Boeing
The Boeing Company ye una empresa multinacional d'Estaos Xuníos[1] que diseña, fabrica y viende aviones, helicópteros, misiles y satélites y apurre asesoramientu y serviciu téunicu. Boeing ye unu de los mayores fabricantes d'aeronaves del mundu, el segundu contratista de defensa del mundu, según datos de 2013,[2]y el mayor esportador d'Estaos Xuníos en función del valor del dólar.[3][4] Les sos aiciones atopar nel Permediu Industrial Dow Jones.
La sede central de Boeing atópase en Chicago y la compañía ta liderada pol presidente y CEO Dennis Muilenburg.[5][6][7]
Boeing ta entamada en cinco divisiones principales: Boeing Commercial Airplanes (BCA) (aviones comerciales), Boeing Defense, Space & Security (BDS) (defensa, espaciu y seguridá), Engineering, Operations & Tecnology (inxeniería, operaciones y teunoloxía), Boeing Capital y Boeing Shared Services Group (grupu de servicios compartíos).
En 2014, Boeing rexistró US$90,780 mil millones en ventes, lo que la asitió en 2015[8] nel númberu 90 de la llista "Fortune Global 500" y nel númberu 27 de la llista de «Les empreses más almiraes del mundu», de la revista Fortune.[9]
Historia
[editar | editar la fonte]Antes de 1930
[editar | editar la fonte]
En marzu de 1910, William E. Boeing mercó los estelleros Heath de Seattle, nel ríu Duwamish, que darréu se convirtieron na so primer fábrica d'aviones.[10] William Boeing constituyó la so empresa en Seattle el 15 de xunetu de 1916 como Pacific Aero Products Co. Boeing fundóse más tarde en Delaware. El certificáu de fundación foi rellenáu na Secretaría del Estáu de Delaware el 19 de xunetu de 1934. William Boeing estudió na Universidá de Yale y trabayu primeramente na industria maderero, onde se fixo ricu y aprendió sobre estructures de madera. Estes conocencies fueron de gran valor pal diseñu y l'ensamblaxe de los sos aviones. La empresa fundar en Seattle, nel Estáu de Washington, pa beneficiase del suministru llocal de madera d'abetu.[11]
William Boeing mercó un hidroavión "Flying Birdcare" del fabricante Glenn L. Martin Company y enseñólu a pilotar el mesmu Glenn L. Martin. William Boeing estrellar col so avión Birdcage y cuando Martin informólu de que nun habría pieces de recambiu disponibles mientres unos meses, Boeing diose cuenta de que podía construyir el so propiu avión nesa cantidá de tiempu. Él y el so amigu Westeverlt, en volando nun avión de la empresa Curtiss, alcordaron construyir un avión meyor que'l Birdcage y llueu fabricaron l'hidroavión B&W.[12] Este foi'l primer avión ensamblado nun hangar asitiáu en orellar nordés del llagu Union de Seattle. Munchos de los primeros aviones de Boeing fueron hidroaviones. William Boeing fundó la so empresa unos pocos meses dempués del vuelu inaugural, el 15 de xunu, de dos hidroaviones construyíos cola ayuda de George Conrad Westervelt, un inxenieru de la marina de los Estaos Xuníos.
El 9 de mayu de 1917 la compañía convertir en Boeing Airplane Company. A finales de 1917, Estaos Xuníos entró na I Guerra Mundial y Boeing sabía que la Marina de los Estaos Xuníos precisaría hidroaviones pa les sos maniobres. D'esta forma, Boeing fletó dos nuevos modelos C a Pensacola, Florida, onde volaben los aviones de la Marina. A la Marina gustólu'l modelu C y encargó 50 más.[12] La compañía treslladar a un antiguu estelleru más grande nel calce baxu del ríu Duwamish.
Cuando terminó la I Guerra Mudial, en 1918, hubo un gran escedente d'aviones militares usaos, que se vendieron baratos, anubriendo'l mercáu de los aviones comerciales. Esto torgó que les compañíes d'aviones, como Boeing, vendieren aviones nuevos. Por causa de esto, munches empreses del sector de l'aviación abandonaron el negociu, pero otres compañíes, ente les que taba Boeing, empezaron a vender otros productos. Boeing empezó a construyir aparadores, mostradores y muebles, xunto con barcos de fondu planu llamaos Sea Sleds (que n'asturianu significa «trineos de mar»).
En 1919 el Boeing B-1 fixo'l so primer vuelu. El vuelu llevaba un pilotu, dos pasaxeros y daqué de corréu. A lo llargo d'ocho años, fixo los vuelos del corréu aereu internacional dende Seattle, nel Estáu de Washington, a Victoria, na Columbia Británica.[13] El 24 de mayu de 1920 el Boeing 8 fixo'l so primer vuelu. Foi'l primer avión que voló sobre Mount Rainier.[14]
En 1923 Boeing empezó a competir contra Curtiss por un contratu pa desenvolver un caza pal serviciu aereu del Exércitu de los Estaos Xuníos. Anque Curtiss acabó'l so diseñu primeru y foi premiada col contratu, Boeing siguió desenvolviendo'l so caza PW-9. Esi avión, xunto col caza Boeing P-12/F4B,[15] fixeron de Boeing una compañía líder en caces a lo llargo de la siguiente década.
En 1925 Boeing construyó un avión, modelu 40, por que'l gobiernu de los Estaos Xuníos usar nel so serviciu postal. En 1927 construyóse una versión ameyorada d'esti avión, el modelu 40A, que ganó'l contratu de la Oficina de Correos de los Estaos Xuníos pa partir la correspondencia ente San Francisco y Chicago. El 40A tamién tenía una cabina de pasaxeros que podía allugar a dos pasaxeros.[16]
Esi mesmu añu, Boeing creó una aereollinia denomada Boeing Air Transport, que se fundió un añu más tarde con Pacific Air Transport y cola Boeing Airplane Company. El primer vuelu de corréu de l'aereollinia foi'l 1 de xunetu de 1927.[16] La compañía camudó'l so nome a United Aircraft and Transport Corporation en 1929 y adquirió les empreses Pratt & Whitney, Hamilton Standard Propeller Company y Chance Vought. United Aircraft mercó National Air Transport en 1930.
El 27 de xunetu de 1928 realizó'l so primer vuelu'l Boeing 80, un biplanu de 12 pasaxeros. Colos sos trés motores, foi'l primer avión de Boeing construyíu cola única intención de ser un avión de pasaxeros. La versión ameyorada, la 80A, que podía llevar a 18 pasaxeros, fixo'l so primer vuelu en setiembre de 1929.[16]
Décades de 1930 y 1940
[editar | editar la fonte]
En 1930 construyóse'l Boeing Monomail, un monoplanu d'ala baxa pa llevar corréu. Taba realizáu por completu de metal, yera bien rápido y aerodinámicu y tenía un tren d'aterrizaxe retráctil. Ello ye que'l so diseñu yera tan novedosu que los motores y les hélices de la dómina nun pudieren remanar esi avión. Cuando les hélices de camín controlable desenvolviéronse, Boeing taba construyendo'l so avión modelu 247. Construyéronse dos Monomails. El segundu, el modelu 221, tenía una cabina pa 6 pasaxeros.[17][18]
El Boeing 247, apaecíu en 1933, foi'l primer avión de pasaxeros modernu. El 247 yera un monoplanu d'ala baxa realizáu dafechu de metal que yera más seguru, más rápidu y más bono de remanar qu'otros aviones de pasaxeros. Por casu, foi'l primer avión de pasaxeros de doble motor que podía volar con un solu motor. Nuna era de motores pocu fiables, esto ameyoró descomanadamente la seguridá del vuelu. Boeing construyó los primeres setenta aviones puramente pa les operaciones de la so propia aereollinia filial, United Airlines. Esto perxudicó a les aereollinies de la competencia y como esto perxudicaba a la competencia ente les empreses el gobiernu de los Estaos Xuníos solicitó que se prohibiera nesi momentu.
