Γιώργος Σισιλιάνος

Γιώργος Σισιλιάνος
Γιώργος Σισιλιάνος
Γέννηση	29 Αυγούστου 1920; Αθήνα
Θάνατος	29 Μαρτίου 2005;
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1939, 1941), Ελληνικό Ωδείο και Ωδείο Αθηνών
Ιδιότητα	συνθέτης και μουσικός διευθυντής
Βραβεύσεις	Βραβείο Χέρντερ (1991)
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γιώργος Σισιλιάνος (29 Αυγούστου 1920 - 29 Μαρτίου 2005^[2]) ήταν Έλληνας συνθέτης.

Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού μουσικού μοντερνισμού.^[3]

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα, σε μία μεγαλοαστική οικογένεια με μουσική παιδεία.

Κάνει τα πρώτα μαθήματα πιάνου σε ηλικία 7-8 ετών με την Ειρήνη Σακελλαρίου. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών το 1939 για να την εγκαταλείψει το 1941, προκειμένου να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική.

Σπούδασε θεωρητικά το 1941-42 με τον Κώστα Σφακιανάκη, ανώτερα θεωρητικά με τον Μάριο Βάρβογλη στο Ελληνικό Ωδείο και στη συνέχεια με τον Γεώργιο Σκλάβο στο Ωδείο Αθηνών^[4] απ' όπου πήρε πτυχίο ωδικής, αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας. Σημειώνεται ότι αυτοί οι τρεις δάσκαλοί του ήταν από τους πρωτεργάτες της Εθνικής Σχολής.

Το 1951-53 σπουδάζει σύνθεση με τον διαπρεπή Ιταλό συνθέτη Ιλντεμπράντο Πιτσέτι^[4] στην Ακαδημία της Σάντα Τσετσίλια στη Ρώμη, ενώ παράλληλα έρχεται σε επαφή με τη μουσική του Μπέλα Μπάρτοκ και της Δεύτερης Σχολής της Βιέννης. Συνέχισε στο Ωδείο του Παρισιού με τον Τονύ Ωμπέν το 1953-54 και πήγε στην Αμερική με υποτροφία Φούλμπραϊτ στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο θερινό Φεστιβάλ του Τάνγκλγουντ και στη σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης^[5], όπου και παρακολούθησε τους Γουόλτερ Πίστον, Μπόρις Μπλάχερ, Πήτερ Μένιν και Βίνσεντ Περσικέτι^[4].

Ο Σισιλιάνος συνδέθηκε στην Αμερική με τον Δημήτρη Μητρόπουλο, ο οποίος παρουσίασε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση την Συμφωνία του αρ. 1, έργο 14^[5].

Το τελευταίο του έργο, «Επτά μυστικά τραγούδια για βαθύφωνο και ορχήστρα, έργο 62», παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσμια στις 11 Μαρτίου 2005 στο Μέγαρο Μουσικής από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών^[2].

Υπήρξε διευθυντής μουσικών εκπομπών (1960-62/ 1974-75) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ε.Ρ.Τ. (1987-88), Γενικός Γραμματέας του Ανώτατου Μουσικού Συμβουλίου του Υπουργείου Παιδείας (1963-64), ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος του Ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής (1964-68), μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής και του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1976-80), πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (1981-89) και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Αθηνών (1981-83, 1985-87, 1989-).^[4]

Ανακηρύχθηκε Ιππότης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής και της Ιταλικής Δημοκρατίας^[2]. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Gottfried von Herder^[6], το 1994 με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και το 2001 με το βραβείο Μαρία Κάλλας από το Γ' Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας. Το 1999 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Μουσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών^[7].

Το σύνολο του έργου του Γιώργου Σισιλιάνου μπορεί να βρεθεί σε μορφή μικροφίλμ στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος.

Έργα

«Πρώτη Συμφωνία op. 14». Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης υπό την διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου (ARCHIV Ψ)
«Επεισόδια 1 op.27». Ορχηστρικό Σύνολο της Β' Εβδομάδας Ελληνικής Σύγχρονης Μουσικής με διευθυντή τον Αργύρη Κουνάδη (LYRA 0272)
«Οχτώ παιδικές μινιατούρες op.23» με την Μαρία Χαιρογιώργου στο πιάνο (LYRA 0272)
«Ταναγραία op. 17» με τις Μαρία Χαιρογιώργου και Πόπη Ευστρατιάδη στο πιάνο (LYRA 0272)
«Ταναγραία op.17» και «Αντιθέσεις op. 48» Ελισάβετ Κουναλάκη και Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου - πιάνο (LYRA C.D.0173)
«Επίκλησις op. 29». Μικτή χορωδία του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Σύνολο Σύγχρονης Μουσικής υπό την διεύθυνση του Θεόδωρου Αντωνίου (EMI Columbia 3, SCXG57)
«Επεισόδια 2 op. 30» Μικτή χορωδία του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Σύνολο Σύγχρονης Μουσικής υπό την διεύθυνση του Θεόδωρου Αντωνίου (Columbia 2, CSDG64)
«Σονάτα για βιολί και πιάνο op. 45». Ερμηνεύει το Ελληνικό Κουαρτέτο (LYRA 0274)
«Etudes Compositionneles op. 32», με την Έφη Αγραφιώτη στο πιάνο (MOTIVO, NM 1015)
«Etudes Compositionnelles Op.32» Ελισάβετ Κουναλάκη - πιάνο (LYRA C.D.0173)
«Οχτώ παιδικές μινιατούρες op. 23», με την Έφη Αγραφιώτη στο πιάνο (MOTIVO, NM 1016)
«Κασσάνδρα op. 47» Γιολάντα Ντι Τάσο (σοπράνο), Γιώργος Παπάς (μπάσος), Μικτή Χορωδία και η Συμφωνική Χορωδία της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης υπό την διεύθυνση του Βύρωνος Φιδετζή. Εκδόθηκε από το Αετοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Χαλανδρίου
«Μικρή Απόδραση op.49». Ερμηνεύουν ο βαρύτονος Αντώνης Κοντογεωργίου και η πιανίστρια Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου (NOVA 861509)

Παραπομπές

↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 85935. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Σήμερα .gr, Σαν. «Γιώργος Σισιλιάνος». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.
↑ Χριστοπούλου, Σταυρούλα (2009). Γιώργος Σισιλιάνος: ζωή και έργο. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Μουσικών Σπουδών. http://hdl.handle.net/10442/hedi/33700.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 «Composers - Γιώργος Σισιλιάνος». composers.musicportal.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.
↑ ^5,0 ^5,1 «ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΣΙΛΙΑΝΟΣ (1920-2005). 100 χρόνια από τη γεννησή του - Μουσείο Μπενάκη». www.benaki.org. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.
↑ «Österreich-Bibliotheken». web.archive.org. 7 Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
↑ «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.

Βιβλιογραφία

Sicilianos, the Greek Modernist: Performing Selected Chamber Works and Concerto for Violin and Orchestra, op. 51, Anastasios Rupert Arthur Mavroudis, Μουσείο Μπενάκη, 2020
Κατάλογος έργων Γιώργου Σισιλιάνου, Σειρά: Ελληνικές Μουσικολογικές Εκδόσεις 12, Βάλια Χριστοπούλου, Εκδ. Παπαγρηγορίου Νάκας, 2011
Георгиос Сисилианос – Композитор в съвременна Гърция. Източници, Каталог, Архив, Рецепция, Франсис - Нектариос Гай, Music Society “Vassil Stefanoff”, Sofia, Bulgaria, 2011
Γιώργος Σισιλιάνος – διαπασών – ένας διάλογος με τον Φράνσις Γκάυ, Εκδόσεις Κυπριακό Οινομουσείο – Πολιτιστικός Οργανισμός Κινύρας, Λευκωσία, 2010
Γιώργος Σισιλιάνος, Ο συνθέτης στην πρωτοπορία της σύγχρονης μουσικής, Μουσείο Μπενάκη, 2007

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

100 χρόνια Γιώργος Σισιλιάνος, https://www.youtube.com/watch?v=3Nf1HTmB3p0, ανακτήθηκε στις 2023-04-16

[0cd1d832b067633d6fa8c1a14eaaeaff0f7f6a2c-1] (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 85935. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.

[:0-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Σήμερα .gr, Σαν. «Γιώργος Σισιλιάνος». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.

[3] Χριστοπούλου, Σταυρούλα (2009). Γιώργος Σισιλιάνος: ζωή και έργο. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Μουσικών Σπουδών. http://hdl.handle.net/10442/hedi/33700.

[:1-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 «Composers - Γιώργος Σισιλιάνος». composers.musicportal.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.

[:2-5] 5,0 ^5,1 «ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΣΙΛΙΑΝΟΣ (1920-2005). 100 χρόνια από τη γεννησή του - Μουσείο Μπενάκη». www.benaki.org. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.

[6] «Österreich-Bibliotheken». web.archive.org. 7 Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)

[7] «ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]