Epoko Heian

; Historio de Japanio
	Prahistoria Japanio 35.000– 538 a.K. Japania paleolitiko 35.000–10.000 a.K.; Ĵomon-epoko 10.000–300 a.K.; Jajoi-epoko 300 a.K.–250 p.K.; Kofun-epoko (parto de Jamato) 250–538; ; Antikva Japanio Asuka-epoko (parto de Jamato) 538–710; Nara-epoko 710–794; Heian-epoko 794–1185; ; Ĉusej Kamakuro-epoko 1185–1333; Muromaĉi-epoko 1336–1573; Sengoku-epoko; ; Kinsej Azuĉi-momojama-epoko 1568–1603; Edo-epoko 1603–1868; ; Nuntempaj epokoj Meiĵi-epoko 1868–1912; Taiŝo-epoko 1912–1926; Ŝoŭa-epoko 1926–1989; ; Gendaj Heisei-epoko 1989–2019; Reiva-epoko 2019–nuntempo; ;
	Glosaro Japana Imperio; Japania mono; ;

La epoko Heian aŭ la periodo Heian (平安時代 [hej.an-ĝidai], heian signifas pacon) estas la epoko de ĉirkaŭ 400 jaroj inter 794 kaj 1185 aŭ 1192, de kiam Kammu translokigis la ĉefurbon al Kioto (kies tiama nomo estis Heian-kjō — ĉefurbo de paco), ĝis kiam Minamoto no Joritomo iĝis ŝoguno.

Tiu epoko estas konsiderata kulmino de la imperiestreco kaj famas pro artoj, ĉefe poezio kaj literaturo. Tiam oni parolis kaj skribis la klasikan japanan lingvon kaj interalie evoluigis la skribsistemojn de hiragana kaj katakano.