Saltu al enhavo

Kariofilo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
Kariofilo

Biologia klasado
Regno: Plantoj Plantae
Divizio: Angiospermoj Magnoliophyta
Klaso: Dukotiledonaj Magnoliopsida
Ordo: Mirtaloj Myrtales
Familio: Mirtacoj Myrtaceae
Genro: Sizigio
Syzygium aromaticum
(L.) Merrill & Perry
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

La kariofilo (Syzygium aromaticum) botanike apartenas al la mirtacoj.

En la kuirarto uzatas la sekigitaj florburĝonoj de la planto. Kariofilo fajnigas ĉefe ruĝan brasikon, fruktosalaton, punĉon, marinaĵojn kaj spickukojn.

Ties esenca-oleo havas anestezan virton kaj estas ofte uzata por mildigi dentdolorojn.

La planto originas de la Molukoj kiuj biogeografie situas en la Aŭstralazia ekozono. La monda ekonomia deziro al la fruktoj de tiu ĉi planto estis motoro al klopodoj de eŭropaj potencoj ĉe suborientazio en la periodo de la frua koloniismo, de la 16-a ĝis la 18-a jarcentoj. Pli precize legu pri la historio de la Ternato-insulo.

Nuntempe la ĉefa mondproduktanto pri kariofilo estas Zanzibaro.

Kuracaj uzoj laŭ praaj fontoj kaj nuntempe

[redakti | redakti fonton]

En la mezepoko la spico estis uzata kiel ingredienco en medikamentoj, kiuj traktis okulajn problemojn, epilepsion, pulminflamon, palpitacion kaj impotentecon. La najlo estis uzata ankaŭ kiel ingredienco en pilolo, kiu vekis seksan deziron.

Nuntempe en popola medicino la najlo estas uzata kiel ingredienco en multaj medikamentoj kaj kiel loka anestezilo, precipe en dentaj kaj dentokarnaj kuracadoj.

Kariofiloleo estas uzata ankaŭ por malpezigi dentodoloron, muskolajn dolorojn kaj kapdolorojn, por forigi aknojn de la vizaĝo kaj resanigi verukojn kaj makulojn sur la haŭto.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]
Ĉi tiu artikolo estas verkita en Esperanto-Vikipedio kiel la unua el ĉiuj lingvoj en la tuta Vikipedia projekto.