Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλεξία Ντε Γκρες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.
Αλεξία
Πριγκίπισσα της Ελλάδας και της Δανίας
Περίοδος10 Ιουλίου 1965 – 20 Μαΐου 1967
Ανακήρυξη10 Ιουλίου 1965
Μον Ρεπό, Κέρκυρα, Ελλάδα
ΠροκάτοχοςΕιρήνη
ΔιάδοχοςΠαύλος
Γέννηση10 Ιουλίου 1965 (1965-07-10) (59 ετών)
Μον Ρεπό, Κέρκυρα, Βασίλειο της Ελλάδας
ΣύζυγοςΚάρλος Μοράλες Κιντάνα (ν. 1999)
ΕπίγονοιΑριέτα,
Άνα-Μαρία,
Κάρλος,
Αμέλια
ΟίκοςΓκλύξμπουργκ
ΠατέραςΚωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας
ΜητέραΆννα-Μαρία της Ελλάδας
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανισμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η Αλεξία Ντε Γκρες (Κέρκυρα, 10 Ιουλίου 1965), γνωστή και με τον τίτλο «Πριγκίπισσα Αλεξία της Ελλάδας και της Δανίας»[1][2][3] είναι η μεγαλύτερη κόρη του τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου Β΄ και της συζύγου του Άννας-Μαρίας.[4]

Το διάστημα μεταξύ 10 Ιουλίου 1965 και 20 Μαΐου 1967, οπότε γεννήθηκε ο αδελφός της Παύλος, υπήρξε η διάδοχος του ελληνικού θρόνου.

Ως απόγονος από πατρογονία του Χριστιανού Θ΄ της Δανίας, έχει τον τίτλο της πριγκίπισσας της Δανίας,[5][6] αλλά δεν βρίσκεται στην σειρά διαδοχής για τον δανικό θρόνο.[7]

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο θερινό ανάκτορο του Μον Ρεπό της Κέρκυρας και η γέννησή της αναγγέλθηκε με 21 κανονιοβολισμούς και σε όλη τη χώρα με κωδωνοκρουσίες. Η σύμπτωση μάλιστα της γέννησής της με τα Ιουλιανά ενέπλεξε το όνομά της στη συνθηματολογία των ημερών με κυρίαρχο το σύνθημα: «Αλεξία, πάρε θέση».

Μεγάλωσε στη Ρώμη, όπου μετοίκησε η βασιλική οικογένεια έπειτα από το αποτυχημένο Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967 ενάντια στη Δικτατορία των Συνταγματαρχών και τη φυγή της από την Ελλάδα. Το 1973 η οικογένεια μετακόμισε στην Κοπεγχάγη, στα Ανάκτορα Αμάλιενμποργκ, φιλοξενούμενη της Βασίλισσας Ίνγκριντ της Δανίας[8]. Ένα χρόνο αργότερα, το 1974, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Κάμπεμ, μια κωμόπολη της κομητείας του Σάρρεϋ, 27 χλμ. νοτιοδυτικά του Λονδίνου.

Τη βασική και μέση εκπαίδευση έλαβε στο Ελληνικό Κολέγιο του Λονδίνου και συνέχισε τις σπουδές της στο Froebel College του Ινστιτούτου του Ρόχαμπτον. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ με ειδίκευση στην Ιστορία και παρακολούθησε κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, από όπου έλαβε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Σπουδών στην παιδαγωγική της προσχολικής ηλικίας.[9][10]

Εργάστηκε τρία χρόνια ως δασκάλα προσχολικής αγωγής σε σχολείο του Λονδίνου και αργότερα ανέλαβε θεραπευτική διδασκαλία σε ομάδες παιδιών με Σύνδρομο Ντάουν, στο Fundación Catalana Síndrome de Down της Βαρκελώνης.

Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Άννα – Μαρία» και της ιστιοπλοϊκής ομάδας Azur de Puig.

