Edukira joan

Carmen Kurtz: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Bot: hizkuntza arteko 3 lotura lekualdatzen; aurrerantzean Wikidata webgunean izango dira, d:Q3751031 orrian
 
(7 erabiltzailek tartean egindako 10 berrikusketa ez dira erakusten)
1. lerroa: 1. lerroa:
{{Biografia_infotaula_automatikoa}}
'''Carmen Kurtz''' (jaiotza-izena: ''Carmen de Rafel Marés'') katalan idazlea izan zen (Bartzelona, 1911 - 1999). 1935ean, ikasketak Londresen egin ondoren, [[Pierre Kurtz]]ekin ezkondu zen, eta idazten hasi zenean, haren abizena hartu zuen. Ezkondutakoan Frantziara joan ziren, baina [[Bigarren Mundu Gerra]]n senarra gerrara deitu zuten, eta alemanek atxilo hartu zuten. Gatibualdiak haren izaera garraztu zuen, eta 50eko hamarraldian bereizi egin ziren. Esperientzia hori ''El desconocido'' (''Ezezaguna'') eleberrian kontatu zuen; 1956ko Planeta saria jaso zuen. Aurrerago, ''En la punta de los dedos'' (1968, ''Hatzen puntan'') argitaratu zuen, Segoviako gerra ondoko giroaz. Ezkonduta egon zen garaiko azken urteak Segovian eman zituen, eta han hasi zen haurrentzako ipuinak idazten; baina Carmen Laforeten ''Nada'' eleberriak izan zuen arrakastak helduentzat idaztera bultzatu zuen. Horrela sortu zen ''Duermen bajo las aguas'' (1955, ''Urpean egiten dute lo''), Bigarren Mundu Gerraren garaiko Frantzia okupatuari buruzko oroitzapenen bilduma.


'''Carmen Kurtz''' (jaiotza-izena: ''Carmen de Rafel Marés'') katalan idazlea izan zen ([[Bartzelona]], [[1911]]ko [[irailaren 18]]a - [[1999]]ko [[otsailaren 5]]a).
1954an Bartzelona Hiria eleberri saria irabazi zuen.


== Biografia ==
Lan aipagarrienak: ''La vieja ley'' (1956, ''Zaharkitutako legea''); ''Detrás de la piedra'' (1958, ''Harriaren atzean''); ''Al lado del hombre'' (1961, ''Gizonaren ondoan''); ''El becerro de oro'' (1964, ''Urrezko zekorra''); ''Siete tiempos'' (1964, ''Zazpi aldi''); ''Las algas'' (1966, ''Itsas belarrak''); ''Entre dos oscuridades'' (1969, ''Bi iluntasunen artean''); ''Al otro lado del mar'' (1973, ''Itsasoaz bestaldean''); ''El viaje'' (1975, ''Bidaia''); ''El regreso'' (1976, ''Itzulera''); ''Cándidas palomas'' (1975, ''Uso xaloak''). Carmen Kurtzek zorroztasunez aztertzen du beti errealitatea, berak bizitakoa, askotan, eta bere eleberriek horregatik dute eguneroko baten edo oroimen-liburu baten itxura. Haurrentzat idatzitako lanen artean aipatu beharrekoak dira ''Color de fuego'' (1964, ''Suaren kolorea''), eta ''Oscar'' pertsonaiari eskainitako saila.
1935ean, ikasketak Londresen egin ondoren, [[Pierre Kurtz]]ekin ezkondu zen, eta idazten hasi zenean, haren abizena hartu zuen. Ezkondutakoan Frantziara joan ziren, baina [[Bigarren Mundu Gerra]]n senarra gerrara deitu zuten, eta alemanek atxilo hartu zuten. Gatibualdiak haren izaera garraztu zuen, eta 50eko hamarraldian bereizi egin ziren. Esperientzia hori ''El desconocido'' (''Ezezaguna'') eleberrian kontatu zuen; 1956ko [[Planeta saria]] jaso zuen. Aurrerago, ''En la punta de los dedos'' (1968, ''Hatzen puntan'') argitaratu zuen, [[Segovia]]ko gerra ondoko giroaz. Ezkonduta egon zen garaiko azken urteak Segovian eman zituen, eta han hasi zen haurrentzako ipuinak idazten; baina [[Carmen Laforet]]en ''[[Nada]]'' eleberriak izan zuen arrakastak helduentzat idaztera bultzatu zuen. Horrela sortu zen ''Duermen bajo las aguas'' (1955, ''Urpean egiten dute lo''), [[Bigarren Mundu Gerra]]ren garaiko [[Frantzia]] okupatuari buruzko oroitzapenen bilduma.


1954an [[Bartzelona Hiria eleberri saria]] irabazi zuen.

