Μετάβαση στο περιεχόμενο

Υποδομή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.

Οι υποδομές είναι το σύνολο των θεμελιωδών εγκαταστάσεων που υποστηρίζουν τη βιώσιμη λειτουργικότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Εξυπηρετούν μια χώρα, πόλη ή άλλη περιοχή[1] συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών και των εγκαταστάσεων που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία της οικονομίας της.[2] Η υποδομή αποτελείται από δημόσιες και ιδιωτικές φυσικές κατασκευές όπως δρόμοι, σιδηρόδρομοι, γέφυρες, σήραγγες, ύδρευση, αποχετεύσεις, ηλεκτρικά δίκτυα και τηλεπικοινωνίες (συμπεριλαμβανομένης της σύνδεσης στο Διαδίκτυο και της ευρυζωνικής πρόσβασης). Γενικά, η υποδομή έχει οριστεί ως «τα φυσικά στοιχεία αλληλένδετων συστημάτων που παρέχουν εμπορεύματα και υπηρεσίες απαραίτητες για τη διευκόλυνση, τη διατήρηση ή τη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών διαβίωσης» και τη διατήρηση του περιβάλλοντος.[3]

Ειδικά υπό το φως των τεράστιων κοινωνικών μετασχηματισμών που απαιτούνται για τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, οι συζητήσεις για τις σύγχρονες υποδομές επικεντρώνονται συχνά στη βιώσιμη ανάπτυξη και τις πράσινες υποδομές. Αναγνωρίζοντας αυτή τη σημασία, η διεθνής κοινότητα έχει δημιουργήσει πολιτική που επικεντρώνεται στις βιώσιμες υποδομές μέσω των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, ιδιαίτερα του Στόχου 9 της Βιώσιμης Ανάπτυξης «Βιομηχανία, Καινοτομία και Υποδομή».

Το κτήριο του πορθμείου του Σαν Φρανσίσκο τη νύχτα

Ένας τρόπος για να ταξινομηθούν οι τύποι υποδομών είναι να τους δούμε ως δύο ξεχωριστά είδη: σκληρή υποδομή και μαλακή υποδομή.[4] Η σκληρή υποδομή αναφέρεται στα φυσικά δίκτυα που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία μιας σύγχρονης βιομηχανίας.[5] Αυτό περιλαμβάνει δρόμους, γέφυρες, σιδηροδρόμους κ.λπ.. Η μαλακή υποδομή αναφέρεται σε όλους τους θεσμούς που διατηρούν τα οικονομικά, υγειονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πολιτιστικά πρότυπα μιας χώρας.[5] Αυτό περιλαμβάνει εκπαιδευτικά προγράμματα, επίσημες στατιστικές, πάρκα και εγκαταστάσεις αναψυχής, υπηρεσίες επιβολής του νόμου και υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.

Ταξινομήσεις

Μια επιτροπή του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας των ΗΠΑ το 1987 υιοθέτησε τον όρο «υποδομές δημοσίων έργων», αναφερόμενη στα εξής:

«... Και οι δύο συγκεκριμένοι τρόποι λειτουργίας – αυτοκινητόδρομοι, δρόμοι, δρόμοι και γέφυρες, μαζικές μεταφορές, αεροδρόμια και αερολιμένες· ύδρευση και υδατικοί πόροι, διαχείριση λυμάτων, επεξεργασία και διάθεση στερεών αποβλήτων · παραγωγή και μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας · τηλεπικοινωνίες και διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων – και το συνδυασμένο σύστημα που περιλαμβάνουν αυτά τα στοιχεία. Η κατανόηση των υποδομών καλύπτει όχι μόνο αυτές τις εγκαταστάσεις δημοσίων έργων, αλλά και τις διαδικασίες λειτουργίας, τις πρακτικές διαχείρισης και τις αναπτυξιακές πολιτικές που αλληλεπιδρούν μαζί με την κοινωνική ζήτηση και τον φυσικό κόσμο για να διευκολύνουν τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών, την παροχή πόσιμου νερού και ποικιλία άλλων χρήσεων, ασφαλή διάθεση των απορριμμάτων της κοινωνίας, παροχή ενέργειας όπου χρειάζεται και μετάδοση πληροφοριών εντός και μεταξύ των κοινοτήτων.»[6]

