Πέκκα Χααβίστο
| Πέκκα Χααβίστο Pekka Haavisto | |
|---|---|
 Ο Χααβίστο το 2023. | |
| Βουλευτής για το Ελσίνκι | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 21 Μαρτίου 2007 | |
| Περίοδος 21 Μαρτίου 1987 – 23 Μαρτίου 1995 | |
| Υπουργός Εξωτερικών | |
| Περίοδος 6 Ιουνίου 2019 – 20 Ιουνίου 2023 | |
| Πρωθυπουργός | Άντι Ρίνε Σάνα Μάριν |
| Προκάτοχος | Τίμο Σόινι |
| Διάδοχος | Ελίνα Βαλτόνεν |
| Υπουργός Περιβάλλοντος | |
| Περίοδος 13 Απριλίου 1995 – 15 Απριλίου 1999 | |
| Πρωθυπουργός | Πάαβο Λιπόνεν |
| Προκάτοχος | Σίρπα Πιετικάινεν |
| Διάδοχος | Σάτου Χάσι |
| Υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης | |
| Περίοδος 11 Οκτωβρίου 2013 – 26 Σεπτεμβρίου 2014 | |
| Πρωθυπουργός | Γιούρκι Κατάινεν Αλεξάντερ Στουμπ |
| Προκάτοχος | Χάιντι Χαουτάλα |
| Διάδοχος | Σίρπα Παάτερο |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | Πέκκα Όλαβι Χααβίστο 23 Μαρτίου 1958, Ελσίνκι, Ούσιμα, Φινλανδία |
| Εθνότητα | Φινλανδός |
| Υπηκοότητα |  Φινλανδία |
| Πολιτικό κόμμα | Πράσινη Ένωση |
| Σύντροφος | Νεξάρ Αντόνιο Φλόρες (2002-σήμερα) |
| Επάγγελμα | Πολιτικός, Διπλωμάτης |
| Βραβεύσεις |
|
| Ιστοσελίδα | pekkahaavisto.com |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πέκκα Όλαβι Χααβίστο, (γεννημένος στις 23 Μαρτίου 1958) είναι Φινλανδός πολιτικός της Πράσινης Ένωσης, ο οποίος διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών από το 2019 έως το 2023.[4]
Ο Χααβίστο επέστρεψε στο Φινλανδικό Κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου 2007 μετά από απουσία 12 ετών και επανεξελέγη στις εκλογές του 2011, του 2015 και του 2019. Από τον Απρίλιο του 1995 έως τον Απρίλιο του 1999 ήταν Υπουργός Περιβάλλοντος στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο Λίπονεν. Τον Οκτώβριο του 2013 διορίστηκε υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης μετά την παραίτηση της Χάιντι Χαουτάλα. Υπήρξε επίσης μέλος του Δημοτικού Συμβούλιου του Ελσίνκι. Διατέλεσε επίσης ηγέτης της Πράσινης Ένωσης το διάστημα 2018-19 πριν τον διαδεχθεί η Μαρία Οχίσαλο.[5][6]
Ο Χααβίστο τερμάτισε δεύτερος στις Φινλανδικές προεδρικές εκλογές του 2012,[7] 2018,[8] και 2024,[9] έχασε δύο φορές από τον Σάουλι Νιινίστο και την τελευταία από τον Αλεξάντερ Στουμπ.[10] Ο Χααβίστο έγινε ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος υποψήφιος που διεκδίκησε την προεδρία της Φινλανδίας.
Παραπομπές
- ↑ «Medaljregn inför självständighetsdagen – Sanna Marin, Pekka Haavisto och Björn Wahlroos får utmärkelser». Hufvudstadsbladet (στα Σουηδικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Tunnetulle sivarille sotilasansiomitali». Uusi Suomi (στα Φινλανδικά). 4 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Tuula Haataiselle ja Pekka Haavistolle ranskalainen kunniamerkki». Ambassade de France à Helsinki (στα Φινλανδικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Pekka Haavisto: Third time lucky?». yle. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2024.
- ↑ «Pekka Haavisto valittiin vihreiden johtoon murskaäänin 40–1 – puolueella on Touko Aallon uupumisen myötä "peiliin katsomisen paikka"». Yle. 4 November 2018. https://www.hs.fi/paivanlehti/04112018/art-2000005887795.html. Ανακτήθηκε στις 5 November 2018.
- ↑ «Maria Ohisalo – parissa kuukaudessa ensin kansanedustajaksi, sitten ministeriksi ja nyt vihreiden puheenjohtajaksi» (στα fi). Yle Uutiset. https://yle.fi/uutiset/3-10831861. Ανακτήθηκε στις 15 June 2019.
- ↑ «The Greens of Finland, Presidential elections candidate». Green League. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ «Vihreiden Pekka Haavisto lähtee presidenttikisaan – "Pitää katsoa eteenpäin seuraavaan sataan vuoteen"» (στα Φινλανδικά). Helsingin sanomat. 11 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Pekka Haavisto lähtee presidenttikisaan valitsijayhdistyksen ehdokkaana». Yle. 8 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2023.
- ↑ «Νέος πρόεδρος της Φινλανδίας ο κεντροδεξιός Αλεξάντερ Στουμπ». EURACTIV. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2024.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pekka Haavisto στο Wikimedia Commons