Λε Μπαρκαρές

Λε Μπαρκαρές
Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	καντόνιο του Ριβεζάλτ, Ρουσιγιόν, Ανατολικά Πυρηναία, Perpignan Méditerranée Métropole και διαμέρισμα του Περπινιάν
• Δήμαρχος του Λε Μπαρκαρές	Αλαίν Φεράν (από 2011)
Ταχυδρομικός κώδικας	66420
Κωδικός Κοινότητας	66017
Πληθυσμός	6.049 (1  Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	11,65 km²
Υψόμετρο	1 μέτρο, 0 μέτρο και 4 μέτρα
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Λε Μπαρκαρές 42°47′18″N 3°2′8″E
Ιστότοπος	http://www.portbarcares.com/
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Λε Μπαρκαρές (γαλλικά: Le Barcarès, καταλανικά: El Barcarès) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ανατολικών Πυρηναίων, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.

Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Μπαρκαρεζιέν (γαλλικά: Barcarésiens).

Γεωγραφία

Τοποθεσία

Η κοινότητα του Μπαρκαρές ευρίσκεται σε απόσταση 22 χμ. στα βόρεια του Περπινιάν.

Τοποθεσία του Μπαρκαρές

Γεωλογία και ανάγλυφο

Η έκταση της κοινότητας είναι της τάξεως των 1.165 εκταρίων. Το υψόμετρο της κοινότητας ποικίλει από 0 έως 4 μέτρα.

Η κοινότητα είναι κατηγοριοποιημένη ως ζώνη σεισμικότητας 3, η οποία αντιστοιχεί σε μέτρια σεισμικότητα.

Υδρογραφία

• Λιμνοθάλασσα του Σαλς.

Οδικό δίκτυο και συγκοινωνίες

Ποδηλατόδρομοι

Την πόλη διασχίζει η Vélitorrale η οποία πραγματοποιεί την διαδρομή μεταξύ Μπαρκαρές και Κανέ-Πλαζ.

Μέσα μαζική μεταφοράς

Η γραμμή 13 στο Μπαρκαρές.

Το Λε Μπαρκαρές εξυπηρετείται σε όλη την διάρκεια του χρόνου από την γραμμή 13 του δικτύου Sankéo, ενώ το καλοκαίρι από τις γραμμές 36 και 37.

Τοπωνύμιο

Στα ρουσιγιονναί (καταλανική διάλεκτος), η ονομασία της κοινότητας είναι El Barcarès.

Το Πορ-Μπαρκαρές (γαλλικά: Port-Barcarès) είναι η τουριστική ονομασία την οποία έχει λάβει ως παραθαλάσσιο θέρετρο.

Αρχικώς γνωστό ως Plage de Sanct Lorens το 1481, η ονομασία Port de Barques άρχισε να κάνει την εμφάνισή της εντός των πηγών από το 1750, προτού αντικατασταθεί από την ονομασία El Barcarés μετά το 1866.

Πολεοδομία

Αστική μορφολογία

Η κοινότητα είναι μεγάλης έκτασης, ενώ είναι διαιρεμένη σε αριθμό συνοικιών, η καθεμία εκ των οποίων έχει δική της ξεχωριστή ταυτότητα.

• 
  Το Λε Βιε Βιλάζ.
• 
  Το Λα Κουνταλέρ.
• 
  Το Γκραντ Πλαζ.
• 
  Το Λε Λιντό.
• 
  Το Λε Πορ.

Κατοικία

Το Λε Μπαρκαρές αριθμούσε, το 2012, 15.689 κατοικίες, εκ των οποίων ποσοστό της τάξεως του 13,1 % ήταν κύριες κατοικίες, 85,9 % ήταν δευτερεύουσες, ενώ 0,9 % ήταν ελεύθερες. Ποσοστό της τάξεως του 67,6 % επί του συνόλου των νοικοκυριών ήταν ιδιοκτήτες των κατοικιών τους.

Λόγω της μη τήρησης του τριετούς στόχου, για την χρονική περίοδο μεταξύ 2011-2013, για την ανέγερση κοινωνικών κατοικιών, με 68 να έχουν ανεγερθεί επί απαιτούμενου συνόλου της τάξεως των 85 (δηλαδή ποσοστό ανέγερσης της τάξεως του 80 %), η κοινότητα τιμωρήθηκε από την νομαρχία, το 2015, με χρηματικό πρόστιμο της τάξεως των 83.000 ευρώ.

Ιστορία

Μνημείο ανεγερθέν εις μνήμη των Ισπανών της ρετιράδα, οι οποίοι κρατήθηκαν εντός του στρατοπέδου του Λε Μπαρκαρές το 1939.

Η συγκεκριμένη στενή λωρίδα γης ευρισκόμενη μεταξύ του λίμνης και της θάλασσας παρέμεινε για καιρό ανθυγιεινή και σχεδόν ερημωμένη.

