Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κατάλογος μοναρχών της Σκωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η βασιλική σημαία του μονάρχη της Σκωτίας: «λέων εφορμών σε διπλό πλαίσιο με κρίνα»

Ο μονάρχης της Σκωτίας ήταν ο ηγεμόνας του βασιλείου της Σκωτίας. Σύμφωνα με την παράδοση πρώτος βασιλιάς της Σκωτίας και ιδρυτής του βασιλείου ήταν ο Κένεθ Μακ Άλπιν (843). Η πορεία από το βασίλειο των Πίκτων στο βασίλειο της Άλμπα είναι προϊόν μεσαιωνικού θρύλου, η αλλαγή στον τίτλο από βασιλιάς των Πίκτων σε βασιλιάς της Άλμπα έγινε την εποχή του Ντόναλντ Β΄ της Σκωτίας στα τέλη του 9ου αιώνα όταν η γλώσσα των χρονικών άλλαξε από τη Λατινική στην καθομιλούμενη. Εκείνη την περίοδο, η λέξη Άλμπα στα Γαελικά αναφερόταν στο Βασίλειο των Πίκτων αν και παλιότερα κατέγραφε ολόκληρη τη Μεγάλη Βρετανία.[1]

Το Βασίλειο των Πίκτων έγινε γνωστό ως βασίλειο της Άλμπα στα Γαελικά, η ονομασία μεταφράστηκε στα Αγγλικά σε Σκωτία, οι όροι διατηρούνται σε όλες τις γλώσσες έως σήμερα. Στα τέλη του 11ου αιώνα οι Σκωτσέζοι βασιλείς χρησιμοποίησαν τον όρο βασιλιάς των Σκώτων για τον εαυτό τους στα Λατινικά. Ο τίτλος του Βασιλιά των Σκώτων έπεσε σε αχρηστία το 1707 όταν η Σκωτία συγχωνεύθηκε με το βασίλειο της Αγγλίας για να δημιουργήσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας έγινε η τελευταία μονάρχης της Σκωτίας και της Αγγλίας και η πρώτη μονάρχης της Μεγάλης Βρετανίας. Τα δύο βασίλεια είχαν κοινό μονάρχη από το 1603 με την Ένωση των Στεμμάτων, ο Κάρολος Β΄ της Αγγλίας ήταν ο τελευταίος μονάρχης που στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στη Σκόουν (1651).

Ο Όρκος της Στέψης που ορκίστηκε κάθε Βασιλιάς των Σκώτων από τον Ιάκωβο ΣΤ΄ έως τον Κάρολο Β΄ εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας το 1567. Ο όρκος ήταν ο εξής:

Ο Όρκος της Στέψης που πήραν η Μαρία Β΄ της Αγγλίας, ο Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας και η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας στις 18 Απριλίου 1689.[2] Ο όρκος ήταν ο εξής:

Κατάλογος μοναρχών της Σκωτίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οικογένεια του Κένεθ Α΄ της Σκωτίας ή Κένεθ μακ Άλπιν ονομάστηκε Οίκος του Άλπιν ή Οίκος των Αλπινιδών. Οι απόγονοι του Κένεθ Α΄ χωρίστηκαν σε δυο κλάδους : τον κλάδο του μεγαλύτερου γιου του Κωνσταντίνου Α΄ και τον κλάδο του μικρότερου γιου του Εντ μακ Κένεθ., η διεκδίκηση της εξουαίας ανάμεσα στους δυο κλάδους ήταν πολύ σκληρή μετά τον θάνατο κάθε βασιλιά θα ακολουθούσε η δολοφονία κάποιου διεκδικητή από τον άλλο κλάδο. Στα τέλη του 10ου αιώνα ο δεύτερος κλάδος ξεκληρίστηκε και συνεχίστηκε με τον κλάδο του Κωνσταντίνου Α΄ μέχρι τον τελευταίο εκπρόσωπο της δυναστείας τον Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας που πέθανε χωρίς γιους (1034) Ο θρόνος μετέβη στη συνέχεια στον εγγονό του Μάλκολμ Β΄ από την κόρη του Μπεθόκ Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας και στους απογόνους του τον Οίκο του Ντάνκελντ


Όνομα
(Σύγχρονο Γαελικό όνομα)
(Μεσαιωνικό Γαελικό όνομα)
Πορτραίτο Μεσαιωνικός Τίτλος Ψευδώνυμο Θέση στη Δυναστεία
(Πατρικός Οίκος)
Θέση στη Δυναστεία
(Μητρικός Οίκος)
Κένεθ μακ Αλπίν
(Coinneach mac Ailpein)
843 - 858 [3]
Rex Pictorum An Ferbasach, (Ο Κατακτητής) [4] γιος του γιος του Αλπίν μακ Εχντάχ
Ντόναλντ μακ Αλπίν
(Domhnall mac Ailpein)
858 - 862
Rex Pictorum γιος του γιος του Αλπίν μακ Εχντάχ
Κωνσταντίνος μακ Κένεθ
(Coiseam mac Choinnich)
862 - 877
Rex Pictorum An Finn-Shoichleach, (Ο οινο-γενναιόδωρος)[5] γιος του Κένεθ μακ Αλπίν
Εντ μακ Κένεθ
877 - 878
Rex Pictorum Aed of the White Flowers, (Εντ των λευκών ανθέων)
the wing-footed, (Φτεροπόδαρος)
γιος του Κένεθ μακ Αλπίν
Γκίρικ
(Griogair mac Dhunghail)
878 - 899
Rex Pictorum Mac Rath, (Γιος της τύχης)[6] γιος του Ντόναλντ Α΄ της Σκωτίας
υπό αμφισβήτηση
Έοχεντ μακ Ρουν
878 - 889
Rex Pictorum Ρουν απ Άρθγκαλ Έοχεντ
κόρη του Κένεθ μακ Αλπίν
Ντόναλντ Β΄ της Σκωτίας
(Domhnall mac Choiseim)
889 - 900
Ri Alban / Rex Scottorum Dasachtach, (ο Κακός)[7] γιος του Κωνσταντίνου μακ Κένεθ
Κωνσταντίνος Β΄ της Σκωτίας
(Constantin mac Aeda)
(Coiseam mac Aoidh)

