مقاله کنفرانس
بررسی پایداری مقادیر مختلف علف کش متریبوزین در خاکهای با خصوصیات و سابقه مصرف متفاوت و تاثیر آن بر گیاه سوزی گیاه یولاف زراعی

چکیده:
جهت مطالعه اثر خصوصيات خاك و سابقه مصرف علفكش متريبوزين بر پايداري اين علفكش و اثر آن بر گياه سوزي يولاف زراعي، آزمايشي به صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار و در موسسه گياه پزشكي انجام گرفت. عامل اول توع خاك در شش سطح شامل همدان 15 سال و بدون سابقه مصرف، جيرفت 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال و مشهد سه سال سابقه مصرف بوده و عامل دوم مقادير علفكش متريبوزين بود.. سه ماه قبل از كشت يولاف، گلدانهاي حاوي خاكهاي مذكور با مقادير مورد نظر علفكش متريبوزن تيمار شده و هر سه روز يكبار گلدانها آبياري گرديدند. بعد از سه ماه بذور يولاف در گلدانها كشت و 4 هفته بعد برداشت انجام و صفات درصد وزن خشك و تر و طول دو اندام ريشه و اندام هوايي نسبت به شاهد (عدم مصرف علفكش) اندازه گيري و نمودارهاي دز-پاسخ رسم گرديد. نتايج نشان داد در خاكهاي مختلف افزايش مقادير علفكش سبب گياه سوزي بالاتر در يولاف گرديد ولي افزايش ميزان رس و ماده آلي و همچنين افزايش سابقه مصرف، از شدت تاثير بقاياي متريبوزين كاست و بالاترين و پايينترين ميزان گياهسوزي يولاف در خاكهاي جيرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف مشاهده گرديد.

لینک دانــلود