مقاله نشریه
تاثیر قارچ فانلی فورمیس موسه و اسیدی تیوباسیلوس بر برخی متابولیت های بیوشیمیایی ذرت (Zea mays L.) تحت تنش شوری
دستیابی به امنیت غذایی یک هدف بسیار ضروری برای تغذیه جمعیت رو به رشد جهان است، توسعه تکنیک های مناسب و کارآمد برای احیای خاک های متاثر از نمک بسیار ضروری است. استفاده از روش های بیولوژیکی مانند کاربرد ریزجانداران مفید به عنوان اصلاح کننده های زیستی پتانسیل زیادی در بهبود شرایط رشد گیاه در خاک های شور دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر کاربرد همزمان باکتری های اسیدی تیوباسیلوس و قارچ میکوریزی فانلی فورمیس موسه بر برخی متابولیت های فتوسنتزی و بیوشیمیایی ذرت بود. برای این منظور یک آزمایش گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل انجام شد. در این تحقیق اثر تیمارهای بیولوژیکی شامل: دو سطح قارچ میکوریزا (تلقیح و عدم تلقیح)، دو سطح شوری (96/0 و 6 دسی زیمنس بر متر) و چهار سطح تلقیح باکتری های اسیدی تیوباسیلوس شامل شاهد (C)، تیوباسیلوس تیواکسیدانس (T)، تیوباسیلوس فرواکسیدانس (F)، تیوباسیلوس تیواکسیدانس و تیوباسیلوس فرواکسیدانس (T+F) در یک خاک بررسی شد. نتایج نشان داد که شوری غلظت کلروفیل a، b و کارتنوئید برگ را به ترتیب90/27،42/68 و 50 درصد در مقایسه با شاهد کاهش داد. شوری باعث افزایش، غلظت پرولین (62/42 درصد)، نشت الکترولیت (30/33 درصد)، غلظت آنتوسیانین ها (36/96 درصد) و فلاونوئیدهای برگ (73/84 درصد) در مقایسه با خاک شاهد شد. تلقیح با قارچ میکوریزا در مقایسه با عدم تلقیح اثر قابل توجه و معنی داری بر همه پارامترهای مورد بررسی در هر دو خاک شور و شاهد داشت. در خاک شور تلقیح قارچ میکوریزا موجب کاهش نشت الکترولیت (75/56 درصد) و افزایش کلروفیل a (2/3 برابر)، کلروفیل b (6/6 برابر) کارتنوئید (3/1 برابر)، غلظت پرولین (39/24 درصد)، مقدار آنتوسیانین ها (07/24 درصد) و فلاونوئیدها (40/20 در صد) در گیاه شد. تاثیر تیمارهای باکتریایی بر پارامترهای مورد بررسی در گیاهان تلقیح شده با قارچ میکوریزا بیشتر از گیاهان تلقیح نشده بود. اثرگذاری بر مقدار پرولین، کلروفیل ها، آنتوسیانین و فلاونوئیدها در کاربرد توام هر دو گونه باکتری بیشتر از تاثیر هر کدام به تنهایی بود. در خاک شور تلقیح همزمان قارچ میکوریزا با هر دو گونه باکتری موجب کاهش نشت الکترولیت (72/14 درصد) و افزایش کلروفیل a (80/39 درصد)، کلروفیل b (106 درصد)، کارتنوئید (50 درصد)، غلظت پرولین (12/10 درصد)، مقدار آنتوسیانین ها (17/14 درصد) و فلاونوئیدها (06/4 درصد) در گیاه در مقایسه با تیمار قارچ میکوریزا به تنهایی شد. نتایج نشان داد که این باکتری ها احتمالا می توانند به عنوان باکتری های کمک کننده میکوریزا در نظر گرفته شوند.