900 - 943
Ri Alban / Rex Scottorum An Midhaise, (Ο μεσήλικος).[8] γιος του Εντ μακ Κένεθ
Μάλκολμ Α΄ της Σκωτίας
943 - 954
Ri Alban / Rex Scottorum An Bodhbhdercc, (Ο Επικίνδυνος ερυθρός)[9] γιος του Ντόναλντ Β΄ της Σκωτίας
Ίντουλφ της Σκωτίας
(An Ionsaighthigh)
954 - 962 [10]
Ri Alban / Rex Scottorum An Ionsaighthigh, (Ο Επιδρομέας)[11] γιος του Κωνσταντίνου Β΄ της Σκωτίας
Ντάφ της Σκωτίας
(Dubh mac Mhaoil Chaluim)
962 - 967
Ri Alban / Rex Scottorum Den, (Ο Σφοδρός)
Niger, "the Black"[12]
γιος του Μάλκολμ Α΄ της Σκωτίας
Κούλεν της Σκωτίας
967 - 971
Ri Alban / Rex Scottorum An Fionn, (Ο Λευκός)[13] γιος του Ίντουλφ της Σκωτίας
Αμλάιμπ της Σκωτίας
971 - 977
Ri Alban / Rex Scottorum γιος του Ίντουλφ της Σκωτίας
Κένεθ Β΄ της Σκωτίας
(Coinneach mac Mhaoil Chaluim)
971 - 995
Ri Alban / Rex Scottorum An Fionnghalach, (Ο Αδελφοκτόνος)[14] γιος του Μάλκολμ Α΄ της Σκωτίας
Κωνσταντίνος Γ΄ της Σκωτίας
(Causantin mac Cuilein)
(Coiseam mac Chailein)

995 - 997
Ri Alban / Rex Scottorum Constantinus Calvus, (Κωνσταντίνος Κάλβους)
Constantine the Bald
γιος του Κούλεν της Σκωτίας
Κένεθ Γ΄ της Σκωτίας
(Coinneach mac Dhuibh)
997 - 1005
Ri Alban / Rex Scottorum An Donn, (Ο Αρχηγικός)
An Donn, (Ο Σκοτεινός).[15]
γιος του Ντάφ της Σκωτίας
Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας
(Mael Coluim mac Cinaeda)
(Maol Chaluim mac Choinnich)

1005 - 1034
Ri Alban / Rex Scottorum Forranach, (Ο Καταστροφέας)[16] γιος του Κένεθ Β΄ της Σκωτίας

Ο Ντάνκαν Α΄ της Σκωτίας διαδέχθηκε στον θρόνο τον από μητέρα παππού του Μάλκολμ Β', μετά από ανεπιτυχή βασιλεία έπεσε σε μάχη από τον Μάκβεθ της Σκωτίας που είχε μια μακρά και σχετικά επιτυχημένη βασιλεία. Σε σειρά μαχών μεταξύ 1057 και 1058, ο γιος του Ντάνκαν Μάλκολμ Γ΄ νίκησε και σκότωσε τον Μάκβεθ και τον θετό γιο του Λούλαχ της Σκωτίας από τον Οίκο του Μόρεϊ και ανέβηκε στον θρόνο. Οι δυναστικές έριδες δεν τελείωσαν εκεί: με τον θάνατο του Μάλκολμ σε μάχη ο αδελφός του Ντόναλντ Γ΄ της Σκωτίας σφετερίστηκε τον θρόνο από τους γιους του Μάλκολμ και τους έδιωξε από τη Σκωτία. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος ο Ντόναλντ Γ΄ συμμάχησε με τον γιο του Μάλκολμ Εδμούνδο εναντίον των υπόλοιπων γιων του Μάλκολμ που υποστηρίχτηκαν από τους Άγγλους με ηγέτη αρχικά τον Ντάνκαν Β΄ και στη συνέχεια τον Έντγκαρ. Ο Έντγκαρ θριάμβευσε στέλνοντας τον θείο και τον αδελφό του σε μοναστήρια. Ο Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας μικρότερος γιος του Μάλκολμ Γ΄ άλλαξε τους κανόνες διαδοχής καθιερώνοντας την πρωτοτοκία, η διαδοχή του θρόνου θα γινόταν από τον πατέρα στον μεγαλύτερο γιο.

Όνομα
(Σύγχρονο Γαελικό όνομα)
(Μεσαιωνικό Γαελικό όνομα)
Πορτραίτο Μεσαιωνικός Τίτλος Ψευδώνυμο Θέση στη Δυναστεία
(Πατρικός Οίκος)
Θέση στη Δυναστεία
(Μητρικός Οίκος)
Ντάνκαν Α΄
(Donnchadh mac Crìonain)
(Donnchad mac Crínáin)

1034–1040
Rí Alban An t-Ilgarach
"The Diseased"
"The Sick"[17]
εγγονός του Μάλκολμ Β΄
(Οίκος των Αλπίνων)
γιος της Bethóc, Eldest κόρης του Μάλκολμ Β΄
(Οίκος των Αλπίνων)
Μάκβεθ
(MacBheatha mac Fhionnlaigh)
(Mac Bethad mac Findláich)

1040–1057
Rí Alban Rí Deircc
"The Red King"[18]
1) γιος του Mormaer Findláech
2) εγγονός του Μάλκολμ Β΄
3) σύζυγος της Gruoch ingen Boite, εγγονή του Κέννεθ Γ΄
γιος άγνωστης κόρης ή εγγονής του Μάλκολμ Β΄
(Οίκος των Αλπίνων)
Λούλαχ
(Lughlagh mac Gille Chomghain)
(Lulach mac Gille Comgaín)

1057–1058
Rí Alban Tairbith
"The Unfortunate"[18]
-
Fatuus,
"the Foolish"[19]
1) γιος του Gille Coemgáin of Moray
2) εγγονός του Κέννεθ Γ΄
(Οίκος των Αλπίνων)
γιος της Gruoch ingen Boite, εγγονής του Κέννεθ Γ΄
Μάλκολμ Γ΄ (Κάνμορ)
(Maol Chaluim mac Dhonnchaidh)
(Máel Coluim mac Donnchada)

1058–1093
Rí Alban / Scottorum basileus ; Cenn Mór ("Canmore")
"Great Chief"[20]
γιος του Ντάνκαν Α΄ γιος της Σύμπιλ,
αδελφή του κόμη της Νορθάμπριας, Σάιγουαρντ
(Οίκος του Κνούτου του Μεγάλου)
Ντόναλντ Γ΄ (Ντόναλμπαν)
(Dòmhnall mac Dhonnchaidh)
(Domnall mac Donnchada)

1093–1097
Rí Alban Bán
"The Fair"
γιος του Ντάνκαν Α΄
Ντάνκαν Β΄
(Donnchadh mac Mhaoil Chaluim)
(Donnchad mac Maíl Choluim)