La Llei del Corréu Aereu (Air Mail Act) de 1934 prohibió a les aereollinies y a los fabricantes tar sol mesmu mantu corporativu, de cuenta que la compañía se divió en tres empreses más pequeñes: Boeing Airplane Company, United Airlines y United Aircraft Corporation, que foi precursora de United Technologies. Como resultáu d'esto, William Boeing vendió la so aiciones y abandonó Boeing. Claire Egtvedt, que se convirtiera en presidente de Boeing en 1933, convirtióse tamién en direutor de la empresa. Él creía que'l futuru de la empresa taba na construcción d'aviones más grandes.[19][20] Los llabores empezaron en 1936 na segunda fábrica de Boeing (Boeing Plant 2) p'afaela a la producción d'aviones más grandes.
Poco dempués algamóse un alcuerdu cola aereollinia Pan Am pa desenvolver un avión comercial capaz de llevar pasaxeros en rutes tresoceániques. El primer vuelu del Boeing 314 Clipper foi en xunu de 1938. Foi'l mayor avión civil de la so dómina, con una capacidá de 90 pasaxeros en vuelos diarios, y 40 pasaxeros en vuelos nocherniegos. Un añu dempués, inauguróse'l primer serviciu regular de vuelu con pasaxeros ente Estaos Xuníos y el Reinu Xuníu. Subsecuentemente, abriéronse otres rutes, de cuenta que'l Pan Am usó'l Boeing 314 pa vuelos a otros llugares del mundu.
En 1938 Boeing completó los sos trabayos pal so modelu 307 Stratoliner. Este foi'l primer avión de tresporte cola cabina presurizada, y yera capaz de volar a una altitú de 6100 metros, percima de munches inclemencies climátiques. Taba basáu nel B-17 Flying Fortress; usaba les mesmes ales, la mesma cola y los mesmos motores.
_American_Overseas_1949-50.jpg)
Mientres la II Guerra Mundial, Boeing construyó un gran númberu de bombarderos B-17 Flying Fortress y B-29 Superfortress. Boeing batió'l récor de les empreses contratistes. Boeing ocupó'l docenu puestu ente les corporaciones de los Estaos Xuníos nel valor de los contratos de producción en tiempos de guerra.[21] Munchos de los trabayadores yeren muyeres que los sos homes fueren a la guerra. A principios de marzu de 1944, la producción aumentara tantu que se construyíen 350 aviones cada mes. Pa protexese d'ataques aéreos, les fábriques taben cubiertes con vexetación y elementos agrícoles. Mientres estos años de guerra les principales compañíes d'aeronaves d'Estaos Xuníos cooperaron. El bombarderu B-17 diseñáu por Boeing foi ensamblado tamién por Lockheed Aircraft Corporation y por Douglas Aircraft Corporation, ente que'l B-29 foi ensamblado tamién por Bell Aircraft Corporation y por Glenn L. Martin Company.[22]
Década de 1950
[editar | editar la fonte]
Boeing desenvolvió aviones militares como los bombarderos Boeing B-47 Stratojet y el B-52 Stratofortress a finales de los años 40 y yá nos años 50. A principios de los años 50, Boeing usó fondos de la compañía pa desenvolver l'avión de pasaxeros 361-80, lo que llevó al so a cabu'l desarrollu del KC-135 Stratotanker y del avión de pasaxeros Boeing 707. Dalgunos d'estos fueron construyíos na fábrica de Boeing de Wichita, Kansas, qu'esistió dende 1931 a 2014.
A mediaos de 1950 la teunoloxía había avanzáu significativamente, lo que dio a Boeing la oportunidá de desenvolver y de fabricar nuevos productos. Unu de los primeros foi'l misil empuestu de curtiu algame usáu pa interceptar aeronaves enemigues. Entós daquella la Guerra Fría yera un fechu y Boeing usó la teunoloxía d'estos misiles de curtiu algame pa desenvolver misiles intercontinentales.
En 1958 Boeing empezó a desenvolver el so Boeing 707, el primer avión a reaición (jet) de pasaxeros d'Estaos Xuníos, en respuesta al De Havilland Comet británicu, al Sud Aviation Caravelle francés y al Tupolev Tu-104 soviéticu, que componíen la primer xeneración d'aviones comerciales a reaición. Col 707, un avión de pasaxeros de cuatro motores y 156 asientos, los Estaos Xuníos convertir en líderes na fabricación d'aviones jet. Pocos años dempués, Boeing creó una segunda versión del so avión, el Boeing 720, que yera llixeramente más rápidu y tenía menor autonomía.
Boeing yera'l mayor productor de motores con turbinas pequeñes mientres los 50 y los 60. Los motores representaben unu de los mayores esfuercios de la compañía pa espandir el so productu más allá de los usos militares tres la II Guerra Mundial. El desarrollu de la turbina con motor de gasolina empezó en 1943 y la turbina de gasolina de Boeing aplicar a los modelos 502, 520, 540, 551 y 553. Boeing construyó 2461 motores antes de dexar la producción n'abril de 1968. Boeing foi pioneru en munches aplicaciones de la turbina con motor de gasolina, incluyendo'l so usu pa helicópteros y barcos.[23]
Década de 1960
[editar | editar la fonte]Boeing adquirió la empresa Vertol Aircraft Corporation en 1960[24] y foi reorganizada como una divisón de la compañía. L'helicópteru CH-47 Chinook de doble rotor, producíu por Vertol, voló per primer vegada en 1961. Esti helicópteru, aptu pa cargues pesaes, sigue usándose a día de güei. En 1964, Vertol produció tamién el CH-46 Sea Knight.
N'avientu de 1960 Boeing anunció'l jet 727, que se comercializó trés años dempués. En 1961 Boeing ganó un contratu pa fabricar el la parte S-IC del cohete Saturn V, fabricáu por Michoud Assembly Facility en Nueva Orleans, Louisiana.
En 1966 el presidente de Boeing William M. Allen pidió a Malcom T. Stamper qu'encabezara la producción del Boeing 747. Esto supunxo un gran retu d'inxeniería y desarrollu, ya incluyó la construcción de la mayor fábrica del mundu n'Everett, estáu de Washington. La fábrica tenía'l tamañu de 40 campos de fútbol americano.[25] En 1967 Boeing realizó'l 737 otru avión de pasaxeros autonomía curtia y media, con dos motores.
La inauguración del 747-100 tuvo llugar en 1968, na fábrica de Everett, que taba a una hora de la sede de Seattle. El primer vuelu tuvo llugar un añu dempués. El primer vuelu comercial del 747 foi en 1970. El 747 tenía una autonomía intercontinental y una capacidá de pasaxeros mayor que los modelos anteriores de Boeing.
Boeing tamién desenvolvió hidroales na década de 1960. El USS High Point (PCH-1) foi una embarcación esperimental. El hidroala patrulleru USS Tucumcari (PGH-2) foi más esitosu. Solo construyóse unu, pero foi usáu en Vietnam y n'Europa hasta que llancó en 1972. El Tucumari y otros barcos posteriores fabricar en Renton. Anque los hidroalas de la marina fueron retiraos del serviciu a finales de los 80, los hidroalas de Boeing con motor a reaición siguen en serviciu n'Asia.
