Δημαρχείο της Στοκχόλμης
| Δημαρχείο της Στοκχόλμης | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | δημαρχείο, κτήριο και αξιοθέατο |
| Αρχιτεκτονική | αναγεννησιακή αρχιτεκτονική[1], μπαρόκ αρχιτεκτονική[1] και national Romantic style[1] |
| Διεύθυνση | Hantverkargatan 1, SE-111 52 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 59°19′39″N 18°3′17″E |
| Διοικητική υπαγωγή | δήμος της Στοκχόλμης |
| Τοποθεσία | Kungsholmen |
| Χώρα | Σουηδία |
| Έναρξη κατασκευής | 23 Ιουνίου 1923[1] |
| Ολοκλήρωση | 1923 |
| Χρήση | δημαρχείο |
| Ιδιοκτήτης | δήμος της Στοκχόλμης |
| Αρχιτέκτονας | Ragnar Östberg[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Δημαρχείο της Στοκχόλμης (σουηδ. Stockholms stadshus, τοπικώς Stadshuset) είναι η έδρα του Δήμου της Στοκχόλμης, της πρωτεύουσας της Σουηδίας. Είναι κτισμένο στο ανατολικό άκρο του νησιού Κουνγκσχόλμεν, δίπλα στη βόρεια ακτή του Ρίνταρφιέρδεν. Στεγάζει γραφεία, αίθουσες συνεδριάσεων και αίθουσες τελετών, ενώ με τον πύργο του φθάνει σε ύψος τα 106 μέτρα. Είναι ο τόπος όπου λαβαίνει χώρα η επίσημη δεξίωση μετά την ετήσια απονομή των Βραβείων Νόμπελ και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο της Στοκχόλμης.
Θέση και οικοδόμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1907 το δημοτικό συμβούλιο της Στοκχόλμης απεφάσισε να κτισθεί ένα νέο δημαρχείο στη θέση του μεγάλου αλευρόμυλου Eldkvarn, που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά το 1878. Πραγματοποιήθηκε έτσι ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και επιλέχθηκαν αρχικώς τέσσερα σχέδια: του Ράγκναρ Έστμπεργκ, του Καρλ Βέστμαν, των Τένγκμπομ και Τόρουλφ, και του Καρλ Μπεργκστεν. Μετά από έναν «δεύτερο γύρο» μεταξύ των Βέστμαν και Έστμπεργκ, το έργο ανατέθηκε στον δεύτερο, ενώ από τον πρώτο ζητήθηκε να σχεδιάσει το Δικαστικό Μέγαρο της Στοκχόλμης. Ο Έστμπεργκ τροποποίησε το αρχικό του σχέδιο εντάσσοντας στοιχεία του σχεδίου του Βέστμαν, μεταξύ των οποίων ήταν και ο πύργος. Κατά τη διάρκεια της ανεγέρσεως, ο Έστμπεργκ ξαναδούλευε συνεχώς τα σχέδιά του, πράγμα που κατέληξε στην προσθήκη του φανού στην κορυφή του πύργου και την αφαίρεση των γαλάζιων επισμαλτωμένων πλακιδίων από τη «Γαλάζια αίθουσα».
Ο εργολάβος που ανέλαβε την οικοδόμηση ήταν ο Όσκαρ Άσκερ, ενώ τα θεμέλια σχεδιάσθηκαν από τον Πάουλ Τολ, της εταιρείας Kreuger & Toll. Στα σχέδια βοήθησε και ο Νορβηγός αρχιτέκτονας Γκέοργκ Γκρέβε (Georg Greve, 1884-1973).[2] Οι εργασίες διάρκεσαν μια δωδεκαετία, από το 1911 μέχρι 1923. Χρησιμοποιήθηκαν 8 εκατομμύρια σκούρα κόκκινα τούβλα (πλίνθους), παραγωγή της εταιρείας «Λίνα» του Σέντερτελγε. Αυτά έχουν περίπου την απόχρωση στην οποία είναι παραδοσιακά βαμμένα και τα καθολικά (κεντρικοί ναοί) των μονών του Αγίου Όρους, και ακόμα και στη Σουηδία αποκαλούνται munktegel (δηλαδή «τούβλα του καλόγερου») εξαιτίας της παραδοσιακής τους χρήσεως στην οικοδόμηση μοναστηριών και εκκλησιών.
Το νέο Δημαρχείο εγκαινιάσθηκε το Σάββατο 23 Ιουνίου 1923, ημέρα που πιστευόταν ότι ήταν η 400στή επέτειος της εισόδου και στέψεως στη Στοκχόλμη του βασιλέως Γκούσταφ Βάσα, η οποία ωστόσο ήταν στις 4 Ιουλίου 1923, καθώς οι ημερομηνίες του 1523 αντιστοιχούν στο Παλαιό ημερολόγιο. Λόγους στην τελετή των εγκαινίων εκφώνησαν ο τιμημένος με Νόμπελ ποιητής Χάιντενσταμ και ο πρώην και μετέπειτα πρωθυπουργός της Σουηδίας Γιάλμαρ Μπράντιν.
Αρχιτεκτονικός ρυθμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Δημαρχείο της Στοκχόλμης αποτελεί παράδειγμα του λεγόμενου «εθνικού ρομαντικού ρυθμού» αρχιτεκτονικής των βόρειων χωρών. Η θέση του επί του Ρίνταρφιέρδεν, ενέπνευσε μια κεντρική ιδέα: την αντιπαράθεση της αστικής αρχιτεκτονικής με το υδάτινο στοιχείο, το οποίο αντιπροσωπεύει κεντρικό χαρακτηριστικό του τοπίου της Στοκχόλμης. Επιπλέον, ενσωματώνει στοιχεία Αρ Νουβό, εξαιτίας της εποχής κατά την οποία οικοδομήθηκε.
