Giacomo Casanova: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
No edit summary |
|||
23. lerroa:
Bien bitartean biolin jolea izan zen, baina ofizioa utzi egin zuen, maila baxukoa zela iritzi baitzuen. Ondoren, Matteo Bragadin patrizio veneziarraren mediku bihurtu zen: bihotzeko atake batetik sendatu zuen patrizioa eta ordainetan diru asko ordaindu zion, [[magia]] eta [[kabala]] irakaspenak emateaz gain. [[Inkisizioa]]ren belarrietara iritsi ziren horren berriak eta ihes egin behar izan zuen bere jaioterritik.
[[1749]] eta [[1752]] urte bitartean, [[Milan]], [[Cremona]], [[Cesena]], [[Parma]], berriz Milan, [[
[[1753]]an berriro itzuli zen Veneziara, baina eskandalu berri baten arduradun bihurtu zen: Bernis abadearen, Frantziako enbaxadariaren eta bi mojen arteko ''ménage à quatre''a. Ondorioz, preso hartu eta ''[[Piombi]]'' kartzelan (‘berunen presondegian’) sartu zuten [[1755]] moral kaxkarragatik, magia egiteagatik eta atzerritarrekin tratua izateagatik. Hurrengo urtean ihes egin zuen, kartzelan ezagututako monje batekin, eta 18 urtez atzerrian bizi izan zen.
33. lerroa:
Ondoren [[Zurich]]era joan zen eta [[monasterio]] batean sartu zen. [[Erroma]]n [[Klemente XIII.a]] Aita Santuaren kondekorazio bat jaso zuen.
Gero, Prusiako [[
Bidaia etengabe hauetarako dirua, berarekin maiteminduta zegoen emakume batek ematen zion: [[Madame D'Urfé]]k. Emakume horrek uste zuen Casanova magia eta alkimian aditua zela: Casanovak ama izan zitekeela promes egin zion 70 urte baino gehiago zituen arren eta bizitza luzatzeko toniko baten gaindosia hartuta hil zen, Casanovan guztiz sinetsita.
47. lerroa:
Giacomo Casanova-ren lanen balio literario eta historikoaz asko eztabaidatu da. Idazle, historialari, filosofo eta matematikari gisa saiatu zen arren, ez zuen lortu arrakasta edo izen handirik, ez bizi zela ez hil ostean.
Bere idatziak helburu jakinak lortzeko idatzi zituen sarri (Veneziara bueltatzeko onespena lortzeko, adibidez, 1768an Bartzelonan preso zela idatzitakoa; [[Katalina II.a Errusiakoa]]rengandik edo [[
''Icosameron'' lanak arrakasta literarioa eman behar izango zion, baina ez zen hala gertatu. Aldiz, ''Storia della mia fuga dai Piombi'' lanarekin lortu zuen, argitalpen bat baino gehiagorekin eta azkarrekin, italieraz nahiz frantsesez.
65. lerroa:
* ''Likantropo baten eskutitza'' ([[1773]]), bere lanik onenetako bat da, emakumea gutxiesten dutenei egindako trufa da, eta oso era argian idatzita dago.
* ''Pentsalariaren bakarrizketa'' ([[1786]]), frantsesez idatzi zuen lan hau. Magiaren eta, bereziki, [[Cagliostro]]ren aurka egin zuen liburuan.
* ''Ikosameron'' ([[1787]]), bi anaien gorabeherak kontatzen dituen eleberri fantastikoa Voltaire-en ''[[Micromegas]]'' lanaren eta [[Jonathan Swift]]en ''[[
* ''Frantses Iraultzari buruzko gogoetak'' ([[1793]]–[[1794]]), [[Bastilla]] erori zenetik, errege-erreginak erori ziren arte gertatutakoa kontatzen du. Munduaren amaiera gisa deskribatzen du, bere ikuspegi zaharra eta iraultzaren kontrakoa agertuz.
* ''Nire Bizitza'' ([[1725]]–[[1786]]), Casanovaren bere lanik onena eta ezagunena, dudarik gabe. Lan hori frantsesez idatzi zuen hedapen gehiago izan zezan (garai hartan frantsesa Europa osoan zen kultura hizkuntza). XVIII. mendeko noble eta burgesen eguneroko bizitza ezagutzeko lan izugarri baliotsua da, baita beste maila baxuago pertsonena ezagutzeko ere. Bere garaiko pertsonaia esanguratsuenak ezagutu zituen gorte eta saloietan eta bere liburuan ageri dira: [[Rousseau]], [[Voltaire]], [[Madame Pompadour]], [[Mozart]], [[Katalina II.a Errusiakoa]], [[
== Filmak ==
| |||