Década de 1970
[editar | editar la fonte]
A empiezos de los años 70 Boeing sufrió simultáneamente l'amenorgamientu del gastu militar na Guerra de Vietnam, la ralentización del programa espacial por tar el proyeutu Apollo cercanu a completase, la recesión de 1969-1970[26] y la delda de 2000 millones de dólares adquirida pal desarrollu del nuevu 747.[27] La crisis económica yera tan grande en dellos ámbitos que daquién punxo una valla publicitaria cerca del aeropuertu que dicía: «La última persona que se vaya de Seattle qu'apague les lluces».[27]
En xineru de 1970 el primer 747, un avión de pasaxeros de cuatro motores y gran autonomía, realizó'l so primer vuelu comercial col Pan Am. El 747 camudó la industria aeronáutico, aproviendo d'una mayor capacidá de pasaxeros que cualesquier otru avión en producción. La compañía apurrió unos 1400 Boeing 747. El 747 foi atropando meyores continues pa caltenese actualizáu tecnológicamente. Desenvolviéronse tamién versiones más grandes allargando la cubierta cimera. La versión más moderna del 747, el Boeing 747-8, ta en producción dende 2015.
Boeing fabricó trés hidroalas Jetfoil 929-100 que fueron adquiríos en 1975 pa emprestar serviciu en Ḥawai. Cuando remató'l so serviciu en 1979 estos trés hidroalas fueron adquiríos por Far East Hydrofoil pa emprestar serviciu ente Ḥong Kong y Macáu.[28]
Década de 1980
[editar | editar la fonte]En 1980 la situación económica empezó a ameyorar. Boeing ensambló el so 737 númberu 10 000. Mientres los siguientes años, los aviones comerciales y les sos versiones militares convertir nel equipamientu básicu de les aereollinies y de les fuercies aérees. Como'l tráficu aereu aumentó, la competencia fíxose más grande, sobremanera con Airbus, un nuevu fabricante européu d'aviones de pasaxeros. Boeing tenía qu'ufiertar nueves aeronaves, y desenvolvió el 757 d'un pasiellu, el 767 de dos pasiellos y una versión actualizada del 737. Un proyeutu importante d'estos años foi'l tresbordador STS (programa del tresbordador espacial o Space Shuttle), nel cual Boeing contribuyó apurriendo la so esperiencia en cohetes espaciales adquirida mientres la era del programa Apollo. Boeing paricipó tamién con otros productos nel programa espacial, y foi'l principal contratista pal programa de la Estación Espacial Internacional.
Mientres esta década Boeing intervieno en dellos proyeutos militares, incluyendo Northrop Grumman B-2 Spirit, un bombarderu furtivu. Boeing realizó la parte esterior del alerón, la seición central del fuselaxe de popa, el tren d'aterrizaxe , el sistema de combustible y el sistema de suministru d'armes. Hasta 1991, el B-2 Spirit foi'l mayor programa militar nel qu'interviniera Boeing, emplegando a unes 10 000 persones. Esi mesmu añu, l'Asociación Nacional d'Aeronáutica de los EE. UU. (National Aeronautic Association of the USA) premió al equipu que diseñara'l B-2 Spirit col troféu Collier polos sos llogros aeroespaciales pa los Estaos Xuníos. El primer ensamblaxe final del B-2 Spirit tuvo llugar en payares de 1988 en Palmdale, California, y voló per primer vegada'l 17 de xunetu de 1989.[29]
Tamién punxeron en producción el sistema de defensa aérea Avenger y una nueva xeneración de misiles de curtiu algame. Mientres estos años, Boeing foi bien activa a la d'actualizar l'equipamientu militar esistente y nel desarrollu de nuevos elementos. Boeing tamién contribuyó nel desarrollu turbinas que funcionaren cola enerxía eólica cola turbina esperimental MOD-2 pa la NASA y pal Departamentu d'Enerxía de los Estaos Xuníos, y cola MOD-5B pa Ḥawai.[30]
Década de 1990
[editar | editar la fonte]Boeing foi una de los siete empreses que puxaron pol Advanced Tactical Fighter. Boeing alcordó trabayar n'equipu con General Dynamics y Lockheed, polo que los trés empreses participaríen nel desarrollu si escoyía'l diseñu de cualesquier d'elles. Finalmente, foi escoyíu'l diseñu de Lockheed, que se convirtió nel Lockheed Martin F-22 Raptor.[31]
N'abril de 1994 Boeing punxo a la venta l'avión de pasaxeros más modernu del momentu, el 777, de dos motores, con una capacidá de 300 a 370 pasaxeros y una distribución similar al 767 y al 747. El 777 yera l'avión bimotor más grande del mundu y foi tamién el primer avión de pasaxeros de Boeing qu'ufiertaba un sistema fly-by-wire, concebíu, en parte, como respuesta a les meyores realizaes pol grupu européu Airbus. Esti avión foi un finxu importante, porque taba diseñáu pa poder ser dirixíu na so totalidá por un ordenador (computer-aided desing, CAD).[32] El 777 foi tamién el primer avión que foi certificáu en 180 minutos ETOPS cuando foi puestu en circulación pola Federal Aviation Administration (FAA) de los Estaos Xuníos.[33] A mediaos de los 90 la compañía tamién desenvolvió una versión ameyorada del 737, el 737 "de nueva xeneración" o 737 NG. Esta haise convertíu na versión del 737 que más rápido se vendió na historia, y el 20 d'abril de 2006, les sos ventes devasaron a les del clásicu 737 con un encargu de 79 aviones de Southwest Airlines.
En 1995, Boeing decidió baltar la so sede de East Marxinal Way South en llugar d'afaela a los nuevos estándares sísmicos. La sede foi treslladada a un edificiu axacente y la baltadera tuvo llugar en 1996.[34] En 1997, Boeing asítiase na so nueva sede, cerca del aeropuertu de King County, en Seattle.[35]
En 1996 Boeing adquirió les unidaes aeroespaciales y de defensa de Rockwell International. Eses unidaes de negociu de Rockwell convertir en subsidiarias de Boeing, y la empresa nel so conxuntu pasó a llamase Boeing North American, Inc. N'agostu de 1997 Boeing adquirió McDonnel Douglas mercando aiciones per valor de 13 miles de millones de dólares y la empresa nel so conxuntu pasó a llamase oficialmente The Boeing Company. Non obsante, esi fuera'l nome oficial de Boeing hasta'l 21 de mayu de 1961.[36] Tres esa fusión, el McDonnel Douglas MD-95 foi renombráu como Boeing 717, y la producción del MD-11 llindar a la versión del avión de carga. Boeing creó una nueva identidá corporativa, incorporando la tipografía de la marca Boeing con una versión estilizada del símbolu de McDonnel Douglas, que de la mesma derivaba del logo de Douglas Aircraft de la década de los 70.
Década de los 2000
[editar | editar la fonte]En xineru de 2000, Boeing escoyó espandir la so presencia n'otros campos, como les comunicaciones por satétile, adquiriendo la empresa Hughes Electronics.[37]
En setiembre de 2001, Boeing treslladó la so sede central de Seattle a Chicago. Chicago, Dallas y Denver pertenecíen pa convertise na principal sede de la industria aeroespacial del mundu y toes elles ufiertáron-y exenciones d'impuestos multimillonaries.[38] Les sos oficines tán alcontraes nel distritu Fulton River de Chicago, pela rodiada de Loop.[39]
El 10 d'ochobre de 2001 Boeing perdió frente a Lockheed Martin na competición pol contratu multimillonariu del Joint Strike Fighter. El Boeing X-32 foi refugáu en favor del Lockheed X35. Boeing siguió siendo'l principal contratista de la Estación Espacial Internacional y construyó dalgunos de los sos principales componentes.