Η Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών δημοσιεύει μια «Κάρτα Αναφοράς Υποδομών» η οποία αντιπροσωπεύει τη γνώμη των οργανισμών για την κατάσταση των διαφόρων υποδομών κάθε 2-4 χρόνια.[7] Όσον αφορά το 2017, βαθμολογούν 16 κατηγορίες, συγκεκριμένα αεροπορία, γέφυρες, φράγματα, πόσιμο νερό, ενέργεια, επικίνδυνα απόβλητα, εσωτερικές πλωτές οδούς, αναχώματα, πάρκα και αναψυχή, λιμάνια, σιδηρόδρομοι, δρόμοι, σχολεία, στερεά απόβλητα, μέσα μετακίνησης και λύματα.[7]:4 Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν λάβει βαθμολογία «D+» για την υποδομή τους.[8] Αυτή η γερασμένη υποδομή είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής αμέλειας και της ανεπαρκούς χρηματοδότησης.[8]

Προσωπική

Ένας τρόπος προσωποποίησης της προσωπικής υποδομής είναι με όρους ανθρώπινου κεφαλαίου.[9] Το ανθρώπινο κεφάλαιο ορίζεται από την Encyclopædia Britannica ως «άυλοι συλλογικοί πόροι που κατέχονται από άτομα και ομάδες εντός ενός δεδομένου πληθυσμού».[10] Ο στόχος της προσωπικής υποδομής είναι να καθορίσει την ποιότητα των αξιών των οικονομικών παραγόντων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τρία κύρια καθήκοντα: το καθήκον των οικονομικών πληρεξουσίων στην οικονομική διαδικασία (δάσκαλοι, ανειδίκευτο και καταρτισμένο εργατικό δυναμικό, κ.λπ.), τη σημασία της προσωπικής υποδομής για ένα άτομο (βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη κατανάλωση εκπαίδευσης) και την κοινωνική συνάφεια της προσωπικής υποδομής.[9] Ουσιαστικά, η προσωπική υποδομή χαρτογραφεί τον ανθρώπινο αντίκτυπο στις υποδομές καθώς σχετίζεται με την οικονομία, την ατομική ανάπτυξη και τον κοινωνικό αντίκτυπο.

Θεσμική

Οι θεσμικές υποδομές προκύπτουν από τον όρο «οικονομικό σύνταγμα». Σύμφωνα με τον Τζανπιέρο Τορρίζι, οι θεσμικές υποδομές αποτελούν αντικείμενο οικονομικής και νομικής πολιτικής. Συμβιβάζει τους ενήλικες και θέτει κανόνες.[9] Αναφέρεται στον βαθμό δίκαιης μεταχείρισης ίσων οικονομικών δεδομένων και καθορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι οικονομικοί παράγοντες μπορούν να διαμορφώνουν τα δικά τους οικονομικά σχέδια και να τα υλοποιούν σε συνεργασία με άλλους.

Βιώσιμη

Η βιώσιμη υποδομή αναφέρεται στις διαδικασίες σχεδιασμού και κατασκευής που λαμβάνουν υπόψη τις περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές τους επιπτώσεις.[8] Σε αυτήν την ενότητα περιλαμβάνονται πολλά στοιχεία βιώσιμων προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών υλικών, νερού, ενέργειας, μεταφορών και διαχείρισης απορριμμάτων.[8] Αν και υπάρχουν αμέτρητοι άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη, αυτοί δεν θα καλυφθούν σε αυτήν την ενότητα.