1094
Rí Alban / Rex Scottorum γιος του Μάλκολμ Γ΄
Έντγκαρ
(Eagar mac Mhaoil Chaluim)
(Étgar mac Maíl Choluim)

1097–1107
Rí Alban / Rex Scottorum Probus
"The Valiant"[21]
γιος του Μάλκολμ Γ΄
Αλέξανδρος Α΄
(Alasdair mac Mhaoil Chaluim)
(Alaxandair mac Maíl Choluim)

1107–1124
Rí Alban / Rex Scottorum "The Fierce"[22] γιος του Μάλκολμ Γ΄
Δαυΐδ Α΄
(Dàibhidh mac Mhaoil Chaluim)
(Dabíd mac Maíl Choluim)

1124–1153
Rí Alban / Rex Scottorum "The Saint"[23] γιος του Μάλκολμ Γ΄
Μάλκολμ Δ΄
(Maol Chaluim mac Eanraig)
(Máel Coluim mac Eanric)

1153–1165
Rí Alban / Rex Scottorum Virgo
"The Maiden"
-
Cenn Mór,
"Great Chief"[20]
εγγονός του Δαυΐδ Α΄
Γουλιέλμος Α΄
"ο Λέων"
(Uilleam mac Eanraig)
(Uilliam mac Eanric)

1165–1214
Rí Alban / Rex Scottorum "The Lion"
-
Garbh,
"The Rough"[24]
εγγονός του Δαυΐδ Α΄
Αλέξανδρος Β΄
(Alasdair mac Uilleim)
(Alaxandair mac Uilliam)

1214–1249
Rí Alban / Rex Scottorum γιος του Γουλιέλμου Α΄
Αλέξανδρος Γ΄
(Alasdair mac Alasdair)
(Alaxandair mac Alaxandair)

1249–1286
Rí Alban / Rex Scottorum γιος του Αλεξάνδρου Β΄

Ο τελευταίος βασιλιάς του Οίκου των Ντάνκελντ ο Αλέξανδρος Γ΄ απέκτησε δύο γιους και μια κόρη τη Μαργαρίτα της Σκωτίας σύζυγο του Έρικ Β΄ της Νορβηγίας και τα τρία του παιδιά είχαν πεθάνει πριν τον ίδιο (1286), η Μαργαρίτα απέκτησε μια κόρη τη Μαργαρίτα της Νορβηγίας. Ο Αλέξανδρος Γ΄ ξαναπαντρεύτηκε για να αποκτήσει διάδοχο αλλά πέθανε σε ένα ατύχημα με άλογο (1286) αφήνοντας τη δεύτερη σύζυγο του Γιολάντα της Ντρε έγκυος αλλά το παιδί δεν γεννήθηκε. Η Συνθήκη του Σόλσμπερι αναγνώρισε βασίλισσα των Σκωτσέζων την εγγονή του Αλεξάνδρου Γ΄, Μαργαρίτα της Νορβηγίας ή "Κόρη της Νορβηγίας". Η Μαργαρίτα παρέμεινε στον πατέρα της στη Νορβηγία, το φθινόπωρο του 1290 σε ηλικία 7 ετών στάλθηκε στη Σκωτία αλλά πέθανε στο ταξίδι στο Όρκνεϊ πριν φτάσει στη Σκωτία και δεν στέφθηκε βασίλισσα.

Όνομα Πορτραίτο Γέννηση Γάμος/οι Θάνατος Θέση στη Δυναστεία
Μαργαρίτα
Κόρη της Νορβηγίας
1286–1290
περ. Απρίλιος 1283
Νορβηγία
κόρη του Έρικ Β΄ της Νορβηγίας
και της Μαργαρίτας της Σκωτίας
άγαμη Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1290
Όρκνεϊ
7 ετών
εγγονή του Αλέξανδρου Γ΄

Πρώτη Μεσοβασιλεία (1290–1292)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο θάνατος της Μαργαρίτας της Νορβηγίας προκάλεσε μεγάλη κρίση διαδοχής, η γραμμή του Γουλιέλμου Α' εξέλιπε αφού δεν υπήρχε διάδοχος κατά πρωτοτοκία. Δεκατρείς υποψήφιοι εμφανίστηκαν, οι επιφανέστεροι ήταν ο Τζον ντε Μπάλιολ, δισέγγονος του νεαρότερου αδελφού του Γουλιέλμου Α΄, Ντέιβιντ του Χάντινγκτον, και ο Ρόμπερτ Μπρους, Λόρδος του Άναντεϊλ, εγγονός του Ντέιβιντ του Χάντινγκτον. Οι Σκωτσέζοι ευγενείς κάλεσαν τον Εδουάρδο Α' της Αγγλίας να λύσει τη διαφορά· εκείνος ανταποκρίθηκε αλλά ανάγκασε τους Σκωτσέζους να ορκιστούν πίστη στον ίδιο ως επικυρίαρχο. Νέος βασιλιάς εξελέγη ο Τζον Μπάλιολ, αδύναμος και ανίκανος αναγκάστηκε σε παραίτηση από τον Εδουάρδο Α΄ (1296) που προσπάθησε να κατακτήσει τη Σκωτία.

Όνομα Πορτραίτο Γέννηση Γάμος/οι Θάνατος Θέση στη Δυναστεία
Τζων Μπάλλιολ
(επίσης Ιωάννης της Σκωτίας)
Toom Tabard ("Empty Cloak")
(Iain Balliol)
1292–1296
περ. 1249 Ισαβέλλα του Βαρέν
9 Φεβρουαρίου 1281
τουλαχιστον ένα παιδί[25]

περ. 25 Νοεμβρίου 1314
Πικαρντί, Γαλλία

δισέγγονος του Δαυΐδ του Χάντιγκτον
(αδελφός του Γουλιέλμου Α΄)

