Lingua occitana

lingua neulatina

A lingua occitana, ò lingua uccitana (l'occitanu/l'uccitanu; nome nativu: occitan ò lenga d'òc) hè una lingua rumanza parlata in Francia meridiunale (l'Occitania, a Pruvenza-Alpi-Costa Azzurra, l'Alvernia-Rodanu-Alpi, a Nova Aquitania), è ancù un pocu in Spagna settentriunale (a Catalugna, a Val d'Aran) è di l'Italia (ind'e Valli occitani, in l'Alpi). Ci sò circa 2,8 milioni di locutori.

A lingua occitana (1900)

Varietà

mudificà
  • alverniate
  • guascone (aranese - variante guascona parlata in la Valle di Aran, in Catalogna)
  • limosinu
  • linguadocianu
  • provenzale
    • sciuadita (ebreu-provenzale)
  • vivaru-alpinu

I sfarenti dialetti è ortografie di l'occitanicu

mudificà

Quì sottu pudete leghje a listessa frasa, stratta da a Dichjarazione Universale di i Diritti di l'Omu, inde e sfarente grafie è ortografie di l'occitanicu.

  • A verzione classica hè a più impiegata.

Alverniate

Totas las personas naisson liuras e egalas en dignitat e en dreit. Son dotadas de rason e de consciéncia e lor chau (/fau) agir entre elas amb un esperit de fraternitat.

Gascone

Totas las personas que vaden libras e egaus en dignitat e en dret. Que son dotadas de rason e de consciéncia e que'us cau agir enter eras dab un esperit de fraternitat.

Linguadocianu

Totas las personas naisson liuras e egalas en dignitat e en drech. Son dotadas de rason e de consciéncia e lor cal agir entre elas amb un esperit de fraternitat.


Testu in provenzale, scrittu sicondu a norma classica

Totei lei personas naisson liuras e egalas en dignitat e en drech. Son dotadas de rason e de consciéncia e li cau (/fau) agir entre elei amb un esperit de fraternitat.

Testu in u listessu dialettu, ma sta volta sicondu a norma mistralenca

Tóuti li(lei) persouno naisson libro e egalo en dignita e en dre. Soun doutado de resoun e de counsciènci e li fau agi entre éli em' un esperit de fraternita.

Ligami annant'à a Reta

mudificà