Υλική

Η υλική υποδομή ορίζεται ως «αυτά τα ακίνητα, μη κυκλοφορούντα κεφαλαιουχικά αγαθά που συμβάλλουν ουσιαστικά στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών υποδομής που απαιτούνται για την ικανοποίηση βασικών φυσικών και κοινωνικών απαιτήσεων των οικονομικών παραγόντων». [9] Υπάρχουν δύο διακριτές ιδιότητες υλικών υποδομών: 1) εκπλήρωση κοινωνικών αναγκών και 2) μαζική παραγωγή. Το πρώτο χαρακτηριστικό αφορά τις βασικές ανάγκες της ανθρώπινης ζωής. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η μη διαθεσιμότητα αγαθών και υπηρεσιών υποδομής.[9] Σήμερα, υπάρχουν διάφορα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή υποδομών. Τα πιο διαδεδομένα είναι η άσφαλτος, το σκυρόδεμα, ο χάλυβας, η τοιχοποιία, το ξύλο, τα πολυμερή και τα σύνθετα υλικά.[11]

Οικονομική

Σύμφωνα με το επιχειρησιακό λεξικό, η οικονομική υποδομή μπορεί να οριστεί ως «εσωτερικές εγκαταστάσεις μιας χώρας που καθιστούν δυνατή την επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως δίκτυα επικοινωνίας, μεταφορών και διανομής, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και αγορές και συστήματα παροχής ενέργειας».[12] Οι οικονομικές υποδομές υποστηρίζουν παραγωγικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις. Αυτό περιλαμβάνει δρόμους, αυτοκινητόδρομους, γέφυρες, αεροδρόμια, ποδηλατικές υποδομές, δίκτυα διανομής νερού, συστήματα αποχέτευσης, εγκαταστάσεις άρδευσης κ.λπ.. [9]

Κοινωνική

Η κοινωνική υποδομή μπορεί να οριστεί ευρέως ως η κατασκευή και η συντήρηση εγκαταστάσεων που υποστηρίζουν κοινωνικές υπηρεσίες.[13] Οι κοινωνικές υποδομές δημιουργούνται για την αύξηση της κοινωνικής άνεσης και την προώθηση της οικονομικής δραστηριότητας. Αυτά είναι σχολεία, πάρκα και παιδικές χαρές, κατασκευές δημόσιας ασφάλειας, εγκαταστάσεις διάθεσης απορριμμάτων, νοσοκομεία, αθλητικοί χώροι κ.λπ.. [9]

Βασική

Τα βασικά περιουσιακά στοιχεία παρέχουν βασικές υπηρεσίες και έχουν μονοπωλιακά χαρακτηριστικά.[14] Οι επενδυτές που αναζητούν βασική υποδομή αναζητούν πέντε διαφορετικά χαρακτηριστικά: εισόδημα, χαμηλή μεταβλητότητα αποδόσεων, διαφοροποίηση, προστασία από τον πληθωρισμό και αντιστοίχιση μακροπρόθεσμων υποχρεώσεων.[14] Η βασική υποδομή ενσωματώνει όλους τους κύριους τύπους υποδομών, όπως δρόμους, αυτοκινητόδρομους, σιδηροδρόμους, δημόσια μέσα μεταφοράς, παροχή νερού και αερίου κ.λπ..

Η βασική υποδομή αναφέρεται σε κύριους σιδηροδρόμους, δρόμους, κανάλια, λιμάνια και αποβάθρες, τον ηλεκτρομαγνητικό τηλέγραφο, την αποχέτευση, τα αναχώματα και τον αναδασμό.[9] Αποτελείται από τα πιο γνωστά και κοινά χαρακτηριστικά των υποδομών που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή (κτίρια, δρόμοι, αποβάθρες κ.λπ.).

Συμπληρωματική

Η συμπληρωματική υποδομή αναφέρεται σε πράγματα όπως ελαφρούς σιδηρόδρομους, τραμ, παροχή αερίου/ηλεκτρισμού/ύδρευσης κ.λπ.. [9] Η συμπληρωματική υποδομή ασχολείται με τα μικρά μέρη του κόσμου της μηχανικής που κάνουν τη ζωή πιο άνετη και αποτελεσματική. Βασικά, χρειάζονται για τη διασφάλιση της επιτυχούς χρήσης και εμπορίας ενός ήδη τελικού προϊόντος, όπως στην περίπτωση των οδικών γεφυρών[15] . Κάποιο άλλο παράδειγμα είναι τα φώτα στα πεζοδρόμια, ο εξωραϊσμός γύρω από τα κτίρια, τα παγκάκια για να ξεκουράζονται οι πεζοί κ.λπ..

