Μοναστήρι του Ικάλτο
Συντεταγμένες: 41°56′14.42″N 45°22′50.84″E / 41.9373389°N 45.3807889°E
| Μοναστήρι του Ικάλτο | |
|---|---|
| იყალთოს მონასტერი | |
 Ερείπια της μοναστηριακής ακαδημίας | |
 | |
| Είδος | κτήριο, μοναστήρι και ακαδημία |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°56′14″N 45°22′51″E |
| Θρήσκευμα | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Διοικητική υπαγωγή | Τελάβι |
| Χώρα | Γεωργία |
| Έναρξη κατασκευής | 6ος αιώνας |
| Προστασία | Πολιτισμικά Μνημεία Εθνικής Σημασίας της Γεωργίας |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μοναστήρι του Ικάλτο ( γεωργιανά: იყალთო) είναι ένα μοναστηριακό συγκρότημα στο ομώνυμο χωριό, που βρίσκεται περίπου 10 χλμ. δυτικά της πόλης Τελάβι στο μχάρε Καχέτι στην ανατολική Γεωργία.[1][2]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μοναστήρι του Ικάλτο ιδρύθηκε από τον Άγιο Ζήνων, έναν από τους 13 Ασσύριους Πατέρες, στα τέλη του 6ου αιώνα.[3][4]
Η μοναστηριακή ακαδημία ιδρύθηκε στις αρχές του 12ου αιώνα, τον καιρό της βασιλείας του Δαβίδ Δ' του Κτίστη, από τον Αρσένιο του Ικάλτο. Αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά-εκπαιδευτικά κέντρα της Γεωργίας. Στην Ακαδημία του Ικάλτο οι σπουδαστές διδάσκονταν θεολογία, ρητορική, αστρονομία, φιλοσοφία, γεωγραφία, γεωμετρία και ψαλμωδία, ή και εφαρμοσμένες τέχνες όπως κεραμική, μεταλλουργία, αμπελοκαλλιέργεια, οινοποιεία και φαρμακολογία. Λέγεται ότι ο διάσημος Γεωργιανός ποιητής του 12ου αιώνα Σότα Ρουσταβελί σπούδασε στην Ακαδημία.[3]
Το 1616, κατά τη διάρκεια μιας εισβολής, οι Πέρσες με αρχηγό τον Σάχ Αμπάς Α' έβαλαν πυρκαγιά στην Ακαδημία του Ικάλτο και την κατέστρεψαν.[3]
Στους επόμενους αιώνες, η μοναστική ζωή του Ικάλτο αποκαταστάθηκε αλλά οι δραστηριότητες της ακαδημίας όχι. Το 1921, μετά την ίδρυση της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γεωργίας και την προσάρτηση της Γεωργίας στη Σοβιετική Ρωσία το μοναστήρι έκλεισε. Το 1965 η εκκλησία του Αγίου Πνεύματος λειτούργησε ως μουσείο, αλλά πολλά χειρόγραφα, εικόνες και άλλα σημαντικά αντικείμενα, όπως η καμπάνα, χάθηκαν κατά την κομμουνιστική περίοδο. Το 1991, μετά την ανεξαρτητοποίηση της Γεωργίας το Μοναστήρι του Ικάλτο αποκαταστάθηκε.[5]
Τα έτη 2007-2009 ορισμένα από τα κτίρια του συγκροτήματος αποκαταστάθηκαν.
Επί του παρόντος, η επιμέλεια της μονής έχει ανατεθεί στον Πατέρα Ζαχαρία υπό την επίβλεψη του επισκόπου Δαβίδ του Αλαβερντί.[3]
.jpg)
.jpg)
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο μοναστηριακό συγκρότημα υπάρχουν 3 εκκλησίες: η Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος (Χβταέμπα), η Εκκλησία των Αγίων Πάντων (Κβελατσμίντα) και η Εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Σαμέμπα).
Η κύρια εκκλησία, η εκκλησία του Αγίου Πνεύματος, χτίστηκε τον 8ο-9ο αιώνα στην θέση μιας παλαιότερης εκκλησίας (στην οποία είχε θαφτεί ο Άγιος Ζήνων). Πρόκειται για μια σταυροειδή εκκλησία με έναν θόλο και καμπαναριό. Έχει υποβληθεί σε εργασίες ανακατασκευής κατά τους 10ο-12ο αιώνες.[1]
Η εκκλησία των Αγίων Πάντων είναι μία απλή μη διακοσμημένη βασιλική που χρονολογείται του 7ου αιώνα.[3] Η μικρή εκκλησία της Αγίας Τριάδας είναι η παλαιότερη και χρονολογείται του του 6ου αιώνα.[1]
.jpg)
Το κτίριο της μοναστηριακής ακαδημίας ήταν ένα μεγάλο διώροφο πέτρινο κτίριο, διαστάσεων 43 μ. x 35 μ.[1] Τα ερείπια του βρίσκονται πίσω από τις 3 εκκλησίες.
Στα κτίρια του συγκροτήματος περιλαμβάνονται κελάρια κρασιών, τραπεζαρία, και άλλες δομές που σχετίζονται με την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοποιεία. Η παραγωγή κρασιού γινόταν με την παραδοσιακή Γεωργιανή μέθοδο των κβέβρι (μεγάλοι χειροποίητοι περιέκτες που αντικαθιστούσαν τα βαρέλια και θάβονταν στο έδαφος). Στα κελάρια (μαράνι) και διάσπαρτα ολόγυρα στο χώρο υπάρχουν πολλά κβέβρι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «იყალთოს მონასტერი - თელავის რაიონი • about.ge». www.about.ge. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.
- ↑ დანელია, სტატიის ავტორი: დავით (19 Ιουνίου 2012). «იყალთოს მონასტერი». ამბიონი (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «The Ancient Wine Academy Of Ikalto». HMWS Blog (στα Αγγλικά). 21 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2019.
- ↑ ხ. რაქვიაშვილი, „ცამეტი ასურელი მამა და მათ მიერ დაარსებული მონასტერები“, თბ., 2015, გვ. 155-160
- ↑ ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, გვ. 286-287, თბ., 1986 წელი.