Μεταξένιο σιφάκα
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μεταξένιο σιφάκα | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||||||
| Propithecus candidus | ||||||||||||||||||||
 |
Το μεταξένιο σιφάκα είναι ένα είδος λεμούριου που το χαρακτηριστικό του είναι το μακρύ λευκό του τρίχωμα που έχει την υφή του μεταξιού. Το γεωγραφικό του εύρος είναι πολύ περιορισμένο και βρίσκεται μόνο σε περιοχές τις βορειοανατολικής Μαδαγασκάρης, όπου είναι γνωστό σαν σιμπόνα. Είναι ένα από τα σπανιότερα θηλαστικά της γης και χαρακτηρίζεται από την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης ως ένα από τα 25 πιο απειλούμενα πρωτεύοντα θηλαστικά. Παλιότερα θεωρούνταν υποείδος του εστεμμένου σιφάκα (P. diadema) αλλά έρευνες το 2004 και το 2007 που σύγκριναν τις εξωτερικές διατάσεις, την γενετική και την κρανιο-οδοντική ανατομία υποστηρίζουν ότι το μεταξένιο σιφάκα είναι ξεχωριστό είδος και γενικά έχει γίνει αποδεκτό.
Το μεταξένιο σιφάκα έχει μια μεταβλητή κοινωνική δομή και ζει σε ομάδες δύο έως εννέα ατόμων. Ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος της μέρας για εύρεση τροφής και ξεκούραση αν και αφιερώνει επίσης ένα σημαντικό χρονικό διάστημα για κοινωνικές συμπεριφορές, όπως το παιχνίδι και η περιποίηση. Τα θηλυκά συνήθως έχουν προτεραιότητα στην εύρεση τροφής. Όπως και τα άλλα είδη λεμούριων καταναλώνει κυρίως φύλλα, σπόρους, φρούτα και λουλούδια. Αναπαράγεται μόνο μία μέρα τον χρόνο κατά την διάρκεια της περιόδου των βροχών. Εκτός από τους γονείς, τα βρέφη θηλάζονται και από άλλα μέλη της ομάδας. Μέλη της ίδιας ομάδας όλων των ηλικιών και των δύο φύλων συνεργάζονται, περιποιούνται το ένα το άλλο, παίζουν και μεταφέρουν το ένα το άλλο. Τα μεταξένια σιφάκα φωνάζουν συνέχεια παρά το μικρό φωνητικό ρεπερτόριο που διαθέτουν που αποτελείται μόνο από εφτά κραυγές. Όπως όλοι οι λεμούριοι, επικοινωνούν με οσμές. Αφήνουν ίχνη οσμής για να οριοθετήσουν την περιοχή τους. Επίσης τα αρσενικά δαγκώνουν τα δέντρα για να δείξουν ότι το δέντρο τους ανήκει. Η οσμή που αφήνουν για να οριοθετήσουν την περιοχή τους βγαίνει από ειδικούς αδένες στο καφέ στήθος των αρσενικών. Το καφέ στήθος είναι ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσει κανείς τα αρσενικά από τα θηλυκά.
Αυτό το είδος λεμούριου βρίσκεται μόνο σε ελάχιστες προστατευόμενες περιοχές στα δάση της βόρειας Μαδαγασκάρης, με την πλειονότητα του εναπομείναντος πληθυσμού στο εθνικό πάρκο Μαροτζέτζυ και στο καταφύγιο άγριας ζωής Αζανάριμπυ. Επίσης λίγες ομάδες έχουν παρατηρηθεί σε απροστάτευτες δασικές περιοχές. Το μεταξένιο Σιφάκα κυνηγιέται σε όλη την περιοχή κατανομής του επειδή η κατανάλωση του κρέατος του επιτρέπεται από την θρησκεία των ιθαγενών της Μαδαγασκάρης. Άλλοι λόγοι για την σπανιότητα αυτού του είδους είναι η καταστροφή των ενδιαιτημάτων του για να φτιαχτούν χωράφια και η παράνομη υλοτομία. Υπολογίζεται ότι γύρω στα 250 μεταξένια σιφάκα υπάρχουν ακόμη στην φύση.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Andrainarivo, C., Andriaholinirina, V.N., Feistner, A., Felix, T., Ganzhorn, J., Garbutt, N., Golden, C., Konstant, B., Louis Jr., E., Meyers, D., Mittermeier, R.A., Patel, E., Perieras, A., Princee, F., Rabarivola, J.C., Rakotosamimanana, B., Rasamimanana, H., Ratsimbazafy, J., Raveloarinoro, G., Razafimanantsoa, A., Rumpler, Y., Schwitzer, C., Thalmann, U., Wilmé, L. & Wright, P. (2008). Propithecus candidus στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN. Έκδοση 2013.2. Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN). Ανακτήθηκε 18 Μαρτίου 2014.