Εφαρμογές

Οι σχεδιαστές πολιτικής άμυνας και οι οικονομολόγοι της ανάπτυξης αναφέρονται γενικά τόσο σε σκληρές όσο και σε μαλακές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων δημόσιων υπηρεσιών όπως σχολεία και νοσοκομεία, υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης όπως αστυνομία και πυροσβεστικές υπηρεσίες και βασικές υπηρεσίες στον οικονομικό τομέα. Η έννοια της ανάπτυξης βασισμένης σε υποδομές που συνδυάζει μακροπρόθεσμες επενδύσεις υποδομής από κυβερνητικούς φορείς σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχει αποδειχθεί δημοφιλής μεταξύ των οικονομολόγων στην Ασία (ιδίως τη Σιγκαπούρη και την Κίνα), την ηπειρωτική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική.

Στρατιωτική υποδομή είναι τα κτίρια και οι μόνιμες εγκαταστάσεις που είναι απαραίτητες για την υποστήριξη των στρατιωτικών δυνάμεων, είτε σταθμεύουν σε βάσεις, είτε αναπτύσσονται είτε συμμετέχουν σε επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, στρατώνες, αρχηγεία, αεροδρόμια, εγκαταστάσεις επικοινωνιών, καταστήματα στρατιωτικού εξοπλισμού, λιμενικές εγκαταστάσεις και σταθμοί συντήρησης.[16]

Πηγές χρηματοδότησης

Η πηγή χρηματοδότησης για τις υποδομές ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των τομέων. Ορισμένοι τομείς κυριαρχούνται από τις κρατικές δαπάνες, άλλοι από την υπερπόντια αναπτυξιακή βοήθεια (ODA) και άλλοι από ιδιώτες επενδυτές. Στην Καλιφόρνια, οι περιφέρειες χρηματοδότησης υποδομών ιδρύονται από τις τοπικές κυβερνήσεις για να πληρώνουν για φυσικές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες εντός μιας καθορισμένης περιοχής χρησιμοποιώντας αυξήσεις φόρου ακίνητης περιουσίας.[17] Προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα στις αγορές υποδομών των αναπτυσσόμενων χωρών, είναι απαραίτητο να σχεδιαστούν πιο προσεκτικά οι μηχανισμοί κατανομής των κινδύνων, δεδομένων των υψηλότερων κινδύνων των αγορών τους.[18]

Τα χρήματα που δαπανώνται από την κυβέρνηση είναι λιγότερα από ό,τι στο παρελθόν. Από τη δεκαετία του 1930 έως το 2019, οι Ηνωμένες Πολιτείες μείωσαν τις δαπάνες για υποδομές από 4,2% του ΑΕΠ στο 2,5% του ΑΕΠ.[19] Αυτές οι υποεπενδύσεις έχουν συσσωρευτεί, στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την Κάρτα Αναφοράς Υποδομής ASCE 2017, από το 2016 έως το 2025, οι υποδομές θα υποεπενδύονται κατά 2 τρισεκατομμύρια δολάρια.[19] Σε σύγκριση με τα ποσοστά του παγκόσμιου ΑΕΠ, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην δεύτερη θέση, με μέσο ποσοστό 2,4%. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση ξοδεύει λιγότερα χρήματα για την επισκευή παλαιών υποδομών και ή για την υποδομή συνολικά.[20]

Στην Υποσαχάρια Αφρική, οι κυβερνήσεις ξοδεύουν περίπου 9,4 δισεκατομμύρια δολάρια από το σύνολο των 24,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Στην άρδευση, οι κυβερνήσεις αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις δαπάνες. Στις μεταφορές και την ενέργεια, η πλειονότητα των επενδύσεων είναι κρατικές δαπάνες. Στις τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνίας (ΤΠΕ) και την ύδρευση και αποχέτευση, ο ιδιωτικός τομέας αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των κεφαλαιουχικών δαπανών. Συνολικά, ο ιδιωτικός τομέας και οι χρηματοδότες εκτός ΟΟΣΑ υπερβαίνουν τις κρατικές δαπάνες. Οι δαπάνες του ιδιωτικού τομέα από μόνες τους ισούνται με τις κρατικές κεφαλαιουχικές δαπάνες, αν και η πλειοψηφία επικεντρώνεται σε επενδύσεις σε υποδομές ΤΠΕ. Η εξωτερική χρηματοδότηση αυξήθηκε τη δεκαετία του 2000 και μόνο στην Αφρική οι εξωτερικές επενδύσεις υποδομής αυξήθηκαν από 7 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2002 σε 27 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2009. Η Κίνα, ειδικότερα, έχει αναδειχθεί σε σημαντικό επενδυτή.