Δεύτερη Μεσοβασιλεία (1296–1306)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οίκος των Μπρους (1306–1371)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επί μια δεκαετία ο θρόνος της Σκωτίας έμεινε κενός, οι Σκωτσέζοι αρνήθηκαν την Αγγλική κυριαρχία αρχικά ο Γουίλιαμ Γουάλας και στη συνέχεια ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας εγγονός του διεκδικητή του 1292 πολέμησαν εναντίον των Άγγλων. Ο Ροβέρτος Μπρους και οι οπαδοί του δολοφόνησαν τον αντίπαλο διεκδικητή του θρόνου Ιωάννη Γ΄ Κόμυν, λόρδο του Μπάντενοχ στις 10 Φεβρουαρίου 1306 στο Γκρεϊφράιαρς, στην εκκλησία του Ντάμφρις, αμέσως μετά ο Ροβέρτος Μπρους στέφθηκε βασιλιάς των Σκωτσέζων στη Σκον. Ο δυναμικός Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας πέθανε (1307) και τον διαδέχθηκε ο ανίκανος γιος του Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας, ο μαχητικός Ροβέρτος Μπρους εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα για να ελευθερώσει τη χώρα του από τους Άγγλους. Οι Σκωτσέζοι συνέτριψαν τους Άγγλους στη μάχη του Μπάνοκμπερν (1314) και οι Άγγλοι αναγκάστηκαν να αποδεκτούν τη Σκωτσέζικη ανεξαρτησία (1329). Ο γιος και διάδοχος του Ροβέρτου Μπρους Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας ήταν ακόμα μικρό παιδί την εποχή που διαδέχτηκε τον πατέρα του με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να επαναλάβουν τις επιδρομές εναντίον των Σκωτσέζων. Ο Δαυίδ Β΄ δραπέτευσε και οι Άγγλοι τοποθέτησαν στον θρόνο τον ευνοούμενο τους Έντουαρντ Μπάλλιολ γιο του Τζων Μπάλλιολ, παρέδωσε τις νότιες επαρχίες της Σκωτίας στους Άγγλους αλλά σύντομα ανατράπηκε από τον Δαυίδ Β΄. Ο Δαυίδ Β΄ πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του σε εξορία στη Γαλλία, οι Άγγλοι του επέτρεψαν να επιστρέψει στη Σκωτία το 1357, πέθανε άτεκνος (1371) και ο Οίκος του Μπρους ξεκληρίστηκε.

Όνομα Πορτραίτο Γέννηση Γάμος/οι Θάνατος Θέση στη Δυναστεία
Ροβέρτος Α΄
ο Καλός
(Roibert a Briuis)
1306–1329
11 Ιουλίου 1274
Κάστρο του Τάρνμπερρυ, Αϋρσάιρ
γιος του Ροβέρτου του Μπρους
και της Μάρτζορι, κόμισσα του Κάρικ[26]
Ισαβέλλα του Μαρ
1295
μία κόρη
Ελισάβετ του Μπουργκ
Writtle, Έσσεξ, Αγγλία
1302
τρία παιδιά
7 Ιουνίου 1329
Αρχοντικό του Κάρντρος
Ντανμπαρτονσάιρ
54 ετών
τρισέγγονος του Δαυΐδ του Χάντιγκτον
(αδελφός του Γουλιέλμου Α΄)
(εκλογή)
Δαυίδ Β΄
(Dàibhidh Bruis)
1329–1371
5 March 1324
Παλάτι του Ντανφέρμλιν, Φάιφ
γιος του Ροβέρτου Α΄
και της Ελισάβετ του Μπουργκ
Ιωάννα του πύργου
Μπέργουικ/Τουίντ
17 Ιουλίου 1328
χωρίς τέκνα
Μαργαρίτα Ντράμμοντ
Inchmurdach, Φάιφ
20 Φεβρουαρίου 1364
χωρίς τέκνα
22 Φεβρουαρίου 1371
Κάστρο του Εδιμβούργου
46 ετών
γιος του Ροβέρτου Α΄ (πρωτοτοκία)

Οίκος των Στιούαρτ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Οίκος των Στιούαρτ

Ο Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας εγγονός του Ροβέρτου Μπρους μέσω της κόρης του Μάρτζορι Μπρους γεννημένος το 1316 ήταν μεγαλύτερος από τον θείο του Δαυίδ Β΄, όταν ανέβηκε στον θρόνο ήταν αρκετά ηλικιωμένος και ανίκανος να ασκήσει την εξουσία. Ο γιος και διάδοχος του Ροβέρτος Γ΄ της Σκωτίας που ήταν ανάπηρος μετά τον τραυματισμό του από πτώση από άλογο επίσης δεν μπόρεσε να κυβερνήσει, ακολούθησε μια σειρά από αντιβασιλείς των ανήλικων διαδόχων. Η εποχή των Στιούαρτ πέρασε περίοδο μεγάλης αδυναμίας, οι ευγενείς εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να κερδίσουν εξουσίες σε βάρος του στέμματος, έγιναν όλο και περισσότερο ατίθασοι με αποτέλεσμα να φέρουν δυσκολίες στον βασιλιά.

Ο Ιάκωβος Α΄ της Σκωτίας προσπάθησε να περιορίσει τις ταραχές με αποτέλεσμα τη δολοφονία του. Ο Ιάκωβος Γ΄ της Σκωτίας σκοτώθηκε σε εμφύλιο ανάμεσα στον ίδιο και την αριστοκρατία της χώρας του υπό την ηγεσία του ίδιου του γιου του. Ο Ιάκωβος Δ΄ της Σκωτίας που κυβέρνησε σκληρά απέναντι στους αριστοκράτες έπεσε στη μάχη του Φλόντεν, η σύζυγος του Μαργαρίτα Τυδώρ αντιβασίλισσα για λογαριασμό του ανήλικου γιου της Ιακώβου Ε΄ της Σκωτίας εκθρονίστηκε από τους ευγενείς. Η σύζυγος του Ιακώβου Ε΄ Μαρία του Γκιζ αναζήτησε ισχυρό γαμπρό για την ανήλικη κόρη της και διάδοχο Μαρία Α΄ της Σκωτίας για να μπορεί να αντιμετωπίσει τους ευγενείς στο πρόσωπο του Φραγκίσκου Β΄ της Γαλλίας. Η Μαρία Α΄ ανίκανη να αντιμετωπίσει τους Καλβινιστές ευγενείς που ήρθαν σε σκληρή σύγκρουση μαζί της επειδή ήταν η ίδια οπαδός του Καθολικισμού, ανατράπηκε και δραπέτευσε στην Αγγλία όπου εκτελέστηκε για προδοσία εναντίον της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Ο γιος της Ιάκωβος Α΄ και ΣΤ΄ της Αγγλίας και της Σκωτίας από τον Οίκο των Στιούαρτ ανέβηκε αργότερα στον θρόνο της Σκωτίας και ένωσε τα δύο στέμματα.