Boeing empezó a desenvolver l'avión cisterna pa reposataje nel aire KC-767 a empiezos de los 2000. Italia y Xapón encargaron cuatro KC-767 cada unu. Dempués de dellos retrasos y la certificación de la FAA, Boeing apurrió los cuatro aviones cisterna a Xapón en 2008.[40][41] La entrega del segundu d'ellos a Xapón produció'l 5 de marzu.[42] Italia recibió los sos cuatro KC-767 a lo llargo de 2011.[43][44][45]
Tres delles décades d'ésitu, Boeing perdió'l so lideralgu frente a Airbus nel mercáu de los aviones de pasaxeros nel añu 2003. Munchos proyeutos de Boeing fueron atayaos, sobremanera el Sonic Cruiser, un avión que viaxaría xusto per debaxo de la velocidá del soníu, amenorgando los tiempos nos viaxes intercontinentales hasta nun 20%. El proyeutu poner en marcha en 2001, xunto con una nueva campaña publicitaria pa dinfundir el nuevu lema de la compañía: "Pa siempres nueves fronteres", y p'ameyorar la so imaxe. Sicasí, los cambeos nel mercáu de l'aviación comercial tres los ataques del 11 de setiembre, la debilidá de la economía y el subsiguiente aumentu del preciu de los combustibles punxeron fin a esti proyeutu.
Darréu, Boeing racionalizó la so producción y dirixó la so atención a un nuevu modelu, el Boeing 787 Dreamliner, con gran parte de la teunoloxía desenvuelta pal Sonic Cruiser, pero nun avión más convencional diseñáu pa una máxima eficiencia. La compañía tamién llanzó nueves variantes de los sos esitosos modelos 737 y 777. El 787 fíxose bien popular ente les compañíes aérees, y batió el récor de númberu d'aviones encargaos antes del so llanzamientu. Por cuenta de los retrasos qu'atropaba Airbus nel so A380, munches aereollinies que los encargaren amenaciaron con atayar los sos pidíos y solicitar la nueva versión del Boeing 747, el 747-8.[46] La respuesta d'Airbus al 787, l'A350, nun foi bien solicitáu de primeres, cuando s'anunció como una versión ameyorada del A330, pero depués hubo munchos pidíos importantes cuando dixo que sería un diseñu dafechu nuevu. El programa de desarrollu del 787 sufrió dellos retrasos y el primer vuelu nun tuvo llugar hasta finales de 2009.[47]
Tres una aprobación alministrativa, Boeing conformó una alianza estratéxica (joint venture) col competidor Lockheed Martin el 1 d'avientu de 2006. Esa empresa conxunta, la United Launch Alliance, ye la mayor provisora de cohetes del gobiernu de los Estaos Xuníos.[48]
El 2 d'agostu de 2005 Boeing vendió'l so filial pa la fabricación de motores de cohetes, llamada Rocketdyne, a la empresa Pratt & Whitney. El 1 de mayu de 2006 Boeing aceptó mercar Aviall, Inc., con sede en Dallas, Texas, por 1,7 miles de millones de dólares y asumir la so delda de 350 millones de dólares. Aviall, Inc. y les sos empreses subsidiarias, Aviall Sevices, Inc. y ILS conformaron una empresa subsidiaria de Boeing Commercial Aviation Services.[49]
Cuando la empresa dio cuenta de que cada vez más pasaxeros dependíen de los sos ordenadores pa caltenese en contautu, Boeing introdució Connexion by Boeing, un serviciu de conexón a Internet per satélite. La compañía presentó'l proyeutu ante los medios de comunicación en 2005, recibiendo crítiques favorables. Sicasí, la competencia del serviciu de conectividad qu'ufiertaben los teléfonos móviles fizo que la conexón a Internet del avión fuera malo de vender a munches aereollinies. N'agostu de 2006, tres un curtiu ya infructuosu procesu de busca de compradores, Boeing optó por atayar esi serviciu.[50][51]
Boeing sacó'l 777 Freighter en mayu de 2005, con un encargu d'Air France. La variante Freighter ta basada nel 777-200LR. Otros veceros fueron FedEx y l'aereollinia Emirates. En payares de 2005 Boeing anunció oficialmente que produciría una variante mayor del 747, el 747-8, en dos versiones, empezando pola versión de carga, que tenía dellos pidíos. La segunda versión, llamada Intercontinental, yera p'aereollinies de pasaxeros. Dambes versiones del 747-8 cuntaríen con un mayor fuselaxe, nuevos motores, nueves ales, y la incorporación d'otres teunoloxíes desenvueltes pal 787.
Boeing tamién recibió un contratu de la Marina de los Estaos Xuníos pa realizar el P-8 Poseidon Multimission Maritime Aircraft, un avión patrulleru antisubmarinos. Tamién recibió encargos pal avión 737 AEW&C Wedgetail. La compañía tamién sacó versiones ameyoraes del 737, como'l 737-700ER y el 737-900ER. El 737-900ER ye la última versión y algamó el mesmu ésitu que'l 737-800, por tener capacidá pa llevar a más pasaxeros, por cuenta de la adición de dos salíes d'emerxencia extra.
El 777-200LR Worldliner foi bien recibíu internacionalmente cuando demostró na segunda metá de 2005, la so capacidá pa volar más lloñe que nengún otru avión de pasaxeros. El 10 de payares de 2005, el 777-200LR batió'l récor mundial del viaxe aereu más llargu ensin nenguna escala. L'avión viaxó de Hong Kong a Londres, tomando una ruta qu'incluyó un vuelu sobre los Estaos Xuníos. Voló 21601 km mientres 22 hores y 24 minutos. Foi pilotáu por pilotos de Pakistan International Airlines y esta aereollinia foi la primera que voló col 777-200LR Worldliner.
El 11 d'agostu de 2006 Boeing aceptó crear una alianza estratéxica (joint venture) col gran productor de titaniu rusu VSMPO-Avisma por que forxara maquinaria de tintaneo que s'usaría nel programa de desarrollu del 787.[52] El 27 d'avientu de 2007 Boeing y VSMP-Avisma crearon Ural Boeing Manufacturing, y roblaron un contratu de suministru de productos de titaniu hasta 2015. Boeing invertiría 27 miles de millones de dólares en Rusia los siguientes 30 años. [53]
Boeing y Science Applications International Corporation (SAIC) fueron los principales contratistes del exércitu d'Estaos Xuníos nel so programa Future Combat System (FCS).[54] El programa FCS foi atayáu en xunu de 2009 y tolos sistemes restantes fueron barríos pol programa Army Brigade Combat Team Modernization.[55] Boeing trabaya xunto con SAIC nel programa Army Brigade Combat Team Modernization pero l'exércitu estauxunidense va centrar en dotar d'accesorios a vehículos básicos.
El secretariu de defensa Robert M. Gates dixo que los cambeos el gastu en defensa yeren porque "tienen de tomase decisiones difíciles sobre sistemes concretos y sobre la prioridá d'una defensa basada solamente nel interés nacional y esa decisión va caltener a lo llargo del tiempu".[56] Esto perxudicó especialmente a Boeing, por cuenta de la so gran participación en proyeutos cancelaos de les fuercies aérees estauxunidenses.[57]
Los pidíos por aviones cayeron de 58 n'abril de 2008 a 17 n'abril de 2009 por cuenta de la crisis económica y a la falta de creitu.[58] En xunu de 2009, Boeing comunicó que va retrasar el vuelu del so modelu Boeing 787 Dreamliner por cuenta de la necesidá de reforzar una área na seición que xune'l fuselaxe coles ales del avión.[59] El Boeing 787 Dreamliner, qu'utiliza materiales compuestos p'amenorgar el so pesu y el consumu en vuelu, precisa una solución permanente.[60] Según The Wall Street Journal esto revela los fallos nel diseñu de l'aeronave y «nes llinies de comunicación del fabricante estauxunidense d'aviones, tanto internes como colos sos socios, inversionistas y el públicu».[61]
De los aviones civiles de McDonnell Douglas, el MD 80 y la so variante MD 90, que foi introducíu nel so día por Douglas como MD 90 y que foi calteniendo la so popularidá al traviés de versiones más modernes y amplies, foi l'últimu avión de McDonnell Douglas que Boeing siguió fabricando, cerrándose la so llinia de producción en 2006,[62] cola denominación B717.