Βιώσιμη υποδομή

Αν και είναι προφανές ότι απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για την αποκατάσταση της οικονομικής ζημιάς που προκλήθηκε από την επιδημία του κορωνοϊού, μια άμεση επιστροφή στην επιχειρηματική δραστηριότητα ως συνήθως θα μπορούσε να είναι επιβλαβής για το περιβάλλον, όπως φαίνεται από την οικονομική κρίση του 2007-08 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ η επακόλουθη οικονομική επιβράδυνση μείωσε τις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου το 2009, οι εκπομπές έφτασαν σε υψηλό επίπεδο το 2010, εν μέρει λόγω των μέτρων οικονομικής τόνωσης που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις με ελάχιστη συνεκτίμηση των περιβαλλοντικών συνεπειών.[21] Το θέμα είναι αν αυτό το ίδιο μοτίβο θα επαναληφθεί. Η περίοδος μετά την COVID-19 θα μπορούσε να καθορίσει εάν ο κόσμος πληροί ή χάνει τους στόχους εκπομπών της Συμφωνίας του Παρισιού του 2015 και περιορίζει την υπερθέρμανση του πλανήτη στους 1,5 βαθμούς C έως 2 βαθμούς C.[22]

Οι υποδομές βιώσιμης ενέργειας περιλαμβάνουν τύπους σταθμών παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές καθώς και τα μέσα ανταλλαγής από το εργοστάσιο στα σπίτια και τις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν αυτήν την ενέργεια. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας περιλαμβάνουν καλά ερευνημένες και ευρέως εφαρμοσμένες μεθόδους όπως η αιολική, η ηλιακή και η υδροηλεκτρική ενέργεια, καθώς και νεότερους και λιγότερο χρησιμοποιούμενους τύπους δημιουργίας ενέργειας όπως η πυρηνική σύντηξη. Η βιώσιμη ενεργειακή υποδομή πρέπει να διατηρεί ισχυρή προσφορά σε σχέση με τη ζήτηση και πρέπει επίσης να διατηρεί αρκετά χαμηλές τιμές για τους καταναλωτές, ώστε να μην μειώνεται η ζήτηση.[8] Οποιοσδήποτε τύπος υποδομής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις κατανάλωσης και τιμής θα εξαναγκαστεί τελικά να βγει από την αγορά λόγω των κυρίαρχων μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Οι υποδομές αειφόρου νερού επικεντρώνονται στην επαρκή πρόσβαση μιας κοινότητας σε καθαρό, ασφαλές πόσιμο νερό.[8] Το νερό είναι δημόσιο αγαθό μαζί με την ηλεκτρική ενέργεια, πράγμα που σημαίνει ότι τα βιώσιμα συστήματα απορροής και διανομής νερού πρέπει να παραμένουν προσιτά σε όλα τα μέλη ενός πληθυσμού.[8] Το «αειφόρο νερό» μπορεί να αναφέρεται στην ικανότητα ενός έθνους ή μιας κοινότητας να είναι αυτοβιώσιμο, με αρκετό νερό για την κάλυψη πολλαπλών αναγκών, όπως η γεωργία, η βιομηχανία, η αποχέτευση και το πόσιμο νερό. Μπορεί επίσης να αναφέρεται στην ολιστική και αποτελεσματική διαχείριση των υδάτινων πόρων.[23] Όλο και περισσότερο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι ρυθμιστικές αρχές ενσωματώνουν λύσεις που βασίζονται στη φύση σε προσπάθειες για την επίτευξη βιώσιμης υποδομής νερού.

