Волхаўскі фронт
Во́лхаўскі фронт (існаваў 17 снежня 1941 — 23 красавіка 1942 года і 8 чэрвеня — 15 лютага 1944 года) — фарміраванне (аб’яднанне) РСЧА, адзін з франтоў Вялікай Айчыннай вайны.
| Волхаўскі фронт | |
|---|---|
| руск.: Волховский фронт | |
 Эмблема УС СССР | |
| Гады існавання | 1941—1942; 1942—1944 |
| Краіна |
 СССР |
| Падпарадкаванне | камандуючаму войскамі фронту |
| Уваходзіць у | Узброеных Сіл СССР |
| Тып | фронт |
| Складаецца з | упраўленне, аб’яднанні, злучэнні, вайсковыя часці і ўстановы |
| Функцыя | абарона |
| Колькасць | аб’яднанне |
| Удзел у | Вялікая Айчынная вайна |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры | Камандуючы К. А. Мерацкоў |
Фарміраванні і расфарміраванні
правіцьСтвораны па дырэктыве Стаўкі ВГК ад 17 снежня 1941 года з ліку сіл левага крыла Ленінградскага фронту і рэзерваў Стаўкі ВГК у ходзе абароны гарадоў Ленінградскай вобласці Волхава і Ціхвіна.
23 красавіка 1942 года фронт расфарміраваны і пераўтвораны ў «Волхаўскую групу войскаў» («Група войск Волхаўскага напрамку») Ленінградскага фронту.
8 чэрвеня 1942 года Волхаўскі фронт утвораны зноў[1].
Канчаткова скасаваны 15 лютага 1944 года.
1941—1944
правіцьВойскі Волхаўскага фронту на працягу бітвы за Ленінград у 1941—1944 гадах разам з войскамі Ленінградскага фронту супрацьстаялі 16-й (снежань 1941 — студзень 1942 г.), 18-й нямецкай арміі (студзень 1942 г. — люты 1944 г.) і 11-й (верасень — кастрычнік 1942 г.) нямецкім арміям Групы армій «Поўнач». У красавіку 1942 года штаб Волхаўскага фронту размяшчаўся ў Малой Вішеры[2]. У студзені 1943 года войскі фронту адыгралі найважнейшую ролю ў прарыве блакады Ленінграда, а ў 1944 годзе — у поўным вызваленні горада ад варожай блакады.
Волхаўскі фронт першага фарміравання (17.12.1941 — 23.4.1942)
правіць- Кіруючы склад
- Камандуючы войскамі: генерал арміі К. А. Мерацкоў
- Член Ваеннага савета: армейскі камісар 1-га рангу А. І. Запарожац
- Начальнік штаба: камбрыг, з 28.12.1941 г. генерал-маёр Р. Д. Стэльмах
- Начальнік палітычнага ўпраўлення: дывізіённы камісар П. І. Гарохаў
- Намеснік камандуючага: генерал-лейтэнант А. А. Уласаў (з 20.04.1942 — адначасова камандуючы 2-й ударнай арміі)
- Склад фронту, па стану на 1 студзеня 1942 года
- 2-я ўдарная армія
- 4-я армія
- 52-я армія
- 59-я армія
- Часці непасрэднага падпарадкавання фронту
Волхаўская група войскаў Ленінградскага фронту (23.4 — 8.6.1942)
правіць- Кіруючы склад
- Камандуючы войскамі: генерал-лейтэнант М. С. Хозін[3]
- Член Ваеннага савета: армейскі камісар 1-га рангу А. І. Запарожац
- Начальнік штаба: генерал-маёр Р. Д. Стэльмах
- Начальнік палітычнага ўпраўлення: дывізіённы камісар П. І. Гарохаў (23.4—12.5.1942 г.); дывізіённы камісар І. В. Шыкін (12—19.5.1942 г.) [Адначасова з’яўляўся начальнікам палітупраўлення Ленінградскага фронту]
Волхаўскі фронт другога фарміравання (8.6.1942 — 15.2.1944)
правіць- Кіруючы склад
- Камандуючы войскамі: генерал арміі К. А. Мерацкоў
- Член Ваеннага савета: армейскі камісар 1-га рангу, 8.10.1942 г. карпусны камісар А. І. Запарожац (9.6—8.10.1942 г.); карпусны камісар, з 6.12.1942 г. генерал-лейтэнант Л. 3. Мехліс (8.10.1942 г. — 17.4.1943 г.); генерал-маёр, з 24.8.1943 г. генерал-лейтэнант Ц. Ф. Штыкоў (17.4.1943 г. — 15.2.1944 г.)