Conducta antiética
[editar | editar la fonte]En mayu de 2003, les fuercies áereas estauxunidenses anunciaron qu'arrendaría 100 aviones cisterna KC-767 pa reemplazar a les sos 135 antiguos aviones cisterna KC-135. En payares de 2003, en respuesta a les crítiques qu'argumentaben que l'arrendamientu yera más caru que la compra, el Departamentu de Defensa anunció que revisaría l'arriendu de 20 d'esos aviones y que comparía 80. N'avientu de 2003, el Pentágonu anunció que'l proyeutu paralizárase mientres duraben unes investigaciones empecipiaes arriendes de unes acusaciones de corrupción escontra un ex-emplegáu; Darleen Druyun, qu'empezara a trabayar en Boeing en xineru d'aquel añu. Esto dio llugar a la dimisión del direutor xeneral de Boeing, Philip M. Condit, y al despidu del CFO Michael M. Sears.[63] Harry Stonecipher, ex CEO de McDonnell Douglas y COO de Boeing, sustituyó a Condit provisionalmente. Druyun declaróse culpable d'encher el preciu del contratu y de pasar información a la competencia sobre la ufierta del Airbus A330 MRTT. N'ochobre de 2004 foi sentenciáu a cárcel per corrupción.[64]
En marzu de 2005, la xunta directiva de Boeing obligó al presidente y CEO Harry Stonecipher a dimitir. Boeing dixo qu'una investigación interna reveló una rellación "consentida" ente Stonecipher y una executiva que yera "incompatible col Códigu de Conducta de Boeing" y que "podía menospreciar la so capacidá pa dirixir la empresa".[65] James A. Bell foi nomáu CEO provisional (calteniendo amás les sos obligaciones como CFO de Boeing) hasta que se nomó a Jim McNerney direutor, presidente y CEO el 30 de xunu de 2005.
Espionaxe industrial
[editar | editar la fonte]En xunu de 2003, Lockheed Martin demandó a Boeing alegando que la empresa recurriera al espionaxe industrial en 1998 pa ganar la competición pol Evolved Expendable Launch Vehicle. Lockheed Martin afirmó que l'ex-emplegáu Kenneth Branch, que se foi pa trabayar a McDonnell Douglas y Boeing, y pasó cerca de 30.000 páxines de documentos de Lockheed a los sos nuevos emplegadores. Lockheed Martin argumentó qu'estos documentos dexaron a Boeing consiguir 19 de los 28 llanzamientos de satélites militares que s'ufiertaron.[66][67]
En xunetu de 2003, Boeing foi penalizada y el Pentágonu quitó-y siete concesiones y dar a Lockheed Martin.[66] Amás, prohibir a la compañía puxar por contratos de cohetes mientres 20 meses. Esi plazu remató en marzu de 2005.[67] A empiezos de setiembre de 2015, informar de que Boeing taba axustando un alcuerdu col Departamentu de Xusticia de los Estaos Xuníos nel que la empresa pagara hasta 500 millones pa tapar esti asuntu y l'escándalu de Darleen Druyun.[68]
Del 2010 a l'actualidá
[editar | editar la fonte]En 2010 Boeing completó la so adquisición de Aragon ST Inc. Dicha empresa tenía la so sede en Fairfax, Virginia, y desenvolvía sistemes de C4ISR (Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance and Reconnaissance) y sistemes de combate. El 30 de xunu de 2010 Boeing anunció la so intención d'adquirir Argon ST como parte de la estratexa de la compañía pa espandir les sos posibilidaes nel campu del C4ISR y nel mercáu de la ciber-intelixencia.[69]
En febreru de 2011 Boeing recibió un contratu pa 179 aviones cisterna KC-46 pa les fuercies aérees de los Estaos Xuníos por un valor de 35 miles de millones de dólares.[70] L'avión cisterna KC-46 ta basáu nel KC-767.
El 17 de payares de 2011 informar de que Lion Air encargara 201 Boeing 737 MAX y 29 Boeing 737-900ER. Esti encargu, una vegada rematáu, ta valoráu en 21,7 miles de millones de dólares en función de los precios de catálogu d'esos aviones de pasaxeros. Esta ye, poro, la mayor venta d'aviones comerciales de Boeing. L'alcuerdu inclúi la opción de pidir otros 150 aviones.[71][72]
El 5 de xineru de 2012, Boeing anunció planes pa cerrar les sos fábriques de Wichita, Kansas, que teníen 2160 trabayadores antes de 2014, más de 80 años dempués d'establecese ellí. Boeing dio trabayu, siquier, a 40000 persones ende.[73][74][75]
Being anunció'l 13 de mayu de 2013 que retayaría 1500 emplegos de teunoloxíes de la información en Seattle, nel Estáu de Washington, a lo llargo de los siguientes trés años, ente los cualos habría despidos, retiros y rellocalizaciones. Munchos d'estos emplegaos seríen rellocalizaos (aproximao unos 600) a San Luis, nel Estáu de Missouri, y North Charleston, en Carolina del Sur.[76][77]
La compañía anunció una medría de beneficios del 26%, 1,23 miles de millones de dólares, pal postreru cuartu de 2013, mentando que se debía a una mayor demanda d'aviones comerciales.[78]
N'abril de 2014, Boeing anunció que la so fábrica de Long Beach (California), podría cerrar a finales del añu. La fábrica foi responsable de la construcción del avión militar de tresporte Boeing C-17 Globemaster III. El postreru C-17, el númberu 276, foi ensamblado en 2015. El llugar de ensamblado foi cerráu oficialmente en febreru de 2015 y, a partir d'abril, Boeing foi puyando la fábrica por pieces. 2,200 emplegos viéronse afeutaos.[79]
En xunu de 2015 Boeing anunció que James Mc Nerney podría ser cesáu como CEO pa ser reemplazáu pol COO de Boeing Dennis Muilenburg el 1 de xunetu de 2015.[5][80][81][82]
Nel mundu queden anguaño namái cuatro grandes fabricantes d'aviones de pasaxeros percima de los 100 asientos; la estauxunidense Boeing, la europea Airbus, la rusa United Aircraft Corporation y la brasilana Embraer.
Alcuerdos de 1992 ente la XE y EE. UU.
[editar | editar la fonte]Hasta finales de los años 70, Estaos Xuníos tenía cuasi un monopoliu nel sector de los grandes aviones civiles.[83] El consorciu d'Airbus (creaos en 1969) empezó a competir de forma efeutiva na década de los 80. Nesi momentu EE. UU. diose cuenta de la competencia europea y de que los gobiernos europeos subvencionaben a Airbus por que desenvolviera los sos primeros modelos. Esto convirtióse nel asuntu principal d'un contenciosu, porque los europeos consideraben que los encargos a Boeing de la NASA y de los programes de defensa de EE. UU. yeren daqué similar a les subvenciones.
Los EE. UU. y l'XE empezaron negociaciones billaterales pa llindar les subvenciones gubernamentales a l'aviación civil na década de los 80. Les negociaciones conlcuyeron en 1992 cola firma del Tratáu CE-EE. UU. sobre Grandes Aviones Civiles (EC-US Agreement on Trade in Large Civil Aircraft) qu'imponía normes al sofitu de los gobiernos a entrambos llaos del Atlánticu que yeren significativamente más estrictes que les normes relatives a esi asuntu de la Organización Mundial del Comerciu (OMC): sobremanera, los alcuerdos regulaben refechamente les formes y les llendes del sofitu gubernamental, estableciendo obligaciones de tresparencia y encamentando a les partes a evitar disputes comerciales.[84]
Disputa poles subvenciones
[editar | editar la fonte]En 2004, los EE. UU. y l'XE aceptaron aldericar sobre una posible revisión del tratáu XE-EE. UU. de 1992 pa cubrir toa forma de subvención, incluyendo l'usu d'aviones pol gobiernu de los Estaos Xuníos y, sobremanera, les subvenciones pal Boeing 787; la primer aeronave nueva que sacara Boeing en 14 años. N'ochobre de 2004, los EE. UU. empezaron colos procedimientos llegales na OMC solicitando información sobre les inversiones d'Airbus n'aviones nuevos.[85] Los EE. UU. retiráronse unilateralmente del tratáu de 1992 alegando que Airbus recibiera subvenciones "inxustes" de dellos gobiernos europeos. Airbus respondió presentando una denuncia na qu'argumentaba que Boeing tamién violara l'alcuerdu al recibir exenciones d'impuestos del gobiernu de EE. UU.. Per otra parte, la XE tamién se quexó de que les subvenciones a la inversión de les compañíes aérees xaponeses tamién violaben l'alcuerdu.
