νόος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	νόος > νοῦς	οἱ	νόοι   > νοῖ
γενική	τοῦ	νόου > νοῦ	τῶν	νόων > νῶν
δοτική	τῷ	νόῳ   > νῷ	τοῖς	νόοις > νοῖς
αιτιατική	τὸν	νόον > νοῦν	τοὺς	νόους > νοῦς
κλητική ὦ!		νόε   > νοῦ		νόοι   > νοῖ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νόω   > νώ
γεν-δοτ	τοῖν		νόοιν > νοῖν
2η κλίση, ομάδα 'πλόος πλοῦς', Κατηγορία 'πλόος' όπως «πλόος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νόος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

νόος αρσενικό, συνηρημένο, αττικός τύπος : νοῦς

• ο νους, η διάνοια, το μυαλό

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 295 (295-297)

  ἐσθλός δ᾽ αὖ κἀκεῖνος ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται· | ὃς δέ κε μήτ᾽ αὐτῷ νοέῃ μήτ᾽ ἄλλου ἀκούων | ἐν θυμῷ βάλληται, ὁ δ᾽ αὖτ᾽ ἀχρήιος ἀνήρ.

  Καλός κι εκείνος πάλι που σ᾽ όποιον μίλησε καλά υπακούει. | Μα όποιος δεν τα καταλαβαίνει ο ίδιος, ούτε απ᾽ άλλον ακούγοντας | τα βάζει στην ψυχή του, αυτός αχρείος άντρας είναι.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Σημειώσεις

άλλοι κλιτικοί τύποι:

• ελληνιστικοί, από την 3η κλίση: τοῦ νόος, τῷ νοΐ
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• νόος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νόος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.