Τα συστήματα αειφόρου διαχείρισης αποβλήτων στοχεύουν στην ελαχιστοποίηση της ποσότητας των αποβλήτων που παράγονται από ιδιώτες και εταιρείες.[24] Τα σχέδια διαχείρισης εμπορικών αποβλήτων έχουν μεταβεί από απλά σχέδια απομάκρυνσης απορριμμάτων σε ολοκληρωμένα σχέδια που επικεντρώνονται στη μείωση της συνολικής ποσότητας απορριμμάτων που παράγονται πριν από την απομάκρυνση.[24] Η αειφόρος διαχείριση απορριμμάτων είναι επωφελής για το περιβάλλον, αλλά μπορεί επίσης να μειώσει το κόστος για τις επιχειρήσεις που μειώνουν την ποσότητα των απορριπτόμενων αγαθών.[24]

Οι βιώσιμες μεταφορές περιλαμβάνουν την απομάκρυνση από τα ιδιωτικά αυτοκίνητα που εκπέμπουν αέρια θερμοκηπίου προς όφελος της υιοθέτησης μεθόδων μεταφοράς που είτε είναι ουδέτερες από άνθρακα είτε μειώνουν τις εκπομπές άνθρακα, όπως ποδήλατα ή συστήματα ηλεκτρικών λεωφορείων.[25] Επιπλέον, οι πόλεις πρέπει να επενδύσουν στα κατάλληλα δομημένα περιβάλλοντα για αυτούς τους οικολογικά προτιμότερους τρόπους μεταφοράς.[25] Οι πόλεις θα πρέπει να επενδύσουν σε δίκτυα δημόσιων συγκοινωνιών, καθώς και σε δίκτυα ποδηλατοδρόμων μεταξύ άλλων βιώσιμων λύσεων που δίνουν κίνητρα στους πολίτες να χρησιμοποιούν αυτές τις εναλλακτικές επιλογές συγκοινωνίας. Η μείωση της αστικής εξάρτησης από τα αυτοκίνητα είναι θεμελιώδης στόχος για την ανάπτυξη βιώσιμων μεταφορών, και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς συντονισμένη εστίαση τόσο στη δημιουργία των ίδιων των μεθόδων μεταφοράς όσο και στην παροχή δικτύων εξίσου ή πιο αποτελεσματικά από τα υπάρχοντα δίκτυα αυτοκινήτων, όπως οι γηράσκοντες αυτοκινητόδρομοι.[25]

Μια άλλη λύση για τη μετάβαση σε μια πιο βιώσιμη υποδομή είναι η χρήση περισσότερων βιώσιμων υλικών. Ένα υλικό είναι βιώσιμο εάν η απαιτούμενη ποσότητα μπορεί να παραχθεί χωρίς να εξαντληθούν οι μη ανανεώσιμοι πόροι.[26] Θα πρέπει επίσης να έχει χαμηλές περιβαλλοντικές επιπτώσεις μη διαταράσσοντας την καθιερωμένη ισορροπία του σε σταθερή κατάσταση.[26] Τα υλικά πρέπει επίσης να είναι ελαστικά, ανανεώσιμα, επαναχρησιμοποιήσιμα και ανακυκλώσιμα.[27]

Σήμερα, το σκυρόδεμα είναι ένα από τα πιο κοινά υλικά που χρησιμοποιούνται σε υποδομές. Χρησιμοποιείται διπλάσιο σκυρόδεμα στην κατασκευή από όλα τα άλλα οικοδομικά υλικά μαζί.[28] Είναι η ραχοκοκαλιά της εκβιομηχάνισης, καθώς χρησιμοποιείται σε γέφυρες, προβλήτες, αγωγούς, πεζοδρόμια και κτίρια.[29] Ωστόσο, ενώ χρησιμεύουν ως σύνδεση μεταξύ πόλεων, μεταφορά ανθρώπων και αγαθών και προστασία της γης από πλημμύρες και διάβρωση, διαρκούν μόνο 50 έως 100 χρόνια.[29] Πολλά κατασκευάστηκαν τα τελευταία 50 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι πολλές υποδομές χρειάζονται ουσιαστική συντήρηση για να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Πράσινη υποδομή