Προς τον 14ο αιώνα, οι Ναΐτες προχώρησαν στην αποξήρανση τμήματος της Σαλάνκ, ωστόσο το Λιντό του Λε Μπαρκαρές δεν αποτέλεσε μέρος των συγκεκριμένων προσπαθειών, λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων.

Το ενδιαφέρον για την συγκεκριμένη τοποθεσία ξεκίνησε κατά την διάρκεια του 17ου αιώνα. Συγκεκριμένα, το 1659, υπεγράφη η Συνθήκη των Πυρηναίων, η οποία είχε ως συνέπεια την μετατόπιση των συνόρων στα Πυρηναία. Εκείνη την περίοδο, η οικονομία της κοιλάδας του Αγκλί άρχισε να αναπτύσσεται, σε συνδυασμό με τα μεταφορικά μέσα. Ένα λιμάνι κατασκευάστηκε στο Λε Μπαρκαρές. Υπαγόμενο στο Σαιν-Λωράν-ντε-λα-Σαλάνκ, το συγκεκριμένο λιμάνι αποτέλεσε μετακομιστικό κέντρο αριθμού εμπορευμάτων: κρασί, λάδι, φρούτα, ψάρια και αλάτι, βάση ρυθμιζόμενης ποσότητας εμπορευμάτων.

Αναπτυσσόμενο σταδιακά, το Λε Μπαρκαρές κατέστη, κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, σημαντικό αλιευτικό λιμάνι, το οποίο, μάλιστα, διέθετε δικές του εγκαταστάσεις ναυπηγείων, όπου κατασκευάζονταν οι περίφημες καταλανικές βάρκες. Επίσης, την συγκεκριμένη περίοδο, άρχισε να αναπτύσσεται η μόδα των θαλάσσιων λουτρών. Συγκεκριμένα, αριθμός οικογενειών ερχόταν και εγκαθίστατο στις παραλίες της περιοχής, προχωρώντας στην δημιουργία προσωρινών χωριών για το διάστημα των θερινών διακοπών.

Η κοινότητα του Λε Μπαρκαρές ιδρύθηκε στις 22 Μαρτίου 1929, στην θέση εδαφών προερχόμενων από την κοινότητα του Σαιν-Λωράν-ντε-λα-Σαλάνκ, και ενσωματώθηκε στο Καντόνιο του Ριβσάλτ, ενώ, το 1935, ενσωματώθηκε στο Καντόνιο του Σαιν-Λωράν-ντε-λα-Σαλάνκ.

Η σύγχρονη ιστορία του Λε Μπαρκαρές σημαδεύτηκε από την άφιξη, το 1939, με το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, δεκάδων χιλιάδων δημοκρατικών οι οποίοι διέσχισαν τα σύνορα και οδηγήθηκαν από τις γαλλικές αρχές σε στρατόπεδο κράτησης, το οποίο, στη συνέχεια, υπό το Καθεστώς του Βισί, μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλοδαπών. Άλλοι πρόσφυγες στρατολογήθηκαν εντός των τριών Συνταγμάτων Πεζικού Αλλοδαπών Εθελοντών τα οποία δημιουργήθηκαν στο Λε Μπαρκαρές μεταξύ του 1939 και του 1940.

Μετά το 1953, ο νέος δήμος ξεκίνησε σειρά αναπτυξιακών: εξυγίανση, πόσιμο νερό, ηλεκτροδότηση, υποδομή αστικών οδών, καθώς και ανέγερση των πρώτων παραθαλάσσιων συγκροτημάτων κατοικιών και πρώτα έργα αναβάθμισης του λιμανιού, μεταξύ άλλων στο Γκρω Σαιντ-Ανζ, με στόχο την βελτίωση στην φιλοξενία αλιευτικών σκαφών, καθώς και σκαφών αναψυχής.

Ωστόσο, ήταν κυρίως χάρη στην διυπουργική αποστολή τουριστικής οργάνωσης της ακτογραμμής του Λανγκντόκ-Ρουσιγιόν (αποστολή Ρασίν), η οποία είχε ως έτος εκκίνησης το 1963, που αναπτύχθηκε πραγματικά το παραθαλάσσιο θέρετρο. Συγκεκριμένα, έλαβαν χώρα, ταυτόχρονα, μια ευρείας έκτασης επιχείρηση καταπολέμησης των κουνουπιών, αναδάσωση της ακτογραμμής, κατασκευή δρόμων, εκ νέου οργάνωση του λιμανιού, καθώς και η εκκίνηση σημαντικών κτηματομεσιτικών εγχειρημάτων. Σύμβολο του θέρετρου, το πλοίο Lydia προσαμμώθηκε τον Ιούνιο του 1967.