Epikureismus

Dr Epikur

Dr Epikureismus isch e filosofischs Süsteem, wo sich uf d Leere vom Epikur (öbbe 341–270 v. d. Z.), stützt. Zämme mit dr Stoa, dr Akademii und em aristotelische Peripatos isch er äini vo de vier groosse filosoofische Schuele in dr noochklassische Antike gsi.

D Leer

Dr Epikur isch en Atomist und Materialist gsi, wo die Ideä vom Demokrit übernoo het. Dr Epikureismus het göttligi Intervenzioone abgleent und anstatt vo Aberglaube Erkläärige gsuecht, wo sich uf d Vernumft stütze. Vom Aristippus häi d Epikureer d Idee übernoo, ass d Lust und d Lääbesfröid s höggste Guet isch. Aber si häi glaubt, ass mä für zum d Lust z erräiche, beschäide müess lääbe, müess leere z verstoo wie d Wält funkzioniert und müess siini Wünsch iischrängge. Eso bechiem mä Seelefriide (Ataraxia) und wurd frei vo Ängst und körperlige Schmärze (Aponia).

Dr Epikureismus isch zwar e Form vom Hedonismus, wo d Lust zum äinzige Guet an sich erkläärt, aber wil für d Epikureer es s grösste Glück isch, schmärzfrei und äifach z lääbe, underschäidet er sich doch seer vo däm, wo mä im Allgemäine under em Hedonismus verstoot.

D Schuel isch zerst im Geegesatz zum Platonismus gstande, het sich spööter aber vor allem mit dr Stoa usenandergsetzt. D Epikureer häi sich, im Geegesatz zu de Stoiker, us dr Politik uuseghalte.

Blüeti und Undergang

Noch em Dood vom Epikur het dr Hermarchus d Schuel gläitet und dr Epikureismus het sich in dr ganze hellenistische und spööter au dr römische Wält usbräitet. Dr bekanntist Verdräter vo dr Schuel isch dr römisch Dichder Lukrez gsi und wichdigi Zentre het s z Antiochia, Alexandria, Rhodos, und Ercolano ghaa. In dr Spootzit vom Römische Riich het sich dr Epikureismus immer weniger nöije naturwüsseschaftlige Erkenntnis aabasst und isch schliesslig vor allem vom Nöiplatonismus verdrängt worde und verschwunde. Im 17. Joorhundert het dr Atomist Pierre Gassendi dr Epikureismus widerbeläbt und en an die christligi Doktrine aabasst.

S epikureische Schriftdum

Vom Epikur häi e baar Schrifte überläbt und im Poem vom Lukrez De rerum natura (Vo dr Natuur) si die wichdigste Argumänt und Theorie vom Epikureismus daargstellt. E Hufe vo de Schrifte wo mä in dr Villa vo de Papyri z Herculaneum gfunde het si epikureischi Teggst. Vo wenigstens eme Däil von ene dänggt mä, ass si im Epikureer Philodemus ghöört häi.

Litratuur

• Malte Hossenfelder: Antike Glückslehren: Kynismus und Kyrenaismus, Stoa, Epikureismus und Skepsis; Kwellen in dütscher Übersetzig mit Iifüerige. Stuttgart (Kröner) 1996, ISBN 3-520-42401-0

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Epicureanism“ vu de änglische Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.