== Obra ==
Lan aipagarrienak: ''La vieja ley'' (1956, ''Zaharkitutako legea''); ''Detrás de la piedra'' (1958, ''Harriaren atzean''); ''Al lado del hombre'' (1961, ''Gizonaren ondoan''); ''El becerro de oro'' (1964, ''Urrezko zekorra''); ''Siete tiempos'' (1964, ''Zazpi aldi''); ''Las algas'' (1966, ''Itsas belarrak''); ''Entre dos oscuridades'' (1969, ''Bi iluntasunen artean''); ''Al otro lado del mar'' (1973, ''Itsasoaz bestaldean''); ''El viaje'' (1975, ''Bidaia''); ''El regreso'' (1976, ''Itzulera''); ''Cándidas palomas'' (1975, ''Uso xaloak''). Haurrentzat idatzitako lanen artean aipatu beharrekoak dira ''Color de fuego'' (1964, ''Suaren kolorea''), eta ''Oscar'' pertsonaiari eskainitako saila.

== Estiloa ==
Carmen Kurtzek zorroztasunez aztertzen du beti errealitatea, berak bizitakoa, askotan, eta bere eleberriek horregatik dute eguneroko baten edo [[oroimen-liburu]] baten itxura.


{{DEFAULTSORT:Kurtz, Carmen}}
== Erreferentziak ==
== Erreferentziak ==
{{ lur | data=2011/12/26}}
{{ lur | data=2011/12/26}}


{{bizialdia|1911ko|1999ko|Kurtz, Carmen}}
[[Kategoria:1911ko jaiotzak]]

[[Kategoria:1999ko heriotzak]]
[[Kategoria:Espainiako idazleak]]
[[Kategoria:Espainiako idazleak]]
[[Kategoria:Espainiako eleberrigileak]]
[[Kategoria:Kataluniako haur literaturako idazleak]]
[[Kategoria:Kataluniako eleberrigileak]]
[[Kategoria:Gaztelaniazko idazleak]]
[[Kategoria:Izengoitiak]]
[[Kategoria:Bartzelonarrak]]
[[Kategoria:Bartzelonan hildakoak]]
[[Kategoria:Emakume eleberrigileak]]
[[Kategoria:XX. mendeko emakume idazleak]]

Hauxe da oraingo bertsioa, 12:52, 24 abendua 2022 data duena

Carmen Kurtz
Bizitza
JaiotzaBartzelona1911ko irailaren 18a
Herrialdea Espainia
HeriotzaBartzelona1999ko otsailaren 5a (87 urte)
Hobiratze lekuaMontjuïceko hilerria
Hezkuntza
Hizkuntzakkatalana
Jarduerak
Jarduerakidazlea eta haur literaturaren idazlea
Jasotako sariak

Carmen Kurtz (jaiotza-izena: Carmen de Rafel Marés) katalan idazlea izan zen (Bartzelona, 1911ko irailaren 18a - 1999ko otsailaren 5a).

1935ean, ikasketak Londresen egin ondoren, Pierre Kurtzekin ezkondu zen, eta idazten hasi zenean, haren abizena hartu zuen. Ezkondutakoan Frantziara joan ziren, baina Bigarren Mundu Gerran senarra gerrara deitu zuten, eta alemanek atxilo hartu zuten. Gatibualdiak haren izaera garraztu zuen, eta 50eko hamarraldian bereizi egin ziren. Esperientzia hori El desconocido (Ezezaguna) eleberrian kontatu zuen; 1956ko Planeta saria jaso zuen. Aurrerago, En la punta de los dedos (1968, Hatzen puntan) argitaratu zuen, Segoviako gerra ondoko giroaz. Ezkonduta egon zen garaiko azken urteak Segovian eman zituen, eta han hasi zen haurrentzako ipuinak idazten; baina Carmen Laforeten Nada eleberriak izan zuen arrakastak helduentzat idaztera bultzatu zuen. Horrela sortu zen Duermen bajo las aguas (1955, Urpean egiten dute lo), Bigarren Mundu Gerraren garaiko Frantzia okupatuari buruzko oroitzapenen bilduma.

1954an Bartzelona Hiria eleberri saria irabazi zuen.

Lan aipagarrienak: La vieja ley (1956, Zaharkitutako legea); Detrás de la piedra (1958, Harriaren atzean); Al lado del hombre (1961, Gizonaren ondoan); El becerro de oro (1964, Urrezko zekorra); Siete tiempos (1964, Zazpi aldi); Las algas (1966, Itsas belarrak); Entre dos oscuridades (1969, Bi iluntasunen artean); Al otro lado del mar (1973, Itsasoaz bestaldean); El viaje (1975, Bidaia); El regreso (1976, Itzulera); Cándidas palomas (1975, Uso xaloak). Haurrentzat idatzitako lanen artean aipatu beharrekoak dira Color de fuego (1964, Suaren kolorea), eta Oscar pertsonaiari eskainitako saila.

Carmen Kurtzek zorroztasunez aztertzen du beti errealitatea, berak bizitakoa, askotan, eta bere eleberriek horregatik dute eguneroko baten edo oroimen-liburu baten itxura.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]