Το ύφος του κτηρίου εντάσσεται στο πλαίσιο του εξευγενισμένου «εκλεκτικισμού». Συνδυάζει την ογκώδη και λιτή βορειοευρωπαϊκή πλίνθινη κατασκευή με παράδοξα στοιχεία που παραπέμπουν στη βενετσιάνικη γοτθική αρχιτεκτονική, όπως π.χ. πυργίσκους διακοσμημένους με χρυσά αστεράκια, διακοσμημένους εξώστες, ξύλινες κεραίες και αγάλματα.
Η Γαλάζια αίθουσα ενσωματώνει στοιχεία μιας τυπικής ανακτορικής εσωτερικής αυλής.[3] Οι τοίχοι της δεν φέρουν στην πραγματικότητα καμιά γαλάζια επικάλυψη ή διακόσμηση: η ονομασία της απέμεινε από το πρωταρχικό σχέδιο του αρχιτέκτονα Ράγκναρ Έστμπεργκ. Είναι γνωστή ως η αίθουσα όπου λαβαίνει χώρα η επίσημη δεξίωση-δείπνο μετά την ετήσια τελετή απονομής των Βραβείων Νόμπελ
Το εκκλησιαστικό όργανο στη Γαλάζια αίθουσα, με τους 10.270 αυλούς (σωλήνες) του, είναι το μεγαλύτερο σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία. Επάνω από τη Γαλάζια αίθουσα βρίσκεται η Επίχρυση αίθουσα (Gyllene Salen), που πήρε την ονομασία της από τα διακοσμητικά ψηφιδωτά, κατασκευασμένα με περισσότερα από 18 εκατομμύρια ψηφίδων. Αυτά παριστάνουν μοτίβα από τη σουηδική ιστορία και φιλοτεχνήθηκαν από τη γερμανική (με έδρα το Βερολίνο) επιχείρηση Puhl & Wagner του Γκότφρηντ Χάινερσντορφ, μετά από εννέα χρόνια διαπραγματεύσεων για την ανάθεση.
Το νοτιοανατολικό τμήμα του κτηρίου, που υψώνεται πάνω από το νερό, κυριαρχείται από τον μνημειώδη πύργο, που επιστέφεται με τα Τρία Στέμματα, το σουηδικό εθνικό σύμβολο. Ο πύργος έχει ύψος 106 μέτρα και η κορυφή του είναι προσβάσιμη με ανελκυστήρα ή με σκάλα με 365 σκαλοπάτια. Η ανατολική πλευρά της βάσεώς του κοσμείται με το επίχρυσο κενοτάφιο του Σουηδού πολιτικού του 13ου αιώνα Μπίργιερ Γιαρλ, του φερόμενου ως ιδρυτή της πόλεως της Στοκχόλμης.
- Το Δημαρχείο της Στοκχόλμης έχει αποτελέσει τόπο καλλιτεχνικών παραγωγών, όπως το μουσικό κλιπ του τραγουδιού «Fading Like a Flower (Every Time You Leave)» (1991) από το σουηδικό ντουέτο Roxette.
Το Πάρκο του Δημαρχείου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μικρό πάρκο ανάμεσα στο κτήριο και στην όχθη της Λίμνης Μέλαρεν ονομάζεται «Πάρκο Δημαρχείου» (Stadshusparken) και είναι στολισμένο με αρκετά γλυπτά, όπως το σύμπλεγμα του γλύπτη Καρλ Ελντχ που παριστάνει τους λογοτέχνες Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και Γκούσταφ Φρέντιν μαζί με τον ζωγράφο Ερνστ Γιόζεφσον. Επίσης, τα ορειχάλκινα γλυπτά του Ελντχ «Sången» και «Dansen» (= «Τραγούδι» και «Χορός»). Στα νοτιοανατολικά του Δημαρχείου, απέναντι από το Ρίνταρχόλμεν, βρίσκεται μία στήλη με ένα άγαλμα του Ένγκελμπρεκτ Ένγκελμπρεκτσσον.
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Το Δημαρχείο με τον πύργο του -
Το Δημαρχείο σε στερεογραφική προβολή HDR -
Κιονοστοιχία του Δημαρχείο τη νύχτα -
Η εσωτερική αυλή του Δημαρχείου -
Η «Επίχρυση αίθουσα» με ψηφιδωτό -
Η «Γαλάζια αίθουσα» -
Η «Κόκκινη αίθουσα» (Rådsalen) -
Το Δημαρχείο μια χειμωνιάτικη μέρα -
Το κωδωνοστάσιο του Δημαρχείου -
Ο ανδριάντας του Αγίου Ερρίκου στο μουσείο του πύργου του Δημαρχείου -
Το μουσείο του πύργου -
Η άποψη από τη στέγη του Δημαρχείου προς τα βορειοανατολικά -
Το Δημαρχείο το βράδυ -
Το Δημαρχείο φωτισμένο σε καλλιτεχνικό πρόγραμμα το 2020, κατά την εβδομάδα απονομής των Βραβείων Νόμπελ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 stadshuset
.stockholm /historia-och-arkitektur /. - ↑ «Norsk kunstnerleksikon: Georg Jens Greve». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Caldenby, Claes· Jöran Lindvall· Wilfried Wang (1998). 20th-Century Architecture Sweden. Μόναχο - Νέα Υόρκη: Prestel. σελίδες 65-66. ISBN 3-7913-1936-1.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επίσημος ιστότοπος
- Το Δημαρχείο της Στοκχόλμης στο CityMayors.com