El 11 de xineru de 2005 Boeing y Airbus aceptaron llegar a una solución ensin cuntar cola OMC. Sicasí, en xunu de 2005, Boeing y el gobiernu de EE. UU. reabrieron la disputa na OMC alegando que Airbus recibiera subvenciones illegales de los gobiernos europeos. Airbus respondió que Boeing tamién recibiera subvenciones del gobiernu de los EE. UU.[86]
El 15 de setiembre de 2010 la OMC dictaminó que Boeing recibiera miles de millones de dólares en subvenciones gubernamentales.[87] Boeing respondió que la cantidá que se dictaminara que recibieren yera solamente una parte de lo que recibiera Airbus según otra sentencia y que eso -y fixo camudar delles de les sos operaciones.[88] Boeing recibió 8,7 miles de millones en subvenciones del Estáu de Washington.[89]
Mediu ambiente
[editar | editar la fonte]En 2006, el Centru UCLA pal Amenorgamientu del Riesgu Medioambiental (UCLA Center for Environmental Risk Reduction) publicó un estudiu qu'amosaba que'l llaboratoriu Santa Susana Field de Boeing, nes Simi Hills del Condáu de Ventura, nel sur de California, fuera contamináu con residuos radioactives tóxicos. Esti estudiu afayó que l'aire, el suelu, les agües soterrañes y les agües superficiales del llugar taben contaminaes con radionúclidos, metales tóxicos y dioxines; l'aire y les agües conteníen amás perclorato, TCE y hidrazinas, y l'agua amosaba tamién guarda de PCBs.[90] Hai estudios de llimpieza y xuicios en cursu.[91][92]
Biocombustibles
[editar | editar la fonte]La industria aeronáutico ye responsable del 11 % de los gases d'efeutu ivernaderu emitíos pol sector del tresporte de los EE. UU.[93] El porcentaxe de gases efeuto ivernaderu que son atribuyibles a l'aviación va siguir creciendo a midida que aumenten los viaxes aéreos y los vehículos terrestres vienen usando más davezu combustibles alternativos como'l etanol y el biodiésel.[93] Boeing calculó que los biocombustibles podríen amenorgar les emisiones de gases efeuto ivernaderu mientres el vuelu d'un 60 a un 80%.[93] La solución podría ser entemecer combustible realizáu a base d'algues col combustible de jet yá esistente.[93]
Los executivos de Boeing dixeron que la compañía taba collaborando finromalmente cola empresa brasilana líder en biocombustibles Tecbio, cola neozelandesa Aquaflow Bionomic y con otres empreses desarrolladoras de combustibles en tol mundu. Ello ye que Boeing probó seis combustibles d'estes compañíes, y probablemente va probar otros 20 porque, según dicen, "anguaño tamos evaluándolos".[93] Boeing tamién se xunió con otres empreses de l'aviación el la Organización de la Biomasa d'Algues (Algal Biomass Organization, ABO) en xunu de 2008.[94]
Les empreses Air New Zealand y Boeing tán investigando la planta jatropha pa ver si ye una alternativa al combustible convencional.[95] El 30 d'avientu de 2008 realizar con ésitu una prueba de vuelu de dos hores usando un amiestu al 50 % del nuevu biocombustible col combustible de jet A-1 con un motor de Rolls Royce RB-211 nel Boeing 747–400 ZK-NBS. Darréu, retiróse'l motor pa ser estudiáu pa identificar les diferencies ente l'amiestu de jatropha y el combustible habitual jet A1. Nun s'afayaron efeutos nel so funcionamientu.
El 31 d'agostu de 2010 Boeing trabayó cola fuercia aérea de los EE. UU. pa probar un Boeing C-17 que funcionaba con un 50 % de combustible JP-8, 25 % de combustible de jet hidrotradado anovable y un 25 % de combustible de Fischer-Tropsch con resultaos esitoses.[96]
Motores llétricos
[editar | editar la fonte]Boeing determinó que'l motor llétricu híbridu ye la meyor opción pal futuru programa d'aviación N+3 de la NASA. La propulsión híbrida tien el potencial d'encurtiar la distancia de despegue y d'amenorgar el ruiu.[97]
Estructura de la empresa
[editar | editar la fonte]Los dos mayores divisiones son Boeing Commercial Airplanes y Boeing Defense, Space & Security (BDS).[98]
- Boeing Capital
- Boeing Commercial Airplanes
- Boeing Defense, Space & Security
- Boeing Phantom Works
- Engineering, Operations & Technology
- Boeing Research & Technology
- Boeing Test & Evaluation
- Intelectual Property Management
- Information Technology
- Environment, Health, and Safety[98]
- Boeing Shared Services Group
- Boeing Realty
- Boeing Travel Management Company
- Boeing Supplier Management
Finances
[editar | editar la fonte]Nel primer trimestre de 2009, la empresa tuvo unos ingresos de 16.500 millones de dólares y unes ganancies netes de 610 millones de dólares, o 86 centavos por aición, un 49.2% menos que'l mesmu trimestre del añu anterior.[1]
Pidíos y entregues
[editar | editar la fonte]Contién solamente aviones de la dómina de motor de reaición d'equí p'arriba.
| Aeronave | Encargos | Entregues | Pendientes |
|---|---|---|---|
| 707 | |||
| 717 | |||
| 727 | |||
| 737 Original | |||
| 737 Classic | |||
| 737 NG | |||
| 737 MAX | |||
| 747 | |||
| 747-8 | |||
| 757 | |||
| 767 | |||
| 777 | |||
| 777X | |||
| 787 | |||
| Total |
Información de Boeing hasta finales d'abril de 2017.[99]
Aviones producíos
[editar | editar la fonte]Aviones militares
[editar | editar la fonte]- Boeing P-12 F
- Boeing P-26 A
- B-17 Flying Fortress
- B-29 Superfortress
- Boeing B-40 Flying Fortress
- Boeing B-47 Stratojet
- Boeing B-50 Superfortress
- B-52 Stratofortress
- Boeing B-52 Stratofortress
- Boeing C-17A Globemaster
- Boeing C-97 Stratofreighter
- Boeing Y-3 Sentry (AWACS)
- Boeing Y-4 Air Force One
- Y-6 Mercury
- Boeing EC/RC-135
- Boeing KC-97 Stratotanker
- Boeing KC-135 Stratotanker
- Boeing KC-767
- Boeing YAL-1
- V-22 Osprey
- Rockwell B-1B Lancer
- Boeing F-15SE Silent Eagle
- Boeing F/A-18 Super Hornet
Aviones civiles o comerciales
[editar | editar la fonte]- Boeing B40
- Boeing B80
- Boeing 221 Monomail
- Boeing 247
- Boeing 307 Stratoliner
- Boeing 314 Clipper
- Boeing 377 Stratocruiser
- Boeing 707
- Boeing 717
- Boeing 727
- Boeing 737
- Boeing 747
- Boeing 757
- Boeing 767
- Boeing 777
- Boeing 787 Dreamliner
- Boeing 7J7
- Sonic Cruiser (prototipu)
- Boeing 2707
- Boeing Business Jet
Númberu d'emplegaos
[editar | editar la fonte]
|
|
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Airbus
- Arianespace
- Avión llétricu
- Embraer
- Lockheed Martin
- Northrop Grumman
- Competencia ente Airbus y Boeing
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 «Boeing anuncia perdes por US$610 millones nel primer trimestre». The Wall Street Journal (22 d'abril de 2009). Consultáu'l 24 d'abril de 2009.