Όνομα Πορτραίτο Γέννηση Γάμος/οι Θάνατος Θέση στη Δυναστεία
Ροβέρτος Β΄
ο Στιούαρτ
(Roibert II Stiùbhairt)
1371–1390
2 Μαρτίου 1316
Πάισλυ, Ρένφριουσαϊρ
γιος του Ουόλτερ Στιούαρτ 6ου Μεγάλου Δικαστή της Σκωτίας και της Μάρτζορι Μπρους
Ελισάβετ Μουρ
1336 (αβέβαιης κανονικότητας)
1349 (με Παπική απαλλαγή)
δέκα παιδιά[27]
Ευφημία του Ρος
2 Μαΐου 1355
τέσσερα παιδιά[28]
19 Απριλίου 1390
Κάστρο του Νταν-Ντόναλντ, Αϋρσάιρ
74 ετών
εγγονός του Ροβέρτου Α΄ (πρωτοτοκία)
Ροβέρτος Γ΄
(γεν. Τζων Στιούαρτ)
ο Χωλός Βασιλιάς
(Roibert III Stiùbhairt, An Righ Bhacaigh)
1390–1406
περ. 1337
γιος του Ροβέρτου Β΄ και της Ελισάβετ Μουρ
Αναμπέλα Ντράμοντ
1367
επτά παιδιά[29]
4 Απριλίου 1406
Rothesay Castle
περ. 69 ετών
γιος του Ροβέρτου Β΄ (πρωτότοκος)
Ιάκωβος Α΄
(Seumas I Stiùbhairt)
1406–1437
τέλη Ιουλίου 1394
Παλάτι του Ντανφέρμλιν, Φάιφ
γιος του Ροβέρτου Γ΄ και της Αναμπέλας Ντράμοντ
Ιωάννα Μπωφόρ
Καθεδρικός Ναός του Σάουθουαρκ
2 Φεβρουαρίου 1424
οκτώ παιδιά[30]
21 Φεβρουαρίου 1437
Μπλακφρίαρς, Περθ
περ. 42 ετών
γιος του Ροβέρτου Γ΄ (πρωτοτοκία)
Ιάκωβος Β΄
ο Πυρινοπρόσωπος
(Seumas II Stiùbhairt)
1437–1460
16 Οκτωβρίου 1430
Αββαείο του Χόλιρουντ, Εδιμβούργο
γιος του Ιακώβου Α΄ και της Ιωάννας Μπωφόρ
Μαρία του Χέλρε
Αββαείο του Χόλιρουντ, Εδιμβούργο
3 Ιουλίου 1449
επτά παιδιά[31]
3 Αυγούστου 1460
Κάστρο του Ρόξμπουργκ
29 ετών
γιος του Ιακώβου Α΄ (πρωτοτοκία)
Ιάκωβος Γ΄
(Seumas III Stiùbhairt)
1460–1488
10 Ιουλίου 1451
Κάστρο του Στίρλινγκ ή Κάστρο του Αγίου Ανδρέα Στίρλινγκ
γιος του Ιακώβου Β΄ και της Μαρίας του Χέλρε
Μαργαρίτα της Δανίας
Αββαείο του Χόλιρουντ
13 Ιουλίου 1469
τρία παιδιά[32]
11 Ιουνίου 1488
Νότια του Στίρλινγκ
36 ετών
γιος του Ιακώβου Β΄ (πρωτοτοκία)
Ιάκωβος Δ΄
(Seumas IV Stiùbhairt)
1488–1513
17 Μαρτίου 1473
Κάστρο του Στίρλινγκ
γιος του Ιακώβου Γ΄ και της Μαργαρίτας της Δανίας
Μαργαρίτα Τυδώρ
Αββαείο του Χόλιρουντ
8 Αυγούστου 1503
έξι παιδιά[33]
9 Σεπτεμβρίου 1513
Μάχη του Μπράνξτον, Νορθάμπερλαντ, Αγγλία
40 ετών
γιος του Ιακώβου Γ΄ (πρωτοτοκία)
Ιάκωβος Ε΄
(Seumas V Stiùbhairt)
1513–1542
15 Απριλίου 1512
Παλάτι Λίνλιθγκοου, Δυτική Λοδαίννη
γιος του Ιακώβου Δ΄ και της Μαργαρίτας Τυδώρ
Μαγδαληνή της Γαλλίας (1520-1537)
Καθεδρικός Νοτρ Νταμ, Παρίσι, Γαλλία
1 Ιανουαρίου 1537
χωρίς τέκνα[34]
Μαρία του Γκιζ
Καθεδρικός Νοτρ Νταμ, Παρίσι, Γαλλία
18 Μαΐου 1538
τρία παιδιά[35]
14 Δεκεμβρίου 1542
Παλάτι του Φάλκλαντ, Φάιφ
30 ετών
γιος του Ιακώβου Δ΄ (πρωτοτοκία)
Μαρία Α΄, Βασιλική σύζυγος της Γαλλίας
(Mairi Stiùbhairt)
1542–1567
8 Δεκεμβρίου 1542
Παλάτι Λίνλιθγκοου
κόρη του Ιακώβου Ε΄ και της Μαρίας του Γκιζ
Βασιλιάς Φραγκίσκος Β΄
24 Απριλίου 1558
χωρίς τέκνα[36]
Λόρδος Χένρι Στιούαρτ
Παλάτι Χόλιρουντ
9 Ιουλίου 1565
ένα τέκνο[37]
Κόμης Τζέημς Χέπμπουρν
Παλάτι Χόλιρουντ
15 Μαΐου 1567
χωρίς τέκνα[38]
8 Φεβρουαρίου 1587
Κάστρο Φόδερινγκχεϋ, Νορθάμπτονσαϊρ, Αγγλία
44 ετών (εκτελέσθηκε)
κόρη του Ιακώβου Ε΄ (πρωτοτοκία)

Οι Στιούαρτ του Λέννοξ ένας νεότερος κλάδος του Οίκου των Στιούαρτ δεν ήταν απ'ευθείας απόγονοι του Ροβέρτου Β΄ αλλά κατάγονταν από έναν άλλο κλάδο της οικογένειας με γενάρχη τον Αλέξανδρο Στιούαρτ, 4ο Υψηλό Στιούαρτ της Σκωτίας. Στο παρελθόν η συμμαχία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Σκωτία είχε σαν αποτέλεσμα τη μετατροπή του επωνύμου στη Γαλλική μορφή "Στιούαρτ"'. Ο γιος του κόμη του Λέννοξ Ερρίκος Στιούαρτ, λόρδος του Ντάρνλει παντρεύτηκε στον δεύτερο γάμο της τη Μαρία Α΄ της Σκωτίας, ο γιος τους Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας βασίλευσε με το επώνυμο Στιούαρτ.

