πύρινος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pý.ri.nos/ → /ˈpy.ri.nos/ → /ˈpi.ri.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pý.ri.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpy.ri.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpy.ri.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpy.ri.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ri.nos/

Etymology 1

From πῦρ (pûr, “fire”) +‎ -ινος (-inos).

Adjective

πύρινος • (púrinos) m (feminine πυρίνη, neuter πύρινον); first/second declension

1. of or pertaining to fire, fiery
2. (figurative) bitter, obstinate

Declension

First and second declension of πύρινος; πυρίνη; πύρινον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πύρινος púrinos	πυρίνη purínē	πύρινον púrinon		πυρίνω purínō	πυρίνᾱ purínā	πυρίνω purínō		πύρινοι púrinoi	πύριναι púrinai	πύρινᾰ púrină
Genitive		πυρίνου purínou	πυρίνης purínēs	πυρίνου purínou		πυρίνοιν purínoin	πυρίναιν purínain	πυρίνοιν purínoin		πυρίνων purínōn	πυρίνων purínōn	πυρίνων purínōn
Dative		πυρίνῳ purínōi	πυρίνῃ purínēi	πυρίνῳ purínōi		πυρίνοιν purínoin	πυρίναιν purínain	πυρίνοιν purínoin		πυρίνοις purínois	πυρίναις purínais	πυρίνοις purínois
Accusative		πύρινον púrinon	πυρίνην purínēn	πύρινον púrinon		πυρίνω purínō	πυρίνᾱ purínā	πυρίνω purínō		πυρίνους purínous	πυρίνᾱς purínās	πύρινᾰ púrină
Vocative		πύρινε púrine	πυρίνη purínē	πύρινον púrinon		πυρίνω purínō	πυρίνᾱ purínā	πυρίνω purínō		πύρινοι púrinoi	πύριναι púrinai	πύρινᾰ púrină
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πύρινως púrinōs				πυρινότερος purinóteros				πυρινότᾰτος purinótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: πύρινος (pýrinos) (learned)

See also

• πυρρός (purrhós)

Etymology 2

From πυρός (purós, “wheat”).

Adjective

πύρινος • (púrinos) m (feminine πυρίνη, neuter πύρινον); first/second declension

1. of or pertaining to wheat, wheaten

Declension

First and second declension of πύρινος; πυρίνη; πύρινον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πύρινος púrinos	πυρίνη purínē	πύρινον púrinon		πυρίνω purínō	πυρίνᾱ purínā	πυρίνω purínō		πύρινοι púrinoi	πύριναι púrinai	πύρινᾰ púrină
Genitive		πυρίνου purínou	πυρίνης purínēs	πυρίνου purínou		πυρίνοιν purínoin	πυρίναιν purínain	πυρίνοιν purínoin		πυρίνων purínōn	πυρίνων purínōn	πυρίνων purínōn
Dative		πυρίνῳ purínōi	πυρίνῃ purínēi	πυρίνῳ purínōi		πυρίνοιν purínoin	πυρίναιν purínain	πυρίνοιν purínoin		πυρίνοις purínois	πυρίναις purínais	πυρίνοις purínois
Accusative		πύρινον púrinon	πυρίνην purínēn	πύρινον púrinon		πυρίνω purínō	πυρίνᾱ purínā	πυρίνω purínō		πυρίνους purínous	πυρίνᾱς purínās	πύρινᾰ púrină
Vocative		πύρινε púrine	πυρίνη purínē	πύρινον púrinon		πυρίνω purínō	πυρίνᾱ purínā	πυρίνω purínō		πύρινοι púrinoi	πύριναι púrinai	πύρινᾰ púrină
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		—				—				πυρινότᾰτος purinótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πύρινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πύρινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πύρινος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πύρινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4447 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • corn idem, page 174.
  • wheaten idem, page 975.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πύρινος (púrinos). By surface analysis, πυρ (pyr) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpi.ɾi.nos/
• Hyphenation: πύ‧ρι‧νος

Adjective

πύρινος • (pýrinos) m (feminine πύρινη, neuter πύρινο)

1. fiery

Declension

Declension of πύρινος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πύρινος (pýrinos)	πύρινη (pýrini)	πύρινο (pýrino)		πύρινοι (pýrinoi)	πύρινες (pýrines)	πύρινα (pýrina)
genitive	πύρινου (pýrinou)	πύρινης (pýrinis)	πύρινου (pýrinou)		πύρινων (pýrinon)	πύρινων (pýrinon)	πύρινων (pýrinon)
accusative	πύρινο (pýrino)	πύρινη (pýrini)	πύρινο (pýrino)		πύρινους (pýrinous)	πύρινες (pýrines)	πύρινα (pýrina)
vocative	πύρινε (pýrine)	πύρινη (pýrini)	πύρινο (pýrino)		πύρινοι (pýrinoi)	πύρινες (pýrines)	πύρινα (pýrina)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πύρινος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πύρινος, etc.)