- ↑ "Defense News Top 100 for 2014" (based on 2013 data). Defense News, 4 d'agostu de 2014.
- ↑ "Boeing says it's flying high despite recession". USA Today, 27 de marzu de 2009.
- ↑ "About". Boeing.com, xunetu de 2014.
- ↑ 5,0 5,1 Boeing Names Muilenburg Chief Executive Officer. Boeing Mediaroom. 23 de xunu de 2015.
- ↑ .
- ↑ «http://www.cnbc.com/id/102782300». Consultáu'l 2 d'abril de 2017.
- ↑ Mark Perry (12 d'ochobre de 2015). «Fortune 500 firms in 1955 v. 2015; Only 12% remain, thanks to the creative destruction that fuels economic prosperity». American Enterprise Institute. Consultáu'l 18 de xineru de 2016.
- ↑ «World's Most Admired Companies». Fortune Magacín. Consultáu'l 18 de xineru de 2016.
- ↑ «Boeing History». Boeing.com. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ Sam Howe (2 d'ochobre de 2010). The tale of Boeing's high-risk flight into the jet age. The Seattle Times. http://seattletimes.nwsource.com/html/pacificnw/2012956268_pacificpjetage03.html. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ 12,0 12,1 Boeing History Narrative – Beginnings – Biplanes by the Sea Archiváu 2010-11-20 en Wayback Machine. Consultáu'l 4 de payares de 2010.
- ↑ Boeing History – Products – Boeing B-1 Seaplane Archiváu 2010-11-20 en Wayback Machine. Consultáu'l 5 de payares de 2010.
- ↑ «Boeing History-- Beginnings...Growing Pains». Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 5 de payares de 2010.
- ↑ Boeing P-12/ F4B Fighter Archiváu 2010-11-20 en Wayback Machine. Consultáu'l 5 de payares de 2010.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 Boeing History—Beginnings... Mail and Boa abroad Archiváu 2010-11-20 en Wayback Machine Retrieved November 5, 2010.
- ↑ «Boeing History-Early Years...Metal Monomail». Boeing (5 d'agostu de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunetu de 2011. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «Boeing History-Products- Monomail». Boeing (6 de mayu de 1930). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de mayu de 2011. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «Boeing History». Boeing. Archiváu dende l'orixinal, el 19 de xineru de 2010.
- ↑ Herman, Arthur. Freedom's Forge: How American Business Produced Victory in World War II, páxs. 291-3, 36-7, 332, Random House, Nueva York. ISBN 978-1-4000-6964-4.
- ↑ Merton J. Peck y Frederic M. Scherer. The Weapons Acquisition Process: An Economic Analysis (1962) Harvard Business School p.619
- ↑ Herman, Arthur. Freedom's Forge: How American Business Produced Victory in World War II, páxs. 118, 297-8, Random House, New York, NY. ISBN 978-1-4000-6964-4.
- ↑ Boeing History: Model 502 Gas Turbine Engine. Archiváu 2011-06-22 en Wayback Machine 13 de xunu de 2011.
- ↑ «Boeing History 1957–1970». Boeing. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2011. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ Tom Boyer (17 de xunu de 2005). Boeing legend Malcolm Stamper dies. The Seattle Times. http://seattletimes.nwsource.com/html/obituaries/2002339060_stamperobit17.html.
- ↑ Heppenheimer, T.A. (1998). The Space Shuttle Decision. NASA, páx. 291.
- ↑ 27,0 27,1 Heppenheimer, 1998, p. 303.
- ↑ «Classic Fast Ferries». PDF. Archiváu dende l'orixinal, el 2021-12-06. Consultáu'l 14 d'agostu de 2010.
- ↑ «History – Products – B-2 Spirit». Boeing. Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 14 d'agostu de 2010.
- ↑ «MOD-2/MOD-5B Wind Turbines». Boeing. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xunetu de 2009. Consultáu'l 30 de xunu de 2009.
- ↑ Miller, Jay. Lockheed Martin F/A-22 Raptor, Stealth Fighter. Aerofax, 2005. ISBN 1-85780-158-X.
- ↑ Norris, Guy and Mark Wagner. Boeing 777: The Technological Marvel. Minneapolis, Minnesota: Zenith Imprint, 2001. ISBN 0-7603-0890-X.
- ↑ Mohan Pandey (2010). How Boeing Defied the Airbus Challenge. Createspace, páx. 86. ISBN 978-1-4505-0113-2.
- ↑ "Boeing to Raze Company Headquarters Building; Will Relocate to Adjacent Building Archiváu 2017-07-06 en Wayback Machine" 4 d'agostu de 1995.
- ↑ «Revises meeting arrangements and map for the Executive committee Meeting». Gas Industry Standards Board (30 d'abril de 1999). Consultáu'l 13 de mayu de 2009.
- ↑ "The Boeing Log Book", various volumes, published by Boeing Historical Archives.
- ↑ (13 de xineru de 2000).
- ↑ Peter Pae (10 de mayu de 2001). «Boeing Expected to Reveal New Home». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2001/may/10/business/fi-61490. Consultáu'l 9 de febreru de 2009.
- ↑ Boeing.
- ↑ "Boeing Delivers First KC-767 Tanker to Japan" Archiváu 2008-03-05 en Wayback Machine. Boeing, 19 de febreru de 2008.
- ↑ Capaccio, Tony, and Toko Sekiguchi, "Boeing Delay On Italy, Japan Tankers May Harm Bid For U.S. Work". Bloomberg, 12 d'agostu de 2008.
- ↑ "Boeing Delivers 2nd KC-767 Tanker to Japan". Boeing, 5 de marzu de 2008.
- ↑ Tom Kington. "Italian Air Force Receives 1st Tanker From Boeing" Archiváu 2016-12-07 en Archive-It. Defense News, 27 de xineru de 2011.
- ↑ Tom Kington. "Italy Enters First 2 Boeing Tankers Into Service" (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).. Defense News, 17 de mayu de 2011.
- ↑ Boeing. Sala de prensa. Boeing
- ↑ David Robertson (4 d'ochobre de 2006). escritu en Londres. Airbus will lose €4.8bn because of A380 delays. The Times Business News. Archivado del original el 2011-06-12. https://web.archive.org/web/20110612015345/http://business.timesonline.co.uk/tol/business/industry_sectors/engineering/article659591.ece. Consultáu'l 2017-12-17.
- ↑ "Boeing 787 first flight announced". BBC News Online. 27 d'agostu de 2009.
- ↑ «Boeing and Lockheed Martin Complete United Launch Alliance Transaction (news release)». The Boeing Company (1 d'avientu de 2006). Consultáu'l 28 de xineru de 2007.
- ↑ «Concludes Purchase of Aviall, Inc».
- ↑ Boeing exits in-flight broadband. BBC News Online. 17 d'agostu de 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/5261562.stm. Consultáu'l 28 de xineru de 2007.
- ↑ «Boeing to Discontinue Connexion by Boeing Service (news release)». The Boeing Company (17 d'agostu de 2006). Consultáu'l 28 de xineru de 2007.
- ↑ "Boeing and VSMPO-AVISMA Announce Titanium Agreement", Boeing, 11 d'agostu de 2006.
- ↑ «Корпорация ВСМПО-АВИСМА». Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunetu de 2011.
- ↑ The Army's $200 billion Makeover. The Washington Post. 7 d'avientu de 2007. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/story/2007/12/06/ST2007120602927.html. Consultáu'l 26 d'abril de 2010.