Ο Ερρίκος ΣΤ΄ κληρονόμησε και το Αγγλικό στέμμα ως Ιάκωβος Α΄ μετά τον θάνατο της εξαδέλφης του Ελισάβετ Α΄, από τότε ενώθηκαν τα δυο στέμματα και το επίκεντρο του βασιλείου μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Ο γιος του Κάρολος Α΄ της Αγγλίας βρέθηκε αντιμέτωπος με σκληρό εμφύλιο πόλεμο που κράτησε οχτώ χρόνια και έληξε με την εκτέλεση του, το Αγγλικό κοινοβούλιο κήρυξε την κατάργηση της μοναρχίας. Ο γιος του Κάρολος Β΄ της Αγγλίας δραπέτευσε στη Σκωτία, οι Σκωτσέζοι τον ανακήρυξαν βασιλιά τους μέχρι την εποχή που οι στρατιές του Όλιβερ Κρόμγουελ κατέλαβαν τη Σκωτία και τον οδήγησαν στην εξορία.

Όνομα Πορτραίτο Γέννηση Γάμος/οι Θάνατος Θέση στη Δυναστεία
Ιάκωβος ΣΤ΄
(επίσης Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Seumas VI Stiùbhairt)
1567–1625
19 Ιουνίου 1566
Κάστρο του Εδιμβούργου
γιος του Ερρίκου Στιούαρτ λόρδου του Ντάρνλεϊ και της Μαρίας Α΄
Άννα της Δανίας
Παλάτι του Παλαιού Επισκόπου, Όσλο, Νορβηγία
23 Νοεμβρίου 1589
επτά παιδιά[39]
27 Μαρτίου 1625
Theobalds House, Χερτφορντσάιρ, Αγγλία
aged 58
γιος της Μαίρης Α΄ (πρωτοτοκία)
Κάρολος Α΄
(επίσης Κάρολος Α΄ της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Teàrlach I Stiùbhairt)
1625–1649
19 Νοεμβρίου 1600
Παλάτι του Ντανφέρμλιν, Ντανφέρμλιν
γιος του Ιακώβου ΣΤ΄ και της Άννας της Δανίας
Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας
Αββαείο του Αγίου Αυγουστίνου, Καντέρμπερι, Αγγλία
13 Ιουνίου 1625
εννέα παιδιά[40]
30 Ιανουαρίου 1649
Παλάτι του Ουάϊτχωλ, Λονδίνο, Αγγλία
48 ετών (εκτελέστηκε)
γιος του Ιακώβου ΣΤ΄ (πρωτοτοκία)
Κάρολος Β΄
(επίσης Κάρολος Β΄ της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Teàrlach II Stiùbhairt)
1649–1651
29 Μαΐου 1630
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Λονδίνο, Αγγλία
γιος του Καρόλου Α΄ και της Ερριέττας-Μαρίας της Γαλλίας
Αικατερίνη της Μπραγκάνσα
Πόρτσμουθ, Αγγλία
14 Μαΐου 1662
χωρίς τέκνα[41]
6 Φεβρουαρίου 1685
Παλάτι του Ουάϊτχωλ, Λονδίνο, Αγγλία
54 ετών
γιος του Καρόλου Α΄ (πρωτοτοκία)

Οίκος των Στιούαρτ (1660–1707), παλινόρθωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποκατάσταση της μοναρχίας οι Στιούαρτ επανήλθαν στον θρόνο της Σκωτίας αλλά τα δικαιώματα τους δεν έγιναν αποδεκτά. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας διαλύθηκε την εποχή του Καρόλου Β΄ και ο αδελφός του Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας διορίσθηκε Κυβερνήτης της Σκωτίας (1685), ο Καθολικισμός του δεν έγινε αποδεκτός και εξορίστηκε σε τρία χρόνια (1688). Η κόρη του Μαρία Β΄ της Αγγλίας και ο σύζυγος της Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας κυβερνήτης της Οράγγης έγιναν δεκτοί από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας σαν νέοι μονάρχες και κυβέρνησαν ως συμβασιλείς.

Μια προσπάθεια να ιδρυθεί Σκωτσέζικη αυτοκρατορία μέσω του Δαρείου σχίσματος σε ανταγωνισμό με την Αγγλική αυτοκρατορία απέτυχε αφήνοντας το βασίλειο της Σκωτίας με τεράστια χρέη. Η Άννα της Μεγάλης Βρετανίας κόρη του Ιακώβου Β΄ που ανέβηκε στη συνέχεια στον θρόνο της Σκωτίας είχε πολλά παιδιά αλλά πέθαναν όλα πριν από την ίδια αφήνοντας διάδοχο του θρόνου τον ετεροθαλή αδελφό της Ιάκωβο που ήταν εκείνη την εποχή εξόριστος στη Γαλλία. Οι Άγγλοι προτίμησαν διάδοχο την Προτεστάντισσα Σοφία του Ανόβερο, οι Σκωτσέζοι αντίθετα ήθελαν τον Ιάκωβο επειδή είχε καταγωγή από τη Σκωτία και ανήκε στην οικογένεια Στιούαρτ, οι εμφύλιες προστριβές παρά λίγο να διαλύσουν την ένωση με την Αγγλία. Τα δυο έθνη για να προστατεύσουν την ένωση των στεμμάτων αποφάσισαν να ενωθούν σε ένα βασίλειο στο βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας με έναν μονάρχη και ένα κοινοβούλιο. Το βασίλειο της Σκωτίας διαλύθηκε οριστικά και το έθνος των Σκωτσέζων κυβερνήθηκε από τον βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας που πήρε στη συνέχεια τον τίτλο του βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όνομα Πορτραίτο Γέννηση Γάμος/οι Θάνατος Θέση στη Δυναστεία
Κάρολος Β΄
(επίσης Κάρολος Β΄ της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Teàrlach II Stiùbhairt)
1660–1685
29 Μαΐου 1630
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Λονδίνο, Αγγλία
γιος του Καρόλου Α΄ και της Ερριέττας-Μαρίας της Γαλλίας
Αικατερίνη της Μπραγκάνζα
Πόρτσμουθ, Αγγλία
14 Μαΐου 1662
χωρίς τέκνα
6 Φεβρουαρίου 1685
Παλάτι του Ουάϊτχωλ, Λονδίνο, Αγγλία
54 ετών
πρώτος γιος του Καρόλου Α΄
Ιάκωβος Ζ΄
(επίσης Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Seumas VII Stiùbhairt)
1685–1688
14 Οκτωβρίου 1633
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Λονδίνο, Αγγλία
γιος του Καρόλου Α΄ και της Ερριέττας-Μαρίας της Γαλλίας
Ανν Χάιντ
Στραντ, Λονδίνο, Αγγλία
3 Σεπτεμβρίου 1660
οκτώ παιδιά[42]
Μαρία της Μόντενα
Ντόβερ, Αγγλία
21 Νοεμβρίου 1673
επτά παιδιά[43]
16 Σεπτεμβρίου 1701
Σατώ ντε Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λεγ, Γαλλία
67 ετών
δεύτερος γιος του Καρόλου Α΄
Μαρία Β΄
(επίσης Μαίρη Β΄ της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Mairi II Stiùbhairt)
1689–1694
30 Απριλίου 1662
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Αγγλία
κόρη του Ιακώβου Z΄ και της Ανν Χάιντ
Γουλιέλμος Β΄ της Σκωτίας
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου
4 Νοεμβρίου 1677
τρία παιδιά (κανένα δεν επιβίωσε)[44]
28 Δεκεμβρίου 1694
Παλάτι του Κένσινγκτον, Αγγλία
32 ετών
εγγονή του Καρόλου Α΄
(το στέμμα της προσφέρθηκε από το Κοινοβούλιο)
Γουλιέλμος Β΄ της Σκωτίας
(επίσης Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας και Γουλιέλμος Α΄ της Ιρλανδίας)
(Uilleam Orains, "William of Orange")
1689–1702
4 November 1650
Χάγη, Ολλανδική Δημοκρατία
γιος του Γουλιέλμος Β΄ της Οράγγης και της Μαρίας Στιούαρτ
Μαρία Β΄
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου
4 Νοεμβρίου 1677
τρία παιδιά (κανένα δεν επιβίωσε)
8 Μαρτίου 1702
Παλάτι του Κένσινγκτον, Αγγλία
51 ετών
εγγονός του Καρόλου Α΄
(το στέμμα του προσφέρθηκε από το Κοινοβούλιο)
Άννα
(επίσης Άννα της Αγγλίας και της Ιρλανδίας)
(Anna Stiùbhairt)
1702–1707
Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας
1707–1714
6 Φεβρουαρίου 1665
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου
κόρη του Ιακώβου Z΄ και της Ανν Χάιντ
Πρίγκιπας Γεώργιος της Δανίας
Παλάτι του Αγίου Ιακώβου
28 Ιουλίου 1683
17 παιδιά[45]
1 Αυγούστου 1714
Παλάτι του Κένσινγκτον, Αγγλία
49 ετών
πρώτη κόρη του Ιακώβου Ζ΄
(Χάρτα των Δικαιωμάτων 1689)

