez) Hallet, Arnaud. (2014-6-15). «Actua 1 : le film rescapé de Philippe Garrel» Revue Zinzolin.

[1]

[2]

[3]