Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπενβενούτο Τίζι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπενβενούτο Τίζι
Γέννηση1481[1][2][3]
Φερράρα
Θάνατος6  Σεπτεμβρίου 1559[4]
Φερράρα
Χώρα πολιτογράφησηςΔουκάτο της Φερράρα
Ιδιότηταζωγράφος[5]
Σημαντικά έργαThe Baptism of Christ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Ο Ιησούς κοιμώμενος ( Λούβρο ).
Μνημείο του Γκαροφάλο στο Ροβίγκο ( Ιταλία )

Ο Μπενβενούτο Τίζι (Benvenuto Tisi ή Il Garofalo, 1481 – 6 Σεπτεμβρίου 1559) ήταν υστερο- Αναγεννησιακός - μανιεριστής Ιταλός ζωγράφος της Σχολής της Φερράρα . Η καριέρα του Γκαροφάλο ξεκίνησε όταν συνδέθηκε με την Αυλή του Δούκα ντ' Έστε. Τα πρώτα του έργα έχουν χαρακτηριστεί ως "ειδυλλιακά", αλλά συχνά συμμορφώνονται με τις περίτεχνες ιδέες που ευνοούνται από την καλλιτεχνικά εκλεπτυσμένη Αυλή της Φερράρα. Το ψευδώνυμό του, Garofalo, Γκαροφάλο, μπορεί να προέρχεται από τη συνήθεια του να υπογράφει κάποια έργα με την εικόνα ενός γαρίφαλου (στα ιταλικά garofano ).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχική εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Κανάρο (Canaro) κοντά στη Φερράρα, ο Τίζι πιθανότατα μαθήτευσε με τον Ντομένικο Πανέττι και ίσως με τον Λορέντσο Κόστα και ήταν σύγχρονος, και μερικές φορές συνεργάτης, με τον Ντόσσο Ντόσσι. Το 1495 εργάστηκε στην Κρεμόνα με τον θείο του (από την πλευρά της μητέρας του) Νικκολό Σοριάνο και στη Σχολή του Μποκκατσίνο, ο οποίος τον εισήγαγε στον βενετσιάνικο τρόπο χρήσης των χρωμάτων. Πιθανόν να πέρασε τρία χρόνια (1509-1512), στη Ρώμη. Αυτό τον οδήγησε σε στυλιζαρισμένο κλασικό ύφος, επηρεασμένο περισσότερο από τον Τζούλιο Ρομάνο.

Προσκεκλημένος από έναν ευγενή της Φερράρα, τον Τζερόνιμο Σαγκράτο (Geronimo Sagrato) στη Ρώμη, εργάστηκε για λίγο υπό τον Ραφαήλ στη διακόσμηση των Αιθουσών του Ραφαήλ. Από τη Ρώμη, οικογενειακές υποθέσεις τον επανέφεραν στη Φερράρα. Εκεί ο Δούκας Αλφόνσος Α΄ των Έστε του ανέθεσε να ζωγραφίσει πίνακες, μαζί με τον Ντόσι, στο Delizia di Belriguardo και σε άλλα παλάτια. Έτσι, το ύφος του Τίζι εντάσσεται στις σχολές της Λομβαρδίας, της Ρώμης και της Βενετίας. [6]

Ζωγράφισε εκτενώς στη Φερράρα, τόσο σε λάδι όσο και σε τοιχογραφίες Δύο από τα κύρια έργα του ήταν η «Σφαγή των Αθώων» (1519), στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου και το αριστούργημά του «Προδοσία του Χριστού» (1524). Για τον πρώτο δημιούργησε πήλινα μοντέλα για μελέτη και μια πήλινη μορφή. Συνέχισε σταθερά τη εργασία του μέχρι που το 1550 τον σταμάτησε η τύφλωση, ζωγραφίζοντας όλες τις γιορτές σε μοναστήρια για την αγάπη του Θεού. Είχε νυμφευτεί στην ηλικία σαράντα οκτώ ετών και πέθανε στη Φερράρα στις 6 Σεπτεμβρίου 1559, αφήνοντας δύο παιδιά. [6]

Στέψη της Αγίας Αικατερίνης, Μουσεία του Καπιτωλίου

Ήταν φίλος των Τζούλιο Ρομάνο, Τζορτζόνε, Τιτσιάνο και Αριόστο. Σε πίνακα του "Παραδείσου" ζωγράφισε τον Αριόστο μεταξύ της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Σεβαστιανού . Όταν ήταν νέος, του άρεσε να παίζει λαούτο και επίσης η ξιφασκία. Κατατάσσεται μεταξύ των καλύτερων ζωγράφων της Φερράρα. Κορυφαίος μαθητής του ήταν ο Τζιρόλαμο ντα Κάρπι (Girolamo da Carpi).

