Edukira joan

Blanca Álvarez Mantilla

Wikipedia, Entziklopedia askea
Blanca Álvarez Mantilla
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakBlanca Álvarez Mantilla
JaiotzaMadril, 1931ko azaroaren 18a
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril, 2000ko uztailaren 5a (68 urte)
Hobiratze lekuaLa Almudenaren hilerria
Heriotza moduaberezko heriotza: minbizia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakkazetaria eta telebista aurkezlea
Enplegatzailea(k)Televisión Española
IMDB: nm1396832 Edit the value on Wikidata

Blanca Álvarez Mantilla (Madril, 1931ko azaroaren 18a - ibídem, 2000ko uztailaren 5a) madridar kazetaria eta irakaslea izan zen. Laura Valenzuelarekin batera, aitzindarietako bat izan zen.[1][2] Televisión española sortu zenetik lehen emakume-aurpegi ezagunetako bat izan zen, eta, gainera, enpresaren lehen emakumezko zuzendarientako bat izan zen. 1970etik 1974ra TVEko haur eta gazte saioen saileko burua izan zen. Espainiako Telebistako Zientzia eta Arteen Akademiako lehendakariordetzako kidea eta Madrilgo Prentsa Elkarteko zuzendaritza-batzordeko kidea izan zen.[3][4]

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Álvarez Mantillaren aita ere kazetaria izan zen. Gerra zibila zela-eta, lehen prestakuntza etxean jaso zuen. Hamar urterekin hasi zen ikastetxera joaten. Gaztetan, aitarekin solasaldi ugaritara joan zen, eta bokazioa areagotu egin zitzaion. 1956an, Kazetaritza eskolan matrikulatu zen. 1950-1955 bitartean, arlo horretan hasia zen, Umbral, Alba eta Volad gazte-aldizkarietan lankidetzan. Gero, Pueblo eta Madril egunkarietan lan egin zuen (1957-1958).

Lan ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Prentsan lehen urratsak eman ostean, Televisión españolan hasi zen lanean 1957ko otsailaren 10ean Jesús Álvarezekin. 1958tik 1970era bitartean, hainbat saiotako aurkezlea eta informazio-zerbitzuetako erredaktorea izan zen.[5] 1958-1960 tartean, Tele-Radio aldizkariko erredaktorea izan zen.[6] Besteak beste, 1963tik 1964ra Fin de semana saioa aurkeztu zuen. 1968an, Nivel de Vida (1968-1970) ekonomiari buruzko saioa zuzendu zuen.

1970ean, TVEko Haur eta Gazte Programen Departamentuko buru izendatu zuten. 1974ra arte bete zuen ardura hori, eta, geroago, laurogeiko hamarkadaren amaieran hartu zuen berriz bere gain ardura hori.[7][3] Bere ibilbide profesionalean, programen eta dokumentazioaren idazkaritza teknikoko burua izan zen.

Bere agindupean eta koordinaziopean sortu zen Espainiako telebistaren historian ondoen aintzat hartu diren haur eta gazteen programazioa, ekoizpen propioko hainbat programarekin: Barrio Sésamo, La cometa blanca, Pista libre, La bola de cristal, Cesta y puntos, La casa del reloj, El gran circo de TVE, gazteentzako albistegiak, antzerki programak, eta haur eta gazteentzako literatura eta kirolak. Gainera, bere herrialdeko ikusleentzat inportatutako eta egokitutako saioak aurkeztu zituen: Pipi Kaltzaluze, Fraggle rock, etab. Hainbat pertsonaia ezagutarazi zituen Espainiako ikusleentzat, hala nola Kiko Ledgard, haurrentzako saioetan ibili ostean, geroago Un, dos, tres... responda otra vez (Chicho Ibáñez Serradorrek sortua) lehiaketako saioaren buru izan zena.

Espainiako Irrati-telebistaren Institutu Ofizialeko programazio-irakaslea izan zen 70eko hamarkadan. 1975-1977 bitartean, Kazetaritza Erredakzioko eskolak eman zituen Informazio Zientzien Fakultatean. Bai irakasle gisa, bai TVEn egunez egun egiten zuen lanean, hainbat programatzaile-belaunaldi prestatu zituen telebista publikoan. 1980ko hamarkadan, irrati-saioetan ere parte hartu zuen, hala nola A 120 astean behin, Eduardo Sotillos kazetariak zuzendu eta aurkeztuta Radio Nacional de España-ko Radio 1 katean.[5]

Gerora, 1992ra arte, kultura-saioen ekoizle-exekutiboa izan zen. Urte hartan, Bartzelonako Olinpiadetan gimnasia erritmikoa eta eskubaloia emateko produkzio-unitatea koordinatu zuen, eta borondatezko baja eskatu zuen.[5] 1963an, Urrezko Antena saria eman zioten. Telebistako Zientzien eta Arteen Espainiako Akademiaren sortzaileetako bat izan zen. Bere Zuzendaritza Batzordeko kidea izan zen hil arte.

Bizitza pertsonala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

José Luis Martínez Redondo ABCko zinema-kritikariarekin ezkondu zen.[5] Zazpi seme-alaba izan zituzten, eta horietako sei zinemako, publizitateko eta telebistako profesionalak izan dira.

Aurkezle gisa egindako ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Cita con la música (1957-1958)
  • Cotilleo al aire libre (1957-1958)
  • Caras nuevas (1957-1958)
  • Preguntas al espacio (1958)
  • Aeropuerto Telefunken (1958-1959)
  • Hacia la fama (1958-1959)
  • Fin de semana (1963-1964)
  • Consulte a su médico (1968)
  • Nivel de vida (1968-1970)

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ (Gaztelaniaz) País, El. (2000-07-07). «Blanca Álvarez, pionera de Televisión Española» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2024-06-25).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Cincuentopía. (2017-05-11). «Blanca Álvarez, una de las pioneras de Televisión Española» Cincuentopía (Noiz kontsultatua: 2024-06-25).
  3. ↑ a b Blanca Álvarez Mantilla: Pionera de Televisión Española. 7 de julio de 2000.
  4. ↑ (Gaztelaniaz) Prieto, Beatriz. (2021-03-08). «11 mujeres pioneras de la televisión en España» FormulaTV (Noiz kontsultatua: 2024-06-25).
  5. ↑ a b c d «ABC (Madrid) - 07/07/2000, p. 87» hemeroteca.abc.es.
  6. ↑ González, Antonio. (lunes, 12 de diciembre de 2016). «LA TELE DE LA NOSTALGIA: BLANCA ÁLVAREZ (BIOGRAFÍA)» LA TELE DE LA NOSTALGIA (Noiz kontsultatua: 2024-06-25).
  7. ↑ Blanca Álvarez, pionera de TVE y madre de siete hijos. Una mujer al frente del departamento de programas infantiles.. 16 de febrero de 1970, 14 or..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Blanca_Álvarez_Mantilla&oldid=9831710"(e)tik eskuratuta