Η πράσινη υποδομή είναι είδος βιώσιμης υποδομής. Η πράσινη υποδομή χρησιμοποιεί συστήματα φυτών ή εδάφους για να αποκαταστήσει ορισμένες από τις φυσικές διαδικασίες που απαιτούνται για τη διαχείριση του νερού και τη δημιουργία υγιέστερων αστικών περιβαλλόντων.[30] Με μια πιο πρακτική έννοια, αναφέρεται σε ένα αποκεντρωμένο δίκτυο πρακτικών διαχείρισης ομβρίων υδάτων, το οποίο περιλαμβάνει πράσινες στέγες, δέντρα, βιοπροστασία και διείσδυση και διαπερατό πεζοδρόμιο.[31] Η πράσινη υποδομή έχει γίνει μια ολοένα και πιο δημοφιλής στρατηγική τα τελευταία χρόνια λόγω της αποτελεσματικότητάς της στην παροχή οικολογικών, οικονομικών και κοινωνικών οφελών, συμπεριλαμβανομένου του θετικού αντίκτυπου στην κατανάλωση ενέργειας, την ποιότητα του αέρα και τη μείωση και δέσμευση άνθρακα.[31]

Οι έξυπνες πόλεις χρησιμοποιούν καινοτόμες μεθόδους σχεδιασμού και υλοποίησης σε διάφορους τομείς υποδομής και σχεδιασμού για να δημιουργήσουν κοινότητες που λειτουργούν σε υψηλότερο επίπεδο σχετικής βιωσιμότητας από τις παραδοσιακές αντίστοιχες.[8] Σε μια βιώσιμη πόλη, η αστική ανθεκτικότητα καθώς και η αξιοπιστία των υποδομών πρέπει να υπάρχουν.[8] Η αστική ανθεκτικότητα ορίζεται από την ικανότητα μιας πόλης να προσαρμοστεί γρήγορα ή να ανακάμψει από ελαττώματα υποδομής και η αξιοπιστία της υποδομής σημαίνει ότι τα συστήματα πρέπει να λειτουργούν αποτελεσματικά, ενώ συνεχίζουν να μεγιστοποιούν την απόδοση τους.[8] Όταν η αστική ανθεκτικότητα και η αξιοπιστία των υποδομών αλληλεπιδρούν, οι πόλεις είναι σε θέση να παράγουν το ίδιο επίπεδο παραγωγής με παρόμοιο λογικό κόστος σε σύγκριση με άλλες μη βιώσιμες κοινότητες, διατηρώντας παράλληλα την ευκολία λειτουργίας και χρήσης.

