Атаманіўка

Атаманіўка (укр.: Отаманівка) — горад раённага значэння ў Луганскай вобласці Украіны, падпарадкаваны Краснадонскаму гарадскому савету горада Краснадон. Асноўная занятасць насельніцтва — прадпрыемствы вугальнай прамысловасці. (Холдынгавая кампанія «Краснадонвугаль»). 19 верасня 2024 года Вярхоўная Рада Украіны пераіменавала горад у межах дэрусіфікацыі.

Горад Атаманіўка укр.: Отаманівка Герб Сцяг Краіна Украіна Вобласць Луганская вобласць Раён Луганскі раён[d] Каардынаты 48°20′40″ пн. ш. 39°39′30″ у. д. Заснаваны 1954 Плошча 2,88 км² Вышыня цэнтра 210 м Насельніцтва ▼22 937 чал. (2017) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Паштовыя індэксы 94415 Аўтамабільны код BB і НВ / 13 Атаманіўка на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эканоміка

• Шахта «Гарэхаўская»
• Шахта імені 50-годдзя СССР
• Шахта «Маладагвардзійская»
• Шахта «Самсонаўская-Заходняя»
• Шахта «Талаўская»
• ДАФ «Самсонаўская»

Адукацыя

Агульнаадукацыйныя навучальныя ўстановы

• Маладагвардзійская агульнаадукацыйная школа І-III ступеняў № 7 (вул. Калініна, 1)
• Маладагвардзійская агульнаадукацыйная школа І-III ступеняў № 10 (вул. Кацюбінскага, 8)
• Маладагвардзійская агульнаадукацыйная школа І-III ступеняў № 21 (кв. Кашавога)

Пазашкольныя навучальныя ўстановы

• Маладагвардзійскі цэнтр дзіцячай творчасці № 2 (вул. Маладзёжна 6)
• Дзіцяча-юнацкая спартыўная школа № 2 (кв. Кашавога)

Сярэдне-спецыяльныя навучальныя ўстановы

• Маладагвардзійскі прафесійны будаўнічы ліцэй

Насельніцтва

Паводле дэмаграфічных дадзеных насельніцтва горада імкліва скарочваецца, што з’яўляецца вынікам закрыцця шахт, адсутнасці вышэйшых навучальных устаноў і нястачы працы. Рээміграцыйная хваля спрыяе таму, што частка насельніцтва павяртаецца да сваёй гістарычнай радзімы, пакідаючы калісьці перспектыўны горад.

Гісторыя

Першыя свідравіны былі тут прасвідраваныя яшчэ ў 1936 годзе, аднак шырокая разведка вугальных пластоў пачалася з 1944 года. Праз пяць гадоў была завершаная разведка пластоў Атаманскага комплексу для талаўскіх шахт, а да 1952 года — Самсонаўскіх вугальных палёў. Услед за геологоразведчиками у данецкі стэп дашлі шахтабудаўнікі. У жніўні 1951 года яны прыступілі да будынка першай шахты будучага горада — «Гарэхаўскай», а праз два года — «Талоўскай». Адначасова з закладкай шахты «Гарэхаўская» непадалёк ад яе пачаткаў будавацца шахцёрскі пасёлак. Спачатку ў ім будаваліся аднапавярховыя хаты, а ў 1952 годзе Міністэрства вугальнай прамысловасці СССР прыняло рашэнне аб будаўніцтве пасёлка індустрыяльным метадам. Узімку 1953 года ў стэпы з’явіліся геадэзісты і праектоўнікі, услед за імі дашлі будаўнікі. Сюды, на новае будаўніцтва, прыбывала моладзь з шматлікіх абласцей Украіны, Беларусі, Расіі. Жылі ў вагончыках, намётах.

Улетку 1954 года быў закладзены падмурак пад першыя будынкі на вуліцы Леніна — цэнтральнай магістралі горада.