Catalan

edit

Verb

edit

furto

  1. first-person singular present indicative of furtar

Galician

edit

Etymology 1

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

furto m (plural furtos)

  1. theft (act of stealing)
edit

Further reading

edit

Etymology 2

edit

Verb

edit

furto

  1. first-person singular present indicative of furtar

Italian

edit

Etymology

edit

From Latin fūrtum, derived from fūr (thief).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈfur.to/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -urto
  • Hyphenation: fùr‧to

Noun

edit

furto m (plural furti)

  1. theft
  2. (by extension) plagiarism
    Synonym: plagio
  3. stolen goods
    Synonyms: bottino, refurtiva

Derived terms

edit
edit

Latin

edit

Adverb

edit

fūrtō (not comparable)

  1. stealthily, secretly

Descendants

edit
  • Old Spanish: a furto

Noun

edit

fūrtō

  1. dative/ablative singular of fūrtum

References

edit
  • furto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • furto in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)

Old Spanish

edit

Etymology

edit

Inherited from Latin fūrtum.

Pronunciation

edit

Noun

edit

furto m

  1. theft (act of stealing)
edit

Descendants

edit

Portuguese

edit
 
Portuguese Wikipedia has an article on:
Wikipedia pt

Etymology 1

edit

From Old Galician-Portuguese furto, from Latin fūrtum.

Pronunciation

edit
 

  • Hyphenation: fur‧to

Noun

edit

furto m (plural furtos)

  1. theft (act of stealing property)
edit

Further reading

edit
  • furto” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913

Etymology 2

edit

Verb

edit

furto

  1. first-person singular present indicative of furtar

Spanish

edit

Verb

edit

furto

  1. first-person singular present indicative of furtar