Παραπομπές

  1. ↑ . Infrastructure | Define Infrastructure at Dictionary.com
  2. ↑ O'Sullivan, Arthur· Sheffrin, Steven M. (2003). Economics: Principles in Action. Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall. σελ. 474. ISBN 978-0-13-063085-8. 
  3. ↑ Fulmer, Jeffrey (2009). «What in the world is infrastructure?». PEI Infrastructure Investor (July/August): 30–32. 
  4. ↑ Dyer, Mark; Dyer, Rachel; Weng, Min-Hsien; Wu, Shaoqun; Grey, Thomas; Gleeson, Richard; Ferrari, Tomás García (December 2019). «Framework for soft and hard city infrastructures» (στα αγγλικά). Proceedings of the Institution of Civil Engineers - Urban Design and Planning 172 (6): 219–227. doi:10.1680/jurdp.19.00021. ISSN 1755-0793. https://www.icevirtuallibrary.com/doi/10.1680/jurdp.19.00021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Hamutak, Luta. «Civil Society Comments on Infrastructure Strategic Sector» (PDF). 
  6. ↑ Dahms, L., National Council on Public Works Improvement (U.S.)., National Research Council (U.S.). Committee on Infrastructure Innovation. (1987). Infrastructure for the 21st century: framework for a research agenda. Washington, D.C.: National Academy Press.
  7. ↑ 7,0 7,1 2017 Infrastructure Report, 112pp, American Society of Civil Engineers, 2017
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 Cervero, Robert (2014-12-02). «Transport Infrastructure and the Environment in the Global South: Sustainable Mobility and Urbanism» (στα αγγλικά). Journal of Regional and City Planning 25 (3): 174–191. doi:10.5614/jpwk.2015.25.3.1. ISSN 2502-6429. http://journals.itb.ac.id/index.php/jpwk/article/view/1286. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 9,8 Torrisi, Gianpiero (Ιανουαρίου 2009). «Public infrastructure: definition, classification and measurement issues» (PDF). 
  10. ↑ «Human capital | economics». Human capital | economics. https://www.britannica.com/topic/human-capital. 
  11. ↑ «Infrastructure Materials Engineering - Department of Civil, Architectural and Environmental Engineering». www.caee.utexas.edu. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «What is economic infrastructure? definition and meaning». BusinessDictionary.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2018. 
  13. ↑ Cohen, Gershon (20 Ιουλίου 2017). «What is social infrastructure?». Aberdeen Standard Investments (στα Αγγλικά). 
  14. ↑ 14,0 14,1 Pease, Bob (28 Οκτωβρίου 2014). «Infrastructure Investment Opportunities for Public Safety Plans» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2022. 
  15. ↑ «what does complementary asset mean». 
  16. ↑ D.O.D. Dictionary of Military and Associated Terms, 2001 (rev. 2005)
  17. ↑ Barclay, Cecily· Gray, Matthew (2016). California Land Use and Planning Law (35 έκδοση). California: Solano Press. σελ. 585. ISBN 978-1-938166-11-2. 
  18. ↑ Koh, Jae Myong (2018) Green Infrastructure Financing: Institutional Investors, PPPs and Bankable Projects, Palgrave Macmillan.
  19. ↑ 19,0 19,1 «COVID-19 Status Report». ASCE's 2017 Infrastructure Report Card (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  20. ↑ «Large economic gains can come from mundane improvements in policy» (στα αγγλικά). The Economist. https://www.economist.com/leaders/2018/10/20/large-economic-gains-can-come-from-mundane-improvements-in-policy. Ανακτήθηκε στις 2018-10-25. 
  21. ↑ «How a post-pandemic stimulus can both create jobs and help the climate | McKinsey». www.mckinsey.com. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  22. ↑ unfccc.int https://unfccc.int/process-and-meetings/the-paris-agreement/the-paris-agreement. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  23. ↑ «Sustainable Water: Our Essential Guide To Sustainable Water Resource Management Solutions & Strategies». 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Fisher, S.· Reiner, M. B. (2017). Unreliable Sustainable Infrastructure: Three Transformations to Guide Cities towards Becoming Healthy "Smart Cities". σελίδες 388–397. ISBN 9780784481202. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 «Masdar City's Integrated Approach to Sustainability». ResearchGate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «What Are Sustainable Materials? | Center for Sustainable Materials». sustain.rutgers.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2020. 
  27. ↑ «11 Characteristics of Sustainable Materials». Simplicable. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2020. 
  28. ↑ Gagg, Colin R. (2014-05-01). «Cement and concrete as an engineering material: An historic appraisal and case study analysis» (στα αγγλικά). Engineering Failure Analysis 40: 114–140. doi:10.1016/j.engfailanal.2014.02.004. ISSN 1350-6307. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1350630714000387. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «Concrete Infrastructure - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2020. 
  30. ↑ Basdeki, Aikaterini; Katsifarakis, Lysandros; Katsifarakis, Konstantinos L. (2016-01-01). «Rain Gardens as Integral Parts of Urban Sewage Systems-a Case Study in Thessaloniki, Greece» (στα αγγλικά). Procedia Engineering. International Conference on Efficient & Sustainable Water Systems Management toward Worth Living Development, 2nd EWaS 2016 162: 426–432. doi:10.1016/j.proeng.2016.11.084. ISSN 1877-7058. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «The Value of Green Infrastructure: A Guide to Recognizing Its Economic, Environmental and Social Benefits» (PDF). Center for Neighborhood Technology (στα Αγγλικά). 21 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Υποδομή&oldid=10747898"