Saint-Lô
Ville de Saint-Lô | |
---|---|
Stad | |
Die versterkings en stadsmuur van Saint-Lô | |
Koördinate: 49°06′52″N 1°05′30″W / 49.11444°N 1.09167°W | |
Land | Frankryk |
Gewes | Normandië |
Département | Manche |
Arrondissement | Saint-Lô |
Regering | |
• Burgemeesteres | Emmanuelle Lejeune |
Oppervlak | |
• Stad | 23,19 km2 (8,95 vk. myl) |
Hoogte | 14 m (46 ft) |
Bevolking | |
• Stad | 19 116 |
• Digtheid | 824/km2 (2 130/vk. myl) |
• Metro | 52 620 (Aire urbaine) |
Poskode | 50000 |
Webwerf | saint-lo.fr |
Saint-Lô is die prefektuur (administratiewe setel) en - ná Cherbourg-Octeville - tweede grootste stedelike nedersetting van die Normandiese département Manche in die noordweste van Frankryk. Sy bevolking is in 2017 op 19 116 beraam. Na die inwoners word in Frans as Saint-Lois(es) verwys. Die oorspronge van Saint-Lô strek terug tot in die Gallo-Romeinse en Wiking-tydperk. Aanvanklik bekend onder sy Gallo-Romeinse naam Briovera, is dit later vernoem na Saint Lô, 'n 6de eeuse biskop van Coutances. Die stad het vroeër bekend gestaan vir sy wewerye wat onder meer muurtapyte vervaardig het. Voorbeelde daarvan word net soos skilderye in die Stedelike Museum (Musée d'art et d'histoire) vertoon.
Die stad, wat in die hartland van die Cotentin-skiereiland en net enkele kilometer van die Engelse Kanaal (Frans: La Manche) af geleë is, is in die loop van sy geskiedenis twee keer volledig vernietig - die eerste keer in 890 nadat dit deur Wiking-aanvallers beleër is (en ondanks 'n belofte om die stad en sy inwoners te spaar), en nog eens op 6 en 7 Junie 1944 as gevolg van Amerikaanse lugaanvalle op Duitse besettingsmagte wat Saint-Lô tot 'n strategies belangrike vervoerspilpunt uitgebou het. Die Slag van Saint-Lô was een van die bloedigste gedurende die Slag van Normandië as gevolg van die sterk verset van die Duitse Weermag wat deur SS-eenhede ondersteun is. Meer as 1 000 stadsbewoners het slagoffers van die Amerikaanse bombardement geword wat die Duitse infrastruktuur geteiken het. Pamflette, wat die aanval sou aankondig en bewoners sou oproep om die stad te ontruim, is deur sterk winde verwaai.
Die Ierse skrywer Samuel Beckett, wat vlot Frans kon praat en as vrywilliger van die Ierse Rooi Kruis in Saint-Lô diens gedoen het (hy was veral betrokke by die bou van 'n veldlasaret), het die stad in 'n radio-essay as die Capital of Ruins beskryf. Ná sy terugkeer het hy in Parys die kort gedig Saint-Lô geskryf wat in Junie 1946 in die dagblad Irish Times gepubliseer is.[1] Voorstelle is ná die oorlog gemaak om Saint-Lô elders nuut te bou, maar uiteindelik is in 1948 met die heropbou van die oorspronklike nedersetting begin. Die oorspronklike karakter van Saint-Lô, met sy historiese Normandiese vakwerk-boukuns, het nogtans verlore gegaan.
Groot dele van Saint-Lô se historiese boukuns het as gevolg van die oorlogshandelinge verlore gegaan, maar sy Gotiese kerk en Middeleeuse versterkings met stadsmuur is steeds belangrike argitektoniese besienswaardighede. Danksy die groot aantal van perdetelers, wat hulle in Saint-Lô en sy omgewing gevestig het, en die perdeskou Normandie Horse Show, wat jaarliks hier aangebied word[2], het die stad internasionale bekendheid verwerf.
Verwysings
[wysig | wysig bron]Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Toerisme
- Geskiedenis | Tweede Wêreldoorlog