Για τους μονάρχες μετά το 1707 βλ. Κατάλογος μοναρχών της Βρετανίας.

Ιακωβίτες διεκδικητές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας συνέχισε να διεκδικεί τους θρόνους της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, όταν πέθανε (1701) ο γιος του Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ κληρονόμησε τις διεκδικήσεις του πατέρα του ως Ιάκωβος Η' της Σκωτίας και Ιάκωβος Γ' της Αγγλίας και της Ιρλανδίας. Ο Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ συνέχισε να είναι διεκδικητής ακόμη και μετά τη συγχώνευση των Βασιλείων της Αγγλίας και της Σκωτίας στο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1715,ένα χρόνο μετά τον θάνατο της αδελφής του Άννας και την άνοδο στο θρόνο του εξαδέλφου τους Γεωργίου του Ανόβερο ο Ιάκωβος αποβιβάστηκε στη Σκωτία και προσπάθησε να πάρει τον θρόνο, απέτυχε και επέστρεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη. Μια δεύτερη προσπάθεια από τον γιο του Κάρολο (1745) επίσης απέτυχε, και τα δύο παιδιά του Ιακώβου πέθαναν χωρίς νόμιμο απόγονο επιφέροντας το τέλος της οικογένειας Στιούαρτ.

Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Α΄ (1807) τα δικαιώματα των Ιακωβιτών πέρασαν στον Οίκο της Σαβοΐας (1807 - 1840), στη συνέχεια στον Οίκο των Αψβούργων (1840 - 1919) και τέλος στον Οίκο του Βίττελσμπαχ, σημερινός διεκδικητής είναι ο Φραγκίσκος της Βαυαρίας. Κανένας διεκδικητής του θρόνου από το 1807 δεν πίεσε να διεκδικήσει τα δικαιώματα του.

Άλλοι διεκδικητές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιντί Αμίν, πρόεδρος της Ουγκάντα (1971 - 1979), ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Σκωτίας (1975) και πέθανε στην εξορία (2003)[46]
  • Μιχαήλ Ρογήρος Λαφόζ διεκδίκησε το πριγκιπάτο του Όλμπανυ από το 1979 και τη διαδοχή στον θρόνο της Σκωτίας.

Χρονοδιάγραμμα των Σκώτων Μοναρχών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άννα της Μεγάλης ΒρετανίαςΜαίρη Β΄ της ΑγγλίαςΓουλιέλμος Γ΄ της ΑγγλίαςΙάκωβος Β΄ της ΑγγλίαςΚάρολος Β΄ της ΑγγλίαςΡίτσαρντ ΚρόμγουελΌλιβερ ΚρόμγουελΚάρολος Β΄ της ΑγγλίαςΚάρολος Α΄ της ΑγγλίαςΙάκωβος Α΄ και ΣΤ΄ της Αγγλίας και της ΣκωτίαςΜαρία Α΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Ε΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Δ΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Γ΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Β΄ της ΣκωτίαςΙάκωβος Α΄ της ΣκωτίαςΡοβέρτος Γ΄ της ΣκωτίαςΡοβέρτος Β΄ της ΣκωτίαςΔαυίδ Β΄ της ΣκωτίαςΡοβέρτος Α΄ της ΣκωτίαςΤζων ΜπάλλιολΜαργαρίτα της ΝορβηγίαςΑλέξανδρος Γ΄ της ΣκωτίαςΑλέξανδρος Β΄ της ΣκωτίαςΓουλιέλμος Α΄ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Δ΄ της ΣκωτίαςΔαβίδ Α΄ της ΣκωτίαςΑλέξανδρος Α΄ της ΣκωτίαςΈντγκαρ της ΣκωτίαςΝτάνκαν Β΄ της ΣκωτίαςΝτόναλντ Γ΄ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Γ΄ της ΣκωτίαςΛούλαχ της ΣκωτίαςΜάκβεθ της ΣκωτίαςΝτάνκαν Α΄ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Β΄ της ΣκωτίαςΚένεθ Γ΄ της ΣκωτίαςΚωνσταντίνος Γ΄ της ΣκωτίαςΚένεθ Β΄ της ΣκωτίαςΑμλάιμπ της ΣκωτίαςΚούλεν της ΣκωτίαςΝτάφ της ΣκωτίαςΊντουλφ της ΣκωτίαςΜάλκολμ Α΄ της ΣκωτίαςΚωνσταντίνος Β΄ της ΣκωτίαςΝτόναλντ Β΄ της ΣκωτίαςEochaid of ScotlandΓκίρικΕντ μακ ΚένεθΚωνσταντίνος Α΄ της ΣκωτίαςΝτόναλντ Α΄ της ΣκωτίαςΚένεθ Α΄ της ΣκωτίαςΟίκος των ΣτιούαρτΟίκος των ΣτιούαρτΟίκος του ΜπρουςΟίκος του ΝτάνκελντΟίκος των Αλπίνων