Τον Δεκέμβρη του 2024, έλαβε μαζί με τα άλλα μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας την ελληνική υπηκοότητα, υπό το επώνυμο Ντε Γκρες.[11]

Οικογένεια

Στις 9 Ιουλίου 1999 παντρεύτηκε, στον ελληνορθόδοξο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας του Λονδίνου, τον Ισπανό αρχιτέκτονα και αθλητή, Κάρλος Μοράλες Κιντάνα (Carlos Morales Quintana),[12][13] με τον οποίον απέκτησαν τέσσερα παιδιά:

  • Την Αρριέττα Μοράλες ντε Γκρέθια (Arrietta Morales de Grecia), γ. στις 24 Φεβρουαρίου 2002 (2002-02-24) (22 ετών) στη Βαρκελώνη.
  • Την Άννα Μαρία Μοράλες ντε Γκρέθια (Ana-Maria Morales de Grecia), γ. στις 15 Μαΐου 2003 (2003-05-15) (21 ετών) στη Βαρκελώνη.
  • Τον Κάρλος Μοράλες ντε Γκρέθια (Carlos Morales de Grecia), γ. στις 30 Ιουλίου 2005 (2005-07-30) (19 ετών) στη Βαρκελώνη.
  • Την Αμελία Μοράλες ντε Γκρέθια (Amelia Morales de Grecia), γ. στις 26 Οκτωβρίου 2007 (2007-10-26) (17 ετών) στην Ισπανία.

Η Αλεξία και η οικογένειά της κατοικούν στο Puerto Calero των Καναρίων Νήσων.[14]

Σημειώσεις

  1. Η Δανέζικη Πράξη Διαδοχής, που εγκρίθηκε στις 5 Ιουνίου 1953, περιορίζει τον θρόνο της Δανίας σε εκείνους που κατάγονται από τον Χριστιανό Ι΄ της Δανίας και τη σύζυγό του, Αλεξανδρίνη του Μεκλεμβούργου-Σβερίν, μέσω εγκεκριμένων γάμων.[7]

Παραπομπές

  1. «BBC News | UK | Princess Alexia's wedding - in pictures». news.bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. 
  2. «Greek princess Alexia expecting fourth child». Peoplemag (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2023. 
  3. «Βόλτα στο κέντρο της Αθήνας της τέως βασιλικής οικογένειας». www.dimokratia.gr. 18 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2023. 
  4. Montgomery-Massingberd, Hugh. "Burke’s Royal Families of the World: Volume I Europe & Latin America, 1977, pp. 67, 316, 327-328. (ISBN 0-85011-023-8)
  5. «Ministry of Justice: Spm. nr. S 3937». webarkiv.ft.dk (στα Δανικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. 
  6. «Cphpost». 
  7. 7,0 7,1 LL.M., Prof. Dr. Axel Tschentscher,. «ICL > Denmark > Succession to the Throne Act». www.servat.unibe.ch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. 
  8. Πορτρέτο της Αλεξίας Αρχειοθετήθηκε 2019-09-26 στο Wayback Machine., στον επίσημο ιστότοπο της τέως βασιλικής οικογένειας.
  9. de Badts de Cugnac, Chantal. Coutant de Saisseval, Guy. Le Petit Gotha. Nouvelle Imprimerie Laballery. Paris. 2002. pp. 522-525, 536-539 (French) (ISBN 2-9507974-3-1)
  10. Eilers, Marlene. Queen Victoria's Descendants. Rosvall Royal Books, Falkoping, Sweden, 1997. pp. 31-33, 132, 173. (ISBN 91-630-5964-9)
  11. Newsroom (20 Δεκεμβρίου 2024). «Ντε Γκρες: Στο ΦΕΚ η απόφαση για την αναγνώριση ελληνικής ιθαγένειας στα μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας - Dnews». www.dnews.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2024. 
  12. «Royal weddings in history». Vogue. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. 
  13. «Princess Alexia's gown». Order of Splendor blog. 
  14. «Exilio de las Infantas en Lanzarote provocado por Zapatero». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αλεξία Ντε Γκρες
Νεότερος κλάδος του Οίκου του Όλντενμπουργκ
Γέννηση: 10 Ιουλίου 1965
Ελληνική βασιλική οικογένεια
Προκάτοχος
Πριγκίπισσα Ειρήνη
Διάδοχος του Ελληνικού θρόνου
10 Ιουλίου 1965 - 20 Μαΐου 1967
Διάδοχος
Πρίγκιπας Παύλος
ως Διάδοχος Πρίγκιπας