- ↑ "Future Combat System (FCS) Program to Army Brigade Combat Team Modernization". U.S. DoD, 23 de xunu de 2009.
- ↑ Christopher Drew (6 d'abril de 2009). Military Budget Reflects a Shift in U.S. Strategy. The New York Times. http://www.nytimes.com/2009/04/07/us/politics/07defense.html. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «Pentagon budget cuts slam Boeing, raise stakes on tanker win». Blogue.seattlepi.com (8 d'abril de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-30. Consultáu'l 7 de xunu de 2011.
- ↑ «Otres noticies internacionales». The Wall Street Journal (7 de mayu de 2009). Consultáu'l 8 de mayu de 2009.
- ↑ «Boeing paga con una cayida del 8% en bolsa l'aplazamientu del primer vuelu del 787». Espansión (23 de xunu de 2009). Consultáu'l 30 de xunu de 2009.
- ↑ «Boeing retrasa otra vegada'l vuelu del Dreamliner por fallos estructurales». El País (24 de xunu de 2009). Consultáu'l 30 de xunu de 2009.
- ↑ «Los retrasos del avión de Boeing esnuden falles de comunicación». The Wall Street Journal (28 de xunu de 2009). Consultáu'l 30 de xunu de 2009.
- ↑ «Boeing va dexar de producir el so modelu más pequeñu pa competir con Airbus». El País (15 de xineru de 2005). Consultáu'l 28 d'avientu de 2009.
- ↑ "Ex-Boeing CFO Pleads Guilty in Druyun Case", The Washington Post, 16 de payares de 2004.
- ↑ Ex-Air Force Official Gets Prison Time. Washington Post. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
- ↑ «Boeing CEO Stonecipher Resigns press release». Comspacewatch.com. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ 66,0 66,1 Eric Fleischauer (23 de xineru de 2005). Anatomy of a corporate espionage scandal. The Decatur Daily. Archivado del original el 2013-05-21. https://web.archive.org/web/20130521063344/http://archive.decaturdaily.com/decaturdaily/news/050123/anatomy.shtml. Consultáu'l 31 de marzu de 2013.
- ↑ 67,0 67,1 David Bowermaster (9 de xineru de 2005). Boeing probe intensifies over secret Lockheed papers. The Seattle Times. http://seattletimes.com/html/businesstechnology/2002146025_boeinglockheed09.html. Consultáu'l 31 de marzu de 2013.
- ↑ Boeing, DOJ may reach settlement. St. Louis Business Journal. 9 de setiembre de 2005. http://www.bizjournals.com/stlouis/stories/2005/09/05/daily53.html. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ Boeing: Boeing Successfully Completes Acquisition of Argon ST. Boeing. 5 d'agostu de 2010. http://boeing.mediaroom.com/index.php?s=43&item=1365. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ Donna Cassata, Lolita C. Baldor (24 de febreru de 2011). Boeing gets $35 billion Air Force tanker order. http://www.msnbc.msn.com/id/41766812/ns/business-consumer_news/. Consultáu'l 26 de febreru de 2011.
- ↑ Jon Ostrower (17 de payares de 2011). «Lion Air commits to up to 380 Boeing 737s». Flight International.
- ↑ «Indonesia's Lion Air to Buy 230 New Boeing 737s in $21.7b Deal». Jakarta Globe (17 de payares de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 19 de payares de 2011.
- ↑ «Boeing Betrayal Stirs Wichita After City Helped Win Tanker Bid, Mayor Says». Bloomberg (5 de xineru de 2012). Consultáu'l 6 de xineru de 2012.
- ↑ Kyle Peterson (4 de xineru de 2012). «Boeing to close Wichita plant, cites defense cuts». Reuters. Consultáu'l 3 de febreru de 2012.
- ↑ Final Air Force plane maintained at Boeing facility leaves Wichita. The Wichita Eagle. 29 de mayu de 2014.]
- ↑ «Boeing to shed 1,500 IT jobs here over next three years». The Seattle Times (10 de mayu de 2013). Consultáu'l 13 de mayu de 2013.
- ↑ «Boeing's shift to St. Louis reflects broader shifts in local economy». St. Louis Post-Dispatch (13 de mayu de 2013).
- ↑ «Boeing Profit Jumps 26 Pct as Commercial Aircraft Sale Rises». The Associated Press. Consultáu'l 29 de xineru de 2014.
- ↑ Boeing C-17 Production to End This Summer in Long Beach. NBC Southern California.
- ↑ Boeing names new chief executive. Daily Telegraph. 23 de xunu de 2015. http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/industry/11695073/Boeing-names-new-chief-executive.html. Consultáu'l 24 de xunu de 2015.
- ↑ Boeing has a new CEO who once intern for the company. Business Insider.
- ↑ Boeing promotes Dennis Muildenburg to top job. Forbes. 23 de xunu de 2015.
- ↑ Don Y. Newquist. «Global Competitiveness of U.S. Advanced-Technology Manufacturing Industries: Large Civil Aircraft». U.S. International Trade Commission. Consultáu'l 16 de xineru de 2013.
- ↑ «Top margin 1». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-03-25. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «EU resumes WTO case against Boeing». European Trade Commission, Commissioner Mandelson (31 de mayu de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de febreru de 2008. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2015.
- ↑ «Industrial Subsidies and the Politics of World Trade: The Case of the Boeing 7y7» páx. 17. Canada-United States Trade Center. Archiváu dende l'orixinal, el 2022-04-12. Consultáu'l 1 de xunetu de 2011.
- ↑ «Illinois tax breaks in WTO ruling against Boeing». Chicagobreakingbusiness.com (15 de setiembre de 2010). Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ Boeing Response to Public Reports Regarding the WTO's Interim Decision in DS 353. Boeing. 15 de setiembre de 2010. http://boeing.mediaroom.com/index.php?s=43&item=1423. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ Jerry Hirsch (2 de xunu de 2015). «Elon Musk: 'If I cared about subsidies, I would have entered the oil and gas industry'». Los Angeles Times. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2015.
- ↑ «Center for Environmental Risk Reduction, UCLA». Ph.ucla.edu (2 de febreru de 2006). Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «SSFL». Acmela.org. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «State DTSC-SSFL info website». Dtsc-ssfl.com. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2011.
- ↑ 93,0 93,1 93,2 93,3 93,4 Ángel González (30 d'agostu de 2007). To go green in jet fuel, Boeing looks at algae. The Seattle Times. http://seattletimes.nwsource.com/html/boeingaerospace/2003858756_boeingenergy30.html. Consultáu'l 27 de xineru de 2009.
- ↑ First Airlines and UOP Join Algal Biomass Organization, Green Car Congress, 19 de xunu de 2008.
- ↑ Air NZ sees biofuel salvation in jatropha Archiváu 2011-09-30 en Wayback Machine.
- ↑ «C-17 uses biofuel for flight tests». Edwards.af.mil (31 d'agostu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 27 d'avientu de 2010. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ «Boeing Feature Story: Envisioning tomorrow's aircraft». Boeing (16 d'agostu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 6 de setiembre de 2013. Consultáu'l 21 de mayu de 2011.
- ↑ 98,0 98,1 «Boeing in Brief». Boeing. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xineru de 2011. Consultáu'l 16 de xineru de 2011.
- ↑ «http://active.boeing.com/commercial/orders/index.cfm?content=displaystandardreport.cfm&pageid=m25066&RequestTimeout=20000». Consultáu'l 2 d'abril de 2017.
- ↑ 100,0 100,1 Employment Data. Boeing. Retrieved August 18, 2016.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Category:Boeing.
- Páxina web oficial de Boeing n'España
- Páxina web oficial de Boeing
- La historia de Boeing
- Páxina web de Boeing sobre la historia de la compañía: el Rede Barn.
- Videos de diseños d'aviones híbridos y llétricos para Boeing, EADS y NASA.
- (n'inglés) 777boeing.com