- Начальнік штаба: генерал-маёр Р. Д. Стэльмах (9.6—5.10.1942 г.); генерал-лейтэнант М. М. Шарохін (5.10.1942 г. — 25.6.1943 г.); генерал-маёр, з 26.9.1943 г. генерал-лейтэнант Ф. П. Озераў (25.6.1943 г. — 15.2.1944 г.)
- Начальнік палітычнага ўпраўлення: брыгадны камісар, з 6.12.1942 г. генерал-маёр К. Ф. Калашнікаў (20.6.1942 г. — 15.2.1944 г.)[4]
- Склад фронту, па стану на 1 студзеня 1943 года
- 2-я ўдарная армія
- 4-я армія
- 8-я армія
- 52-я армія
- 54-я армія
- 59-я армія
- 14-я паветраная армія
- Часці непасрэднага падпарадкавання фронту
- Склад фронту, па стану на 1 студзеня 1944 года
- 8-я армія
- 54-я армія
- 59-я армія
- 14-я паветраная армія
- Часці непасрэднага падпарадкавання фронту
Асноўныя аперацыі Волхаўскага фронта
правіцьФотагалерэя
правіць-
Сустрэча воінаў 2-й ударнай і 67-й армій, 18 студзеня 1943 г., фатаграфія Д. Казлова. -
Дакументы
правіць- Дырэктыва Стаўкі ВГК № 005581 ад 11.12.1941 г. аб стварэнні Волхаўскага фронту
- Дырэктыва Стаўкі ВГК № 170696 ад 2.12.1942 г. аб зацвярджэнні плана аперацыі «Іскра»
- Дырэктыва Стаўкі ВГК № 220023 ад 13.02.1944 г. аб скасаванні Волхаўскага фронту
Зноскі
- ↑ Камандуючы Ленінградскім фронтам М. С. Хозін 1942/06/08 быў зняты з пасады камандуючага фронту з фармулёўкай «За невыкананне загаду Стаўкі аб своечасовым і хуткім адводзе войскаў 2-й ударнай арміі, за папярова-бюракратычныя метады кіравання войскамі, за адрыў ад войскаў, у выніку чаго праціўнік перарэзаў камунікацыі 2-й ударнай арміі і апошняя была пастаўлена ў выключна цяжкае становішча» Исаев А. ВОЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА -[ Военная история ]- Краткий курс истории ВОВ. Наступление маршала Шапошникова
- ↑ Катышкин И. С. ВОЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА -[ Мемуары ]- Служили мы в штабе армейском
- ↑ Адначасова з’яўляўся камандуючым войскамі Ленінградскага фронту, зняты з пасады за правал Любанскай наступальнай аперацыі і гібель 2-й ударнай арміі
- ↑ Руководящий состав Волховского фронта
Літаратура
правіць- Блокада Ленинграда в документах рассекреченных архивов/под ред. Н. Л. Волковского. — М.: АСТ, СПб.: Полигон, 2005. Архівавана 13 сакавіка 2012.
- Мерецков К. А. На службе народу. — М.: Политиздат, 1968.
- На Волховском фронте. 1941—1944. — М.: «Наука», 1982.
- Бешанов В. В. Ленинградская оборона. — М.: ООО «Издательство АСТ», Мн.: Харвест, 2005.
- Гланц Дэвид. Битва за Ленинград. 1941—1945. — М.: АСТ: Астрель, 2008. ISBN 978-5-17-053893-5.
- Шигин Г. А. Битва за Ленинград: крупные операции, «белые пятна», потери./Под редакцией Н. Л. Волковского. — СПб.: ООО "Издательство «Полигон», 2004. ISBN 5-89173-261-0.
- Гаврилов Б. И. Введение // Через «Долину смерти». Подвиг и трагедия воинов Волховского фронта. Январь-июнь 1942 г. Т. 1. Воспоминания и материалы. М., Институт российской истории РАН 2002.
- Гаврилов Б. И. «Долина смерти». Трагедия и подвиг 2-й ударной армии. — М.: Институт российской истории РАН 1999. ISBN 5-8055-0057-4