Οι Νόμοι της Ένωσης ήταν δίδυμοι Κοινοβουλευτικοί νόμοι που πέρασαν μεταξύ 1706 και 1707 από το Κοινοβούλιο της Αγγλίας και το Κοινοβούλιο της Σκωτίας, θέτοντας σε ισχύ τους όρους της Συνθήκης της Ένωσης, που συμφωνήθηκε στις 22 Ιουλίου 1706, μετά από παρατεταμένη διαπραγμάτευση μεταξύ των Επιτρόπων της Βασίλισσας Άννας, που εκπροσωπούσαν τα δύο κοινοβούλια. Οι Πράξεις αυτές ένωσαν το Βασίλειο της Αγγλίας και το Βασίλειο της Σκωτίας για να σχηματίσουν ένα ενιαίο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.[47]

Η Σκωτία και η Αγγλία μοιράζονταν έναν μονάρχη από την Ένωση των Στεμμάτων το 1603, όταν ο Ιάκωβος ΣΤ΄, Βασιλιάς των Σκώτων, κληρονόμησε τον Αγγλικό θρόνο από από τη δις απομακρυσμένη εξαδέλφη του, Βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας. Αν και περιγράφεται ως μια Ένωση των Στεμμάτων, πριν τους Νόμους της Ένωσης του 1707, τα στέμματα των δύο ξεχωριστών βασιλείων αναπαύονταν στην ίδια κεφαλή. Τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες (το 1606, 1667, και 1689) έγιναν για να ενωθούν τα δύο βασίλεια με Νόμους του Κοινοβουλίου, αλλά μέχρι τον πρώιμο 18ο αιώνα η ιδέα αυτή δεν είχε τη θέληση και των δύο πολιτικών δομών (αν όχι των ανθρώπων) για να επιτύχει, φέρνοντας έτσι τα δυο ανεξάρτητα κράτη μαζί υπό ένα μοναδικό κοινοβούλιο καθώς και έναν μοναδικό μονάρχη.

  1. Broun (2007), Cheese. Scottish Independence, σσ. 71–97.
  2. Scottish Parliament Project.
  3. Properly speaking, Coinneach should actually be Cionaodh, since Coinneach is historically a separate name. However, in the modern language, both names have converged.
  4. Skene, Chronicles, p. 83.
  5. Skene, Chronicles, p. 85.
  6. Skene, Chronicles, p. 87.
  7. Hudson, Celtic Kings, p. 58.
  8. Skene, Chronicles, p. 91; Hudson, Celtic Kings, p. 65.
  9. Skene, Chronicles, p. 93.
  10. His name is a Gaelicisation of the Norse name Hildufr (or perhaps English Eadulf); it occurs in various contemporary Gaelic forms, such as Iondolbh, found in the Duan Albanach; Ildulb is used by some historians because it correctly represents the name Hildulfr in Gaelic orthography; Eadwulf would perhaps be Idulb, hence that form is also used sometimes. The name never came into wider use in the Scottish world, or the Gaelic world more generally, and has no modern form. The name "Indulf" is a spelling produced by later medieval French influence; Hudson, Celtic Kings, p, 89.
  11. Skene, Chronicles, p. 94.
  12. Duan Albanach, 23 here; as Dub means "Black", "Dub the Black" is tautologous.
  13. Skene, Chronicles, p. 95.
  14. Skene, Chronicles, p. 96.
  15. Former probable because later English (speaking) sources called him "Grim"; Old Irish donn has similar meaning to Old Irish greimm, which means "power" or "authority"; see Skene, Chronicles, p. 98; Hudson, Celtic Kings, p. 105.
  16. Skene, Chronicles, pp. 99–100.
  17. Skene, Chronicles, p. 101.
  18. 18,0 18,1 Skene, Chronicles, p. 102.
  19. Anderson, Early Sources, vol. i, p. 603.
  20. 20,0 20,1 This name was probably only originally applied to Mael Coluim IV, Mael Coluim III's grandson, and then later confused; see Duncan, Kingship of the Scots, pp. 51–52, 74–75; Oram, David I, p. 17, note 1. Cenn Mór certainly means "great chief" rather than "big head", as sometimes thought.
  21. Anderson, Early Sources, vol. ii, p. 141.
  22. This nickname however is not attested for another three centuries, in the work of Andrew of Wyntoun.
  23. Later nickname. Latin Sanctus also means simply "Holy". David was never canonised.
  24. Annals of Ulster, s.a. 1214.6; Annals of Loch Cé, s.a. 1213.10.
  25. English Earls 1067-1122
  26. Robert The Bruce. Publisher: Heinemann. ISBN 0-431-05883-0.
  27. «Person Page 10210». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  28. «Person Page 10532». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  29. «Person Page 10211». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  30. «Person Page 10211». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  31. «Person Page 10211». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  32. «Person Page 10212». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  33. «Person Page 10143». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  34. «Person Page 10208». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  35. «Person Page 10190». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  36. «Person Page 10189». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  37. «Person Page 10190». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  38. «Person Page 10189». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011.  (απέβαλε δίδυμα ή θνησιγένεια.)
  39. «Person Page 10138». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  40. «Person Page 10139». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  41. «Person Page 10140». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  42. «Person Page 10136». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  43. «Person Page 10136». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  44. «Person Page 10136». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  45. «Person Page 10134». thePeerage.com. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  46. Schwartzenberg, Roger-Gérard (1980). The superstar show of government. Barron's; Original: University of California Press. σελ. 257. ISBN 0812052587.  & (ISBN 9780812052589)
  47. «Welcome». parliament.uk. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2008. 
  • Alan Orr Anderson (1922), Early Sources of Scottish History: AD 500–1286 (2 τόμοι), Edinburgh 
  • Broun, Dauvit (2007), Scottish Independence and the Idea of Britain. From the Picts to Alexander III., Edinburgh University Press, ISBN 978-0-7486-2360-0 
  • Hudson, Benjamin T. (1994), Kings of Celtic Scotland, Westport 
  • William Forbes Skene, επιμ.. (1867), Chronicles of the Picts, Chronicles of the Scots and other Early Memorials of Scottish History, Edinburgh