Ώριμα έργα και αξιολόγηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακόμα και τα λιγότερο επιτυχημένα έργα του διατηρούν, ανάμεσα στην ψυχρή και πορσελάνινη ποιότητα τους, μιαν αρμονία που σηματοδοτεί τον βενετσιάνικο χρωματισμό. Τα νεανικά του έργα περιλαμβάνουν το "Κυνήγι του αγριόχοιρου" στο Palazzo Sciarra. Αργότερα, η «Πομπή του Ιππότη» στο Παλάτσο Κολόννα στη Ρώμη - ήταν σαν να υποσχόταν έναν "Ιταλό Κόυπ", λιγότερο συνηθισμένο, πιο ρομαντικό και πιο εκλεπτυσμένο από τον Ολλανδό καλλιτέχνη. [7]

Τα νεανικά του έργα περιλαμβάνουν το κυνήγι αγροόχοιρου στο Palazzo Sciarra και το Η Παρθένος στα νέφη με τέσσερις Αγίους (1518) στην Πινακοθήκη της Ακαδημίας στη Βενετία, που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματά του. Το Pietà (1527) στην Πινακοθήκη Μπρέρατου Μιλάνου αποκαλύπτει μια ολοένα και πιο στυλιζαρισμένη θεραπεία. Η Madonna (1532) στη Πινακοθήκη της Μόντενα είναι μια γοητευτική εικόνα. Ωστόσο, ο μεγάλος θρίαμβος της θρησκείας στο Atheneum της Φερράρα έχει περιγραφεί ως «σχολαστική» υπόθεση, της οποίας τα επεισόδια είναι δύσκολο να διευκρινιστούν. Ο Γκαροφάλο είναι ένας από τους ζωγράφους που είναι γνωστοί και περιγράφονται από τον Βαζάρι. Από το 1550 μέχρι τον θάνατό του ο Γκαροφάλο ήταν τυφλός. [7]

Το 1520, ο Τζιρόλαμο ντα Κάρπι λέγεται ότι είχε μαθητεύσει στο εργαστήριο του Γκαροφάλο και συνεργάστηκε μαζί του σε έργα στη Φερράρα το 1530–40. Άλλοι μαθητές περιλαμβάνουν τον Στέφανο Φαλτσαγκαλλόνι . Ο Γκαροφάλο επηρέασε επίσης τους Αντόνιο Πίρρι (Antonio Pirri) και Νικόλα Πιζάνο (Nicola Pisano, ενεργός 1499-1538). [8]

Κατάλογος έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η Παναγία Βρεφοκρατούσα με τους Αγίους Δομήνικο και Αικατερίνη της Σιένα (περ. 1500-1505) - Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο [1]
  • Λατρεία του Βρέφους (1508-1509) - Pinacoteca Nazionale, Ferrara
  • Λατρεία των Μάγων (περ. 1520–1530) - Υψηλό Μουσείο Τέχνης, Ατλάντα [2]
  • Παναγία Βρεφοκρατούσα (1510) - Galleria dell'Arte Studiolo, Μιλάνο [3] Αρχειοθετήθηκε 2017-12-15 στο Wayback Machine.
  • Αθηνά και Ποσειδώνας (1512) - Πινακοθήκη, Δρέσδης [4][νεκρός σύνδεσμος]
  • Άγιος Σεβαστιανός - Εθνικό Μουσείο του Καποντιμόντε, Νάπολη [5]
  • Πλύσιμο ποδιών του Χριστού - Εθνική Πινακοθήκη Ουάσινγκτον, DC [6]
  • Η Παναγία των Νεφών (1514) - Εθνική Πινακοθήκη, Φερράρα
  • Αγία Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας (περ. 1515–1530) - Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
  • Η Παναγία του Baldacchino (1517) - Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
  • Παναγία Βρεφοκρατούσα Ένθρονη με τους Αγίους Ουίλιαμ της Ακουϊτανίας, Κλάρα, Αντώνιο της Πάδοβα και Φραγκίσκο (1517–1518) - Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
  • Το όραμα του Αγίου Αυγουστίνου (c. 1518) - Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
  • Η Σφαγή των Αθώων (1519) - Εθνική Πινακοθήκη, Φερράρα
  • Αγία Οικογένεια με τους Αγίους Ιωάννη Βαπτιστή, Ελισάβετ, Ζαχαρία και Φραγκίσκο (1520) - Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
  • Αγωνία στον Κήπο (1520–1530) - Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου
  • Βάπτιση του Χριστού (1520–1525) - Μουσείο Τέχνης Μπέρμινχαμ, Αλαμπάμα

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119195909. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ «Garofalo». (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500011286.
  3. ↑ «Benvenuto Tisi da Garofalo». Smithsonian American Art Museum person/institution ID. 4818.
  4. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/30290. Ανακτήθηκε στις 27  Αυγούστου 2017.
  5. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/69461. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 Chisholm 1911.
  7. ↑ 7,0 7,1 Gillet 1913.
  8. ↑ Art in Northern Italy, by Corrado Ricci; editor: New York: Charles Scribner's Sons (1911); page 324.

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπενβενούτο_Τίζι&oldid=10560867"