boazet

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar boaz (pennrann ar verb boazañ), hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

boazet /ˈbwɑːzet/

1. Anv-gwan-verb ar verb boazañ
   • Pa vezen-me o tioual va zaout, me, evit tremen an amzer hag evit c'hoari, a lakea va dourn er c'hiz-se d'ar maout hag em boa her boazet da dourtal evelse. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 146.)
   • Boazet, epad an dispac'h, da veza bemdez var riskl da goll he vuez, ne gemere aoun rak netra. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 312.)
   • [...] ? Gwir eo ive n'oun ket boazet da zisken er c'hao : aze zo doriou teir pe beder ; eun dibad am eus ranket ober. [...]. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 22.)
   • [...], bet moumounet gant he zad, abaoe ma oa anezi, ha boazet da ober e pep lec'h he mestrez. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 9.)
   • [...] n'eo ket boazet da sellout ouzh ar c'houmoul o korolli .... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 69.)
   • Ne vo ket fall ar geusteurenn, a gredan, rak hounez a zo boazet da farda traou lipous ! — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 31.)

Troidigezhioù

• galleg : (s'être) accoutumé ^(